ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2021

Γουστάρω να χορεύω


H μουσική (και ο χορός που τη συνοδεύει) ως γνωστόν, από αρχαιοτάτων χρόνων, διανθίζει την ατμόσφαιρα, αποφορτίζει τα ανθρώπινα όντα από έγνοιες και άγχη, γεννάει εικόνες και σκέψεις στο μυαλό, απελευθερώνει από τις αγκυλώσεις και τα τραύματα την ψυχή και, ενίοτε, εμπεριέχει τα σπέρματα της αμφισβήτησης σε εκάστοτε αισθητικές και καθιερωμένες δομές!

Αφού λοιπόν, προς μεγάλη τους απογοήτευση, οι αφεντάδες και οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου "ειδικοί" τους, αποφάσισαν (μετά τη σχετική αρχική απαγόρευση της μουσικής) ότι είναι μάλλον δύσκολο έως εξαιρετικά δύσκολο να μεταδοθεί  το "χτικιό", η "πανώλη", ο "ιός" και οι "μεταλλάξεις" μέσω της ακουστικής μαγείας των ήχων, καθώς το διαχρονικό υποζύγιο του ραγιά έχει το κουσούρι να ομιλεί δυνατά και κυρίως όταν βρίσκονται πολλοί μαζεμένοι σε έναν χώρο όπως ένα μεζεδοπωλείο ή "μουσικό καφενείο" να δημιουργείται συχνά απίστευτη βαβούρα κι ελλείψει μουσικής, τελικά ο κύβος ερρίφθη: επιτρέπεται σε χώρους εστίασης και διασκέδασης η μούζικα (με ή άνεϋ  ενέσιμων "προνομίων" των πελατών) αλλά απαγορεύεται ο...χορός! Ακόμα και σε "σόλο φάση" ή έστω με αποστασιοποίηση των μετεχόντων σε χορευτικές φιγούρες ; Νο! Φορμπίντεν: Η κίνηση, το λίκνισμα, το "χτύπημα" σε ακολουθία με τους ρυθμούς και ήχους... Σοφόν, ας μην παρα-χαλαρώνουμε ακόμη, όχι τουλάχιστον πριν γίνει μπετόν αρμέ το..."τείχος ανοσίας"!

Εμείς, ωστόσο, ως πνεύματα αντιλογίας μεν αλλά στοχαστικοί όπως συνηθίζουμε δε, αφιερώνουμε σε "υπεύθυνους και ανεύθυνους" το παρακάτω βιντεάκι με τη συνοδεία κάποιων αποφθεγμάτων. Κι αν θέλετε οι αναγνώστες, παρασυρόμενοι από την εικόνα και τον ήχο του, μπορείτε να χτυπηθείτε όσο  κάνετε κέφι. Στον prive εσωτερικό σας χώρο βεβαίως βεβαίως...

"I can't stand the quiet !" :

"Θα πίστευα μόνο σε ένα Θεό που θα ήξερε να χορεύει" - Φρήντριχ Νίτσε.  "Όλα στο σύμπαν έχουν ένα ρυθμό, όλα χορεύουν"- Maya Angelou , Αφροαμερικανίδα ποιήτρια. "Να χορεύεις σημαίνει να βγαίνεις από τον εαυτό σου. Πιο μεγάλος, πιο όμορφος, πιο δυναμικός. Η πιο αληθινή έκφραση των ανθρώπων είναι μέσω του χορού τους και της μουσικής τους. Το σώμα δεν λέει ποτέ ψέματα" - Agnes De Mille, Αμερικανίδα χορεύτρια & χορογράφος. "Ο χορός είναι η κρυμμένη γλώσσα της ψυχής"- Martha Graham, Αμερικανίδα χορεύτρια & χορογράφος

2 σχόλια:

  1. Η προτροπή να τεκνοποιούν οι γυναίκες είναι παράνομη, σεξιστική και αντισυνταγματική.
    Κι ας φθίνει ο γηγενής πληθυσμός της χώρας.
    Η επιβολή με το ζόρι του εμβολιασμού με σοβαρό κίνδυνο απώλειας ζωών, είναι θεάρεστη πράξη και απολύτως συμβατή με τις συνταγματικές πρόνοιες περί δημοσίου συμφέροντος!
    Αυτά τα πρωτοφανή/αντιφατικά παρανοϊκά και αλληλοσυγκρουόμενα ισχυρίζεται η θεματοφύλαξ ΚΑΤΙΝΑ ένοικος του προεδρικού μεγάρου και τοποτηρητής της συνταγματικής νομιμότητας!!
    Δεν μας αξίζει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή