ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2020

Πώς οι χριστιανοί διέλυσαν τον αρχαίο κόσμο (Αλλά το εννοιολογικό έκτρωμα περί "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού" ακόμη και σήμερα ακούγεται...)

ΩΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ: Σαν να λέμε "ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος ήταν ο σύγχρονος Περικλής" ή "το Βυζάντιο ήταν ελληνικό" (ένα εκπληκτικό άρθρο: ΔΙΑΦΘΟΡΑ- ΔΙΑΠΛΟΚH: ΑΠΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙ ) :  Το Βυζάντιο δεν υπήρξε ποτέ ελληνικό ούτε φιλελληνικό. Ούτε καν ανεκτικό προς την Ελληνικότητα. Το Βυζάντιο δεν ονομάστηκε ποτέ «Ελλάς», ούτε «Νέα Ελλάς», ούτε «Νέαι Αθήναι» ούτε καν Βυζάντιο (ο συμβατικός όρος «Βυζάντιο» επινοήθηκε το 1557 απ’ τον Γερμανό ιστορικό Hieronymus Wolf). Το συνηθισμένο όνομα, αυτό που απαντάται στα επίσημα κείμενα της Αυτοκρατορίας, στους χρονικογράφους και τους ιστορικούς της εποχής είναι «το Κράτος», «Η Βασιλεία των Ρωμαίων», «Το Χριστιανικό Κράτος», «Το Ορθόδοξον Βασίλειον», «η Ρωμανία». Το όνομα «Έλλην» αντικαταστάθηκε από το «Ρωμιός» και για αιώνες ήταν απαγορευμένο επί ποινή θανάτου και συνώνυμο του «ειδωλολάτρη». Σαν «Έλληνες» θεωρούνταν πλέον, αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την ελληνική πολυθεϊστική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων. Γενικότερα, όσοι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία εξακολουθούσαν να αρνούνται τον Χριστιανισμό και έμεναν προσκολλημένοι στις θρησκείες τους, ονομάζονταν και «Εθνικοί», ανεξαρτήτως εθνικότητας. Σχεδόν κανένας από τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν υπήρξε Έλληνας και η καταγωγή μερικών εξ αυτών που θεωρούνται Έλληνες, είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμη
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ: "Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού"
Κι αυτά τα ιστορικά γεγονότα διδάσκονται στα σχολεία, τουλάχιστον στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; : ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ - ΝΑ ΠΩΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Και πάλι συνέχεια από εμάς:

> «ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Πάπας Λέων Ι΄Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από 11-3-1513 έως 1-12-1521
> «Όσοι έχουν χριστιανούς γι'αφεντικά θα γίνουν ακόμη εργατικότεροι, γιατί θα δουλεύουν για αδελφούς (...) να δουλεύετε με καλή διάθεση σαν να πρόκειται για τον Κύριο κι όχι για ανθρώπους (...). Γνωρίζοντας ότι από τον Κύριο θα πάρετε την ανταπόδοση (...). Γιατί δουλεύετε για τον Κύριο Χριστό (...) είτε δούλος (είσαι), είτε ελεύθερος» (Εφεσ. στ', 7· Τιμόθ., στ', 1-2- Κολοσ., γ', 22-24· Εφεσ., στ', 8). Απόστολος Παύλος, ο μέγας καιροσκόπος των εθνών. Η νομιμοποίηση της δουλείας με θεϊκή ετυμηγορία.
> «Γενικά η γυναίκα είναι ένα σκουλήκι που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, σκεύος ακαθαρσιών, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος". "Άγιος" Ιωάννης, Γιοχάναν για την ακρίβεια, ο "Χρυσόστομος" Σύριος "προστάτης των γραμμάτων". Που αναφερόμενος στα περί αρχαίας ελληνικής γραμματείας και φιλοσοφίας, το χρυσό του στόμα λέει κι αυτά τα θεόπνευστα: "Εάν κοιτάξεις στα ενδότερα των Ελλήνων θα δεις στάχτη και σκόνη και τίποτε το υγιές, αλλά σαν τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας αυτών, γεμάτος ακαθαρσίες και πύον και τα δόγματά τους γεμάτα σκουλήκια!" (Προς Άγιον Ιωάννην, 59,370,7-11)
> "Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Θεού, δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ'είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί"..."Άγιος" Κοσμάς ο Αιτωλός στους αμόρφωτους ραγιάδες επί τουρκοκρατίας...
H επίσημη Εκκλησία μας αρκείται, κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας, (δεν ξέρουμε αν αυτή η "παράδοση" έχει πάψει να ισχύει πλέον, γνωρίζετε κάτι;) να αφιερώνει δεκάδες αναθεματισμούς, αφιερωμένους στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και τέχνη κι επιστήμη, που υποτίθεται ότι πρέπει να' μαστε περήφανοι γι'αυτές μιας κι εμείς σήμερα είμαστε ηχηρά απόντες στην παραγωγή πολιτισμού: "Τοις λέγουσιν οτι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, ανάθεμα τρις" ή "Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα, ανάθεμα τρις" ή "Τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, ανάθεμα τρις" ή "Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, ανάθεμα τρις"... κι άλλα πολλά τέτοια δείγματα "ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού"...

κουίζ: τι σχέση έχει όλο αυτό το δουλικό σούρσιμο με το μεγαλείο του (αρχαιο)ελληνικού ανθρωποκεντρισμού και στοχασμού, που ενώ κυνηγήθηκε αλύπητα από τη θρησκεία της "αγάπης" στη συνέχεια του τη φόρεσαν και καπέλο στο εξάμβλωμα του "ελληνοχριστιανικού...πολιτισμού" ;
Ο δε χριστιανσμός σωστότερο είναι, για του λόγου το ακριβές, να αποκαλείται ιουδαιοχριστιανισμός.

"ΟΙ ΛΕΠΙΔΕΣ":
Μονοθεϊσμοί θανατηφόροι, φυσικά και διανοητικά. Και τότε και τώρα, με το ακραίο ξεχειλίζον μίσος και έλλειψη ανεκτικότητας Ισλάμ-Ένας "πατέρας" κομμένος και ραμμένος στα μέτρα τους.. Του Αλλάχ σε "ιερή επικοινωνία" με τους μουλάδες και τους φανατισμένους φονιάδες, να έχει πάρει τη σκυτάλη από τους χασάπηδες της Ορθοδοξίας στα σπάργανα στο κολαστήριο της Σκυθόπολης κι όχι μόνο, από τους κανίβαλους Σταυροφόρους του πάπα, την τρισάθλια σαδιστική Ιερά Εξέταση και τους ιεραπόστολους που ευλογούσαν τους κονκισταδόρες καθώς εκείνοι γενοκτονούσαν τους Ινδιάνους της Νότιας Αμερικής.

Λεπίδες καρφωμένες στη συλλογική ψυχή της ανθρωπότητας, με χειρουργικής ακρίβειας στόχευση στο μυαλό και την καρδιά της. Με το ασύστολα φαντασιακό να εισχωρεί στην πραγματικότητα, να την επικαλύπτει και να την υποδουλώνει. Ο ένας γέννημα του άλλου, θρησκευτική πανούκλα που στάζει ποτάμια χολής μίσους για τη φύση και τις αιώνιες χαρές της, μισανθρωπισμού, μισογυνισμού, μισαλλοδοξίας, μνησικακίας, θανάσιμου φθόνου για την ευφυία, την ελεύθερη σκέψη, την ίδια την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.

Ο δε ιουδαιο-χριστιανισμός από τις αρχές ήταν ένα εξουσιαστικής μακρόπνοης σύλληψης κατασκεύασμα, γεμάτο τραγελαφικές αντιφάσεις και επικές παραδοξότητες και αδιέξοδα στοιχειώδους λογικής, που απευθυνόταν σε λούμπεν στοιχεία της εποχής και δούλους και εξακολουθεί να προορίζεται για μια διανοητική Χιροσίμα των εξανδραποδισμένων "πιστών" ή "ποιμνίων"=πρόβατα, από επίγειους άρχοντες και αφεντικά, "θεού επιτρέποντος"..
Ο, βγαλμένος από τις αιματοβαμένες σελίδες της εφιαλτικής και τραγικά ανιστόρητης εβραϊκής Βίβλου, χριστιανισμός υπήρξε ορκισμένος καταστροφέας της αρχαιοελληνικής τέχνης και περίφημης ΛΟΓΙΚΗΣ και ειδικά ο λυσσασμένος πολέμιος του φιλοσοφικού και ριζικά ανθρωποκεντρικού μεγαλείου της. Όλα αυτά μαζί και μ'άλλα που βρωμάνε και ζέχνουν προκατάληψη και απροκάλυπτα συγκαλυμμένο ανθρώπινο και θεϊκό ολοκληρωτισμό, μας καθιστούν αμετανόητους αρνητές και περιφρονητές της εταιρείας "σωτηρίας", με real estate αφορολόγητες μπίζνες και αστρονομικές καταθέσεις σε δικά της -Τράπεζα του Βατικανό!!!- και μη, "ευλογημένα" χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. "


Ο Χριστιανισμός απορρίπτει τον προβληματισμό, την σκέψη, τον στοχασμό, την έρευνα, και εξυψώνει την Πίστη, τον υπνωτισμό, για να αποκλείσει τους κινδύνους που εγκυμονεί για την ανθρωπότητα, με σκοπό να την οδηγήσει στον σκοταδισμό του μεσαίωνα. Ενώ τα παραδοσιακά φιλοσοφικά συστήματα αναζητούν και διδάσκουν μια γνώση θεμελιωμένη στη λογική σκέψη, αντίθετα ο Χριστιανισμός όπως και ο Ιουδαϊσμός που τον γέννησε, απαιτούν μία τυφλή πίστη, χωρίς αποδείξεις και λογικές βάσεις. Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά πολιτική ιδεολογία κατοχύρωσης συμφερόντων.
Από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου "ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ- Τα δεκανίκια του καπιταλισμού"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου