ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023

"ONE DAY"! ΘΑ ΕΡΘΕΙ MIA MEΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!

 

Αυτά που ενώνουν τους λαούς είναι πολύ περισσότερα από εκείνα με τα οποία κάποιοι λίγοι (με κακόβουλες διαθέσεις γι' αυτούς και διαχρονικά μηχανορράφοι) επιθυμούν σφόδρα να τους χωρίζουν....

Παραθέτουμε ένα εκπληκτικό τραγούδι, που η δύναμη των δονήσεών του κάνει ακόμα και μια παγωμένη καρδιά να θερμαίνεται και συνάμα να τραγουδάει περιχαρής, ενώ την ίδια στιγμή  όλο το είναι του έμψυχου ανθρώπινου πλάσματος βυθίζεται σε μια γλυκιά αρχέγονη θαλπωρή. 

Μας το έστειλε φίλη μαζί με συνοδευτικό κείμενο, που μαζί με το video τα βρήκε ΕΔΩ. Ο τίτλος αυτής της ανάρτησης είναι δικός της. Την ευχαριστούμε με όλη μας τη δικιά μας καρδιά! 

Αρχική πηγή στο facebook, απ' όπου και το κείμενο που δανειστήκαμε εμείς παραθέτουμε αμέσως μετά...


" Μια μέρα, σύντομα, θα κάνουμε ακριβώς αυτό

Ο Matthew Paul Miller, γνωστός με το εβραϊκό και καλλιτεχνικό του όνομα Matisyahu, είναι Αμερικανός Εβραίος τραγουδιστής ρέγγε. Σε αυτή τη συναυλία στη Χάιφα, ζήτησε από 3.000 Μουσουλμάνους και Εβραίους (κανέναν από τους οποίους δεν συνάντησε ποτέ) να συγκεντρωθούν και να μάθουν το τραγούδι “One Day” του Matisyahu σε λιγότερο από μία ώρα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έμαθαν να τραγουδούν και να εναρμονίζουν στίχους σε τρεις διαφορετικές γλώσσες.

Η συναυλία που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με Beit HaGefen, Δήμο Χάιφα και Λιμάνι Χάιφα παρουσιάζει μια όμορφη επίδειξη ενότητας και ομορφιάς.

Σε αυτή την εποχή του τρομερού τραύματος και της βίας, πρέπει να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας τι μας ενώνει, την ανθρώπινη υπόστασή μας, τις όμορφες ψυχές μας και την επιθυμία μας για ειρήνη και αρμονία. "

Ovo mi je doslovno izmamilo suze od sreće…
Upravo tako izgleda Veliko buđenje, to je ono što će pobijediti zlo u trenu: svi mi bez obzira na vjeru, rasu ili religiju okupimo se.
Jednog dana, uskoro, učinit ćemo upravo to.
Matthew Paul Miller, poznat po hebrejskom i umjetničkom imenu Matisyahu, američki je židovski reggae pjevač. Na ovom koncertu u Haifi zamolio je 3.000 muslimana i Židova (od kojih se nijedan prije nije upoznao) da se okupe i nauče pjesmu “One Day” od Matisyahua za manje od sat vremena.
I ne samo to, već su naučili kako pjevati i harmonizirati tekstove na tri različita jezika.
Koncert koji je nastao u suradnji s Beit HaGefenom, općinom Haifa i lukom Haifa predstavlja prekrasan prikaz jedinstva i ljepote.
U ovo vrijeme užasne traume i nasilja, moramo se podsjetiti na ono što nas spaja; naše ljudsko stanje, naše lijepe duše i našu želju za mirom i skladom.
'Jednog dana' doživjet ćemo bolju stvarnost. Zajedno možemo to ostvariti.
MOLIM VAS PODIJELITE  "


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου