ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021

ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΥΓΙΗ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ

(ο τίτλος της ανάρτησης είναι από εμάς)


ΣΥΝΔΕΣΗ: Το δράμα της χρήσης των παιδιών ως πειραματόζωων..-  Μια πλειάδα Γάλλων Ψυχολόγων, Παιδοψυχιάτρων, Ψυχαναλυτών καταγγέλει: η παιδική ηλικία χρησιμοποιείται ως ένα πειραματικό πεδίο θεσμικών τεχνικών χειραγώγησης. Κλινική μελέτη: Τραυματικές επιπτώσεις της τρέχουσας υγειονομικής πολιτικής στα παιδιά…

Ψυχολόγος Marie-Estelle Dupont επικαλούμενη μελέτη: «Αύξηση 299% στις αυτοκτονίες κι απόπειρες αυτοκτονίας σε παιδιά κάτω των 15 ετών τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο 2020»!

Ψυχολόγος Marie-Estelle Dupont: «Αύξηση 299% στις αυτοκτονίες κι απόπειρες αυτοκτονίας σε παιδιά κάτω των 15 ετών τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο 2020». Η Ψυχολόγος Marie-Estelle Dupont επικαλούμενη μελέτη: «Αύξηση 299% στις αυτοκτονίες κι απόπειρες αυτοκτονίας σε παιδιά κάτω των 15 ετών τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο 2020»!
Καλεσμένη στο CNews στο L’Heure des Pros στις 21/10/2021, η ψυχολόγος Marie-Estelle Dupont κάνει μια ανησυχητική, αν όχι καταστροφική, παρατήρηση για την ψυχική υγεία των νεαρών Γάλλων εφήβων λόγω περιορισμών υγείας.
Η ψυχολόγος Marie-Estelle Dupont μας φέρνει τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης που προκαλούν ψυχρολουσία (βίντεο):


Tweet:
Marie-Estelle Dupont au sujet du mal-être des adolescents : «En novembre-décembre 2020, nous avons 299% d'augmentation de tentatives de suicides et de suicides chez les moins de quinze ans» dans #HDPros

«Το περιοδικό JAMA Network Open της Αμερικανικής Ακαδημίας Ιατρικής δημοσίευσε ένα άρθρο που έγινε από παιδοψυχίατρους στο νοσοκομείο Robert-Debré. Σε σύγκριση με πριν από δέκα χρόνια, τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2020, έχουμε 299% αύξηση στις απόπειρες αυτοκτονιών και αυτοκτονιών σε άτομα κάτω των δεκαπέντε ετών. Έχουμε λοιπόν εφήβους, από τους περιορισμούς υγείας, το δεύτερο lockdown, την αγωνία των γονιών τους, τις οικονομικές και ψυχοκοινωνικές δυσκολίες, που πάνε πολύ άσχημα. Έχουν αυτοκτονικές ιδέες οι οποίες έχουν αυξηθεί δραστικά. “

[Σημείωση του συντάκτη: Για όσους αμφιβάλλουν για τα ποσοστά που έχουν καθοριστεί εδώ και δέκα χρόνια: μεταξύ 2018 και 2019 η αύξηση των καταθλιπτικών συνδρόμων μεταξύ 15-24 ετών είναι 10,1% τον Μάιο του 2019 και 22% τον Μάιο του 2020. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία. Πώς αμφισβητείται η αύξηση των πράξεων αυτοκτονίας, δηλαδή των αυτοκτονιών; Περιέργως, τα επίσημα στοιχεία φαίνεται να ξεχνούν τους κάτω των 15 ετών… Για να μην σοκάρουμε;]


Μπροστά σε αυτή την παρατήρηση: την εκκωφαντική σιωπή της κυβέρνησης που πρόσφερε ψυχολογικό έλεγχο στους μαθητές και που αποδείχτηκε ότι ήταν μια ψυχολογική βοήθεια των φτωχών εντελώς άχρηστη εκτός από το αποτέλεσμα της ανακοίνωσης. Η κυβέρνηση δεν κουνάει το δάχτυλο εδώ και ενάμιση χρόνο για τους κάτω των 15 ετών. Ωστόσο, εδώ είναι το συμπέρασμα της εν λόγω μελέτης: «Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι η πανδημία του Covid-19 σχετίζεται με βαθιές αλλαγές στη δυναμική των απόπειρων αυτοκτονίας στα παιδιά. Υπάρχει ανάγκη για ταχεία ανάπτυξη στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης που βασίζονται σε στοιχεία για την αντιμετώπιση των παραγόντων που επηρεάζουν την αυτοκτονία μεταξύ των παιδιών κατά τη διάρκεια και πιθανώς μετά την πανδημία. “


Συμπέρασμα η εξ αποστάσεως και το lockdown σκοτώνουν ψυχικά και σωματικά τα παιδιά, τους μαθητές!!! Είναι ένα δραματικό στοιχείο αξιολόγησης της αντιεκπαιδευτικής διαδικασίας κι όλων των μέτρων Μεσαίωνα που επιβλήθηκαν στα παιδιά αυτά τα 2 χρόνια και που οι κλαυθμηρίζουσες υπερδυνάμεις και οι Διεθνείς Οργανισμοί που ελέγχουν δείχνουν να θέλουν για 3η χρονιά να επιβάλουν.

Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου