ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2021

Tι υπέροχο, εφιαλτικά παραδείσιο, κλουβί είναι ετούτο; Μου φαίνεται πως θα ξεράσω από τη συγκίνηση! (I think I'm gonna puke!)

" So, you would own nothing – and be happy. Because all your necessities will be provided for. Also, it should not occur to you to disagree with the system, because – by now each one of you has been covid-vaccinated and nano-chipped – so that with 5G and soon to come 6G, your mind can be read and influenced.
Please do not call this a conspiracy theory. It is a White Paper, an “authoritative report” by the WEF." - Peter Koeng : The Post Covid World, The WEF’s Diabolical Project: “Resetting the Future of Work Agenda” – After “The Great Reset”. A Horrifying Future  

(ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ: ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ YOUTUBE, αλλά είχαμε τον νου μας...)


Για καλύτερη κατανόηση της "παραδείσιας μελλοντικής ουτοπίας" (ή μετανθρωπιστικής φωλιάς), που διαφημίζουν για τον "επανεκκινημένο κόσμο" του αύριο και λόγω της ευκαιρίας που όλως τυχαίως τους προσέφερε η COVID-19, παραπέμπουμε τους αναγνώστες εδώ:  Ήρθε η ώρα να θαυμάσουμε το μεγαλεπήβολο όραμα της "Μεγάλης Επανεκκίνησης"...Έτοιμοι;

Και θα επανέλθουμε στον "μέγα διδάσκαλο" της "transhumanist singularity" κ. Σουάμπ, ιδρυτή του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και στο δημοφιλές στον κόσμο της πολιτικής βιβλίο του, κατά κάποιο τρόπο και για κάποιους το ... "ευαγγέλιο" του κοντινού μέλλοντος...

Προς το παρόν, προτείνουμε και το άρθρο που αναφέρεται σε σύνδεσμο πάνω από το βίντεο.

Κατάλαβες τώρα γιατί η κυβέρνηση αχυρανθρώπων, γιατί οι "κορωνοκυβερνήσεις" καταστρέφουν οικονομικά και ψυχολογικά τους ανθρώπους με τα υπέρμετρα σκληρά (βγαλμένα από το Μεσαίωνα της Μαύρης Πανώλης) και εκφυλιστικά για την κοινωνική συνοχή και ψυχοσύνθεση "μέτρα"; Γιατί όσοι επιζήσουν και δεν αυτοκτονήσουν ή φύγουν από τρομακτική ανέχεια και αδυναμία πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θα υποστούν "restart"! Kαι θα εγερθούν "πνευματικά αναγεννημένοι" και με ενσωματωμένους νανορομποτικούς αισθητήρες στο σώμα τους, σε έναν "φουτουριστικό παράδεισο"! Όπου θα είναι "ευτυχισμένοι" γιατί "δεν θα τους ανήκει τίποτα", ούτε καν ο κάποτε ανθρώπινος εαυτός τους! Και θα φροντίζουν να μαζεύουν και πολλούς πόντους (point system) αξιολόγησης του βαθμού υποταγής τους στον Μεγάλο Αδελφό και προσαρμοστικότητας στην αστική τεχνο-φυλακή...ΕΥΦΥΕΣ ;

3 σχόλια:

  1. Το δυστήχημα είναι πως όλη αυτή η εφιαλτική κατάσταση που ζούμε, δεν έχει προκαλέσει -προσώρας τουλάχιστον- σοβαρές και μετρήσιμες κοινωνικές αναταράξεις. Και δεν αποτελεί -για μένα τουλάχιστον- επαρκή αιτιολογία η απουσία "ηγεσίας"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από την άλλη όμως...πολύς κόσμος δεν έχει πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες (άλλωστε όλο το Παιχνίδι αφορά τον πόλεμο για τον έλεγχο της ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ), που φυσικά δεν θα ακούσει ποτέ στα ελεεινά μέσα μαζικής εξαπάτησης και δεν θα βρει εύκολα ούτε στο διαδίκτυο. Θέλει διάθεση για ψάξιμο, κάτι που συνεπάγεται λειτουργία της σκέψης, θέλει ικανότητα σταχυολόγησης των δεδομένων μέσα σε έναν αποπροσανατολιστικό βομβαρδισμό υπερπληροφόρησης, θέλει και ως "καύσιμο κίνησης" την Αμφισβήτηση όλων όσων επίσημα λέγονται και ειδικά επιβάλλονται με έναν πρωτοφανή αυταρχισμό και μία αδιανόητη αυταρχικότητα που προσβάλλει τη νοημοσύνη. Αλλά ακόμη και αν κάποιος πέσει πάνω στην πληροφορία που κάνει τη διαφορά και τις περισσότερες πλέον φορές είναι μπροστά στα μούτρα μας (τα λένε όλα στα ίσια πια!), λόγω συγκεκριμμένου προγραμματισμού από γεννησιμιού: οικογένεια, εκπαίδευση, επιβαλλόμενων κωδίκων ορθής συμπεριφοράς κοινωνικοπολιτικής... Ή και λόγω απηύδησης από την υπερπληροφόρηση... Τελικά αδυνατεί ή δυσκολεύεται να κατανοήσει την ουσία και τις προεκτάσεις του περιεχομένου...Ή δεν το παίρνει πολύ στα σοβαρά, το θεωρεί αυτό το "δύσκολο να συμβεί" μη τελικά πραγματοποιήσιμο, και παρά τις πασιφανείς εξελίξεις,"συνωμοσιολογικό" (μη βλέποντας καθαρά όλη τη Συνωμοσία που τρέχει απροκάλυπτα σε βάρος της ανθρωπότητας). Και συχνά ο άνθρωπος απωθεί αναπόφευκτα συμπεράσματα, όταν υποπτεύεται ή τελικά αντιλαμβάνεται έντρομος τις τρομακτικές συνέπειες. Οι άνθρωποι όμως δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν αιωνίως ως στρουθοκάμηλοι, ο χρόνος αντίδρασης λιγοστεύει και ο κατακερματισμός τους, η καχυποψία του ενός προς τον άλλο, η αναμονή σωτηρίας από κάπου έξω ή "πάνω" από αυτόν, μόνο ζημιά μπορεί να φέρουν στην ομαλή συνέχεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Ζούμε σε πολύ περίεργους και σίγουρα σκοτεινούς καιρούς...Τίποτε πια δεν μπορεί να παραμείνει όπως ήταν πριν, ούτε καν η παλιά "κανονικότητα", γεμάτη προβληματικά και αφύσικα και αυτή πρότυπα και μοντέλα ζωής. Απαιτείται ένας...Μεγάλος Επανακαθορισμός της θέσης του Ανθρώπου στη Γη και επαναξιολόγηση όλου του συστήματος αξιών και γνώσεών του. Αλλά όχι με τους όρους και μέσα στο τρανσανθρωπιστικό πλαίσιο των Επικυρίαρχων "Επανεκκινητών"...

      Διαγραφή