Περί συνείδησης (ένα βίντεο κι ένα κείμενο...)

  Ως εισαγωγή από εμάς:
Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου (: καμία σχετική αντίληψη όπως τα "ιδανικά" και τα ηθικά κριτήρια (που άλλωστε παραλάσσουν από τόπο σε τόπο κι από λαό σε λαό, μέσα στις δίνες του ιστορικού χρόνου), κανένας όρκος, καμία "ιερή υποχρέωση", κανένα ιδεολογικό καθήκον, καμία προπαγανδιστική εργασία, καμία πίστη, καμία ομοφωνία της "πλειοψηφίας" ή της παρέας, δεν μπορούν να υποχρεώσουν σε υποταγή έναν άνθρωπο με θέληση και ανεξαρτησία αντίληψης. Και κανένας κρατισμός, καμία κοινωνική δομή ή κοινωνικό συμβόλαιο, καμία διαβεβαίωση ή νουθεσία οποιασδήποτε "αυθεντίας", δεν μπορεί να του στερήσει τη σπουδαιότερη ιδιοκτησία του: Την εξουσία του εαυτού του! Η οποία και προλειαίνει και προετοιμάζει το έδαφος για τη διερεύνηση από τον ίδιο της συνείδησής του και της προέκτασης των ανθρώπινων ιδιοτήτων του...) --> Ενσωματωμένα αποσπάσματα στο  Μία εκστατική επιθυμία...

Και παραπέμπουμε για άλλη μια φορά στο:  ΠΛΑΣΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ - Μάνος Δανέζης

Kι ένα ταιριαστό στο πολύ καλό παραπάνω βίντεο, εξαιρετικό κείμενο που ανακαλύψαμε "σκάβοντας στα πιο γόνιμα εδάφη του δικτύου" για το είδος εκείνο των "θησαυρών" που μας ελκύει:

... προσοχή... συνείδηση... 

" ο άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει σαν ελεύθερη ύπαρξη σαν πνευματική οντότητα αν συνεχώς εξαρτάται από έναν δάσκαλο, έναν γονέα, έναν πολιτικό ή έναν ιεροκήρυκα "

Η προσοχή μας είναι όπως η δέσμη φωτός που βγαίνει από ένα φακό μέσα στο σκοτάδι... και σε όποιο αντικείμενο πέσει, αυτό το αντικείμενο φωτίζεται, βγαίνει από την αφάνεια και αποκτά παρουσία μέσα στο χώρο.

Το ίδιο συμβαίνει και στην καθημερινότητα μας, η δέσμη του φωτός είναι η προσοχή μας, (θα μπορούσαμε να το πούμε ίσως και συνείδηση μας.)
Έτσι λοιπόν σε ότι βάλουμε την προσοχή μας... αυτό αποκτά παρουσία και οντότητα σε σχέση με τον Παρατηρητή (δηλαδή με εμάς), αποκτά... ύπαρξη... άσχετα αν υπάρχουν χιλιάδες αντικείμενα γύρω μας

Ένας συνάνθρωπος μας, που δεν προσέχει αυτό που προσέχουμε εμείς, δεν θα έχει την ίδια αντίληψη ή εμπειρία με εμάς..., αλλά κάτι διαφορετικό...

Υπάρχουν γεγονότα και καταστάσεις στην καθημερινότητα μας, αντικείμενα, πρόσωπα, ήχοι, εικόνες τα οποία δεν αντιλαμβανόμαστε, διότι πολύ απλά δεν έχουμε την προσοχή μας σε αυτά...

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ελέγχει την προσοχή του, έχει χειραγωγηθεί αρκετά από το σύστημα, από τον τρόπο ζωής του και η
προσοχή του είναι ανεξέλεγκτη, κατευθυνόμενη και διάσπαρτη παντού [συνήθως σε πράγματα πολυσυζητημένα, διαφημισμένα, έντονα χρώματα, παράξενα... αυτό που λέμε <<Τραβηχτικά, ελκυστικά>>…]

Αν και πιστεύει ότι έχει τον έλεγχο του εαυτού του, δεν είναι έτσι ! Είναι μάλλον ελεγχόμενος σχεδόν ολοκληρωτικά, αλλά του αρέσει να πιστεύει ότι έχει τον έλεγχο …

Αρκεί να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας με ειλικρίνεια, για να δούμε ότι αγοράζουμε αυτά που διαφημίζουν στη τηλεόραση, επαναλαμβάνουμε αυτά που ακούμε ή διαβάζουμε από άλλους και κάνουμε αυτά που ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε σύμφωνα με ήθη, έθιμα ή συνήθειες.

Ακόμη αισθανόμαστε αυτό που << πρέπει >> να αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε αυτό που << πρέπει>> να σκεφτόμαστε και φυσικά να πιστεύουμε αυτό που πρέπει να πιστεύουμε.

Αν κάνουμε το λάθος να σκεφτούμε κάπως διαφορετικά τότε εύκολα μπορούμε να γίνουμε το <<μαύρο πρόβατο>>.

Φυσικά η χειραγώγηση δεν είναι κάτι καινούριο, ξεκινά εδώ και εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια.

Συνήθως ο άνθρωπος εισχωρεί σε ομάδες ή οργανώσεις διότι εκεί αισθάνεται περισσότερη ασφάλεια με ομοϊδεάτες και άτομα που έχουν κοινά ενδιαφέροντα, [ έτσι ελέγχεται και καλύτερα... ].

Χρειάζεται κάποιον να τον προσανατολίσει, να τον κατευθύνει και να του δώσει ερεθίσματα για διάφορα στη ζωή του.

Αυτό μπορεί να λειτουργεί έως ένα σημείο…, όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει σαν ελεύθερη ύπαρξη σαν πνευματική οντότητα αν συνεχώς εξαρτάται από έναν δάσκαλο, έναν γονέα, έναν πολιτικό ή έναν ιεροκήρυκα.

Η συνεχής εξάρτηση από πρόσωπα και πράγματα…, του στερεί την δυνατότητα του να αισθάνεται ελεύθερος ανεξάρτητος και ευτυχισμένος.

Και επίσης αφού όλα τα βρίσκει σχεδόν έτοιμα, παύει να είναι δημιουργικός και χάνει έτσι πολλές δυνατότητες έκφρασης και δημιουργίας.

Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι όλα αυτά τα <<πρέπει>>, οι συνήθειες, τα δήθεν κλπ μας περιορίζουν και να αναζητήσουμε τον τρόπο του να αλλάξουμε.

Δοκιμάστε να κατευθύνετε την προσοχή σας σε αντικείμενα γύρω σας, αντιληφθείτε αυτά τα αντικείμενα με τις αισθήσεις σας, ακούστε ήχους και συνειδητοποιήστε αρχικά την ύπαρξη της προσοχής σας, ότι είναι ένα γεγονός... προσπαθήστε για λίγο να συνειδητοποιήσετε πόσο σημαντική είναι στην καθημερινότητα σας.

Αυτή η προσοχή, όπου την τοποθετήσετε εκεί θα είναι και η ενέργεια σας.
Εκεί θα δια δικάζεται και η συνείδηση σας...

Αν την βάζετε σε αρνητικές και δυσάρεστες σκέψεις, ανάλογη θα είναι και η ζωή σας, εφόσον αυτό το οποίο επιλέγετε να φωτίσετε και να ζωντανέψει είναι αυτές οι αρνητικές σκέψεις.

…Έτσι εξηγείτε και η τάση του κόσμου που ταυτίζεται με το δράμα,<<αγοράζει>> και <<τρέφεται>> πολύ από αυτό δυστυχώς και το ζωντανεύει με το ενδιαφέρον του και την προσοχή του, με αποτέλεσμα φυσικά να το διογκώνει και να το μεγαλώνει...

Κατανοείστε παίζοντας με την προσοχή, ότι είναι κάτι το οποίο πραγματικά σας δίνει την αντίληψη του κόσμου που σας περιβάλει.

Όπου έχετε την προσοχή σας εκεί είναι και η ζωή σας.

Ο άνθρωπος έχει στην κατοχή του αυτό το σημαντικό εργαλείο πρέπει να μάθει να το χρησιμοποιεί συνειδητά, για να έχει τον έλεγχο του εαυτού του, να σκέπτεται αυτό που θέλει, να αισθάνεται αυτό που θέλει και όχι αυτά που του επιβάλουν εξωγενείς παράγοντες.

Όλα και όλοι γύρω μας προσπαθούν να μας αποσπάσουν την προσοχή μας, αυτή είναι η προέκταση της συνείδησης μας, μην την χαρίζουμε, μην την θυσιάζουμε.

Το να γνωρίζουμε που βρίσκεται η προσοχή μας την κάθε στιγμή, σημαίνει ότι είμαστε συνειδητοί από τον εαυτό μας.

Όταν θέλουμε να έλκουμε στη ζωή μας κάτι, εστιάζουμε σε αυτό βάζοντας την προσοχή μας.

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πόσο συνειδητοί είμαστε από τον εαυτό μας κατά την διάρκεια της ημέρας?


δανειστήκαμε το κείμενο από τον Αθέατο