ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023

Για τις πρόσφατες "εκλογές" της τοπικής αυτοδιοίκησης (καπελωμένης όσο δεν πάει από το καθεστώς..!) στην "παράγκα":

Εξαιρετικό σκίτσο του Pawel Kuczynski
"Άντε να σταθώ στα πόδια μου μετά από τόσα χτυπήματα
έχω ξεχάσει τα βήματα μα δε με παίρνει να πώ δε μπορώ
πρέπει να μπώ στο χορό..." 


{ ΘΥΜΗΣΟΥ και αυτό: ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ – ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ : "ΠΟΛΕΜΑ ΡΕ!! ΚΟΙΤΑΞΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΞΙΟΣ! ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ!" * ("Ψήφισες; Μη μου κλαις! Μην αυτοσυγχωριέσαι! Φταις κι εσύ για το κακό που πληρώνεις!") }



Χαριτωμένον μεν το αφήγημα, πλην όμως...

Ακόμη κι αν διακατεχόμαστε από την πιο αφελή νοητική χειραγώγηση, ώστε να δεχθούμε, ότι τα αποτελέσματα που ανακοίνωσαν οι μηχανισμοί που τα νοθεύουν, ανταποκρίνονται σε πραγματικές επιλογές όσων ψήφισαν, η αποχή στην Αθήνα ανέρχεται στο 68,79%, όπως οι ίδιοι μετέδωσαν.

Άρα, ακόμη και με τα νοθευμένα ενδιάμεσα αποτελέσματα η επιρροή τού κυβερνητικού συνδυασμού στην κοινωνία αριθμεί 41,31 Χ 0,322 = 13,3%. Η πραγματική επιρροή τού μιτσοτακέικου, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα σε εκλογικά τμήματα στις βουλευτικές εκλογές, που δόθηκαν κατ' ευθείαν στην δημοσιότητα κινείται μεταξύ 6 και 7%. Πρόκειται για ένα τελείως ισχνό ποσοστό, αποτελούμενο κυρίως από διαπλεκόμενους, και αμετονόητους πρώην δοσίλογους, χαφιέδες, βασανιστές ασφαλίτες και τα γαλουχημένα με πώρωση παιδιά τους, που παρουσιάζονται ως "νομοταγείς" και "επιτυχημένοι". Το ίδιο ισχύει και για τον επιλεγόμενο "σύριζα" μετά την επιβολή τού Κασσελάκη, που το αποκαθαρισμένο από την αποχή ποσοστό που τού δίνουν οι δήθεν "καταμετρητές" κινείται αποκαθαρισμένο σύμφωνα με την νοθεία στο 3,5% , ενώ το πραγματικό βρίσκεται περίπου στο 1,5%.

Τα ποσοστά που εξήγγειλαν οι ίδιοι δείχνουν ξεκάθαρα, ότι η εξουσία τής "Καμπάλ" (σ.σ. και για όποιον ενοχλούν κάποιες λεξούλες, ας χρησιμοποιήσουμε εμείς εναλλακτικά τους όρους "Κλίκα" ή "Υπερεθνική Ελίτ" ή..."Φίδαροι" ή "Υπερπαράσιτα"!) στην Ελλάδα είναι μια χούντα. Που στηρίζεται ολοκληρωτικά στην ένοπλη καταστολή και είναι ένα δήθεν οικοδόμημα από τραπουλόχαρτα σε ασταθέστατη ισορροπία, που θα σωριαστεί αμέσως, εάν τού αντιπαρατεθούν κάποιοι, που διαθέτουν ισχύ.
Το ποσοστό της αποχής 70%, που ανακοινώθηκε είναι προφανώς αρκετά μικρότερο τής πραγματικής αποχής, ως μονίμως συμβαίνει. Αυτό δείχνει, ότι οι άνθρωποι έπαψαν να πιπιλάνε την καραμέλα τής διοξίνης τού δουλέματος, οπότε το περιβάλλον είναι ώριμο για καθεστωτική αλλαγή, στον βαθμό που υφίστανται, ή συμβούν ανάλογες ζυμώσεις. Τα υπόλοιπα συνθέτουν ένα σκηνικό υποβολής μιας ανύπαρκτης παντοδυναμίας, με τρόπο μάλιστα που το σύστημα ομολογεί απροκάλυπτα την χρεωκοπία του. Πίσω από την μάσκα τού γέλωτα και τής φαιδρής θριαμβολογίας, αναδύεται πλέον χωρίς περιστροφές η πλήρης συστημική αποσύνθεση, πριν την παταγώδη κατάρρευσή τού βάλτου. "

Τκείμενο που πάρθηκε από σχόλιο από ανάρτηση ΕΔΩ

Επίσης:





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου