ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 24 Αυγούστου 2019

Τόλμησες να κερδίσεις τη δικαστική αγωγή σε βάρος μας βρωμο-ινδιάνε;


Πριν λίγους μήνες μια απρόσμενη είδηση χαροποίησε κάθε υγιώς σκεπτόμενο, έμψυχο άνθρωπο: η φυλή των Ινδιάνων Waorani του Αμαζονίου (στο διεφθαρμένο πολιτικά Εκουαδόρ) κέρδισε μια τεράστιας σημασίας δικαστική υπόθεση, ενάντια σε μεγάλα πετρελαϊκά συμφέροντα, που ήθελαν να βάλουν στα βρωμερά εταιρικά τους χέρια εκατομμύρια στρέμματα πολύτιμου για όλη τη βιωσιμότητα του πλανήτη τροπικού δάσους! Στο οποίο και ζούνε εδώ και πολλές γενεές. Όμως, τα καθάρματα του υπερκέρδους και της αχαλίνωτης περιβαλλοντικής καταστροφής στο βωμό του, μετά από αυτό το νομικό στραπάτσο, φαίνεται ότι διέθεταν τους συνήθεις "κρυφούς άσους" στα εθισμένα στο πλιάτσικο και δόλο μανίκια τους. Τα υπέροχα τροπικά δάση αυτή τη στιγμή κι όλως τυχαίως κατακαίγονται, με τον κίνδυνο της πρόκλησης πολύ μεγάλης περιβαλλοντικής καταστροφής! Από την οποία κάποιοι θα επωφεληθούν τα μέγιστα. Φυσικά! Ή εμείς έχουμε γίνει πολύ καχύποπτοι απέναντι σε "φυσιολογικές" φυσικές καταστροφές;

Ιδού το backround αυτής της πολύ σημαντικής ιστορίας, που εξελίσσεται πλέον, για μια τεράστια πια έκταση της Αμαζονίας, άσχημα:

Φυλή Αμαζονίου κερδίζει αγωγή κατά του μεγάλου πετρελαίου, σώζοντας εκατομμύρια στρέμματα τροπικού δάσου
-του disclose.tv | 15 Μάιου 2019

Το τροπικό δάσος του Αμαζονίου είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο επειδή είναι η μεγαλύτερη και πυκνότερη περιοχή δασικών εκτάσεων στον κόσμο. Διασχίζοντας εννέα χώρες, το Αμαζόνιο φιλοξενεί εκατομμύρια διαφορετικά είδη ζώων και φυτών, ενώ φιλοξενεί μερικές από τις τελευταίες ιθαγενείς ομόδες στον κόσμο. Ο λαός Waorani (Βαοαράνη) του Pastaza είναι μια ιθαγενής φυλή από τον Αμαζόνιο του Εκουαδόρ και ζούν στο δάσος για πολλές γενιές.. Υπήρξαν, ωστόσο, απειλές για το “Σπίτι” τους από μια μεγάλη εταιρεία πετρελαίου – και αυτοί δεν το πήραν και τόσο καλά.

Η Νομική νίκη


Μετά από μια μακρά νομική μάχη με αρκετούς οργανισμούς, ο λαός του Waorani προστάτεψαν με επιτυχία μισό εκατομμύριο στρέμματα της προγονικής επικράτειάς τους στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου από το να εξορύσσονται για πετρελαιοπηγές από τεράστιες πετρελαϊκές εταιρίες. Ο πλειστηριασμός των εκτάσεων των εδαφών Waorani στις εταιρείες πετρελαίου ανεστάλη επ ‘αόριστον από μια επιτροπή τριών δικαστών του επαρχιακού δικαστηρίου Pastaza. Η επιτροπή απλώς “κατέστρεψε” τη διαδικασία διαβούλευσης που είχε αναλάβει η Ισημερινή κυβέρνηση με τη φυλή το 2012, η οποία κατέστησε άκυρη την απόπειρα αγοράς γης.
Αυτή η νίκη για τη φυλή των αυτόχθονων έθεσε πλέον ένα ανεκτίμητο νομικό προηγούμενο για άλλα ιθαγενή έθνη πέρα από τον Ισημερινό Αμαζόνιο. Μετά την αποδοχή της προσφοράς της Βαοράνης (Waorani) για δικαστική προστασία για να σταματήσει η διαδικασία υποβολής προσφορών πετρελαίου, το δικαστήριο ανέστειλε επίσης τον πιθανό πλειστηριασμό 16 πετρελαϊκών μπλόκων που καλύπτουν πάνω από 7 εκατομμύρια στρέμματα εγχώριας επικράτειας.

Κυβερνητική διαφθορά

Παρόλο που δεν υπάρχουν αποδείξεις, ορισμένοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση του Εκουαδόρ ενδέχεται να δέχεται εμμέσως δωροδοκίες με κάποιο τρόπο. Η εν λόγω έκταση προορίζεται να προστατευθεί βάσει του συντάγματος του Ισημερινού , το οποίο καθιερώνει τα αναφαίρετα, μη κατασχετέα και αδιαίρετα δικαιώματα των αυτόχθονων πληθυσμών να διατηρούν την κατοχή των προγονικών γαιών τους και να λαμβάνουν την ελεύθερη εκδίκαση τους.
Επιπλέον, δεδομένων των πιθανών περιβαλλοντικών και πολιτισμικών επιπτώσεων στις κοινότητες των φυλών, το Σύνταγμα αναφέρει επίσης ότι υπάρχει ανάγκη προηγούμενης διαβούλευσης σχετικά με οποιαδήποτε σχέδια εκμετάλλευσης των υπόγειων πόρων. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το έπραξαν το 2012, η φυλή, ωστόσο, ισχυρίζεται ότι η συμφωνία που επήλθε βασίστηκε σε δόλιες πρακτικές υπέρ των πετρελαϊκών εταιρειών και η κυβέρνηση προτίμησε το δικό της συμφέρον πάνω στους ανθρώπους που στην πραγματικότητα εξακολουθούν να ζουν σε αυτήν την πολύτιμη γη. Λόγω αυτού, οι δικαστές κάλεσαν την κυβέρνηση του Ισημερινού να διεξαγάγει νέες διαβουλεύσεις εφαρμόζοντας πρότυπα που έθεσε το Διαμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προτού συμφωνηθεί οτιδήποτε άλλο σχετικά με την εκμετάλλευση τους φυσικούς πόρους κάτω από το έδαφος.

Ο Nemonte Nenquimo, πρόεδρος του οργανισμού Waorani Pastaza και ο ενάγων στην αγωγή, παρατήρησε:

“Η κυβέρνηση προσπάθησε να πουλήσει τα εδάφη μας στις πετρελαϊκές εταιρείες χωρίς την άδειά μας. Το τροπικό μας δάσος είναι η ζωή μας. Αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ τι συμβαίνει στα εδάφη μας. Δεν θα πουλήσουμε ποτέ το τροπικό μας δάσος σε πετρελαϊκές εταιρείες. Σήμερα, τα δικαστήρια έχουν αναγνωρίσει ότι ο λαός του Waorani και όλοι οι αυτόχθονες λαοί έχουν δικαιώματα επι των εδαφών μας που πρέπει να γίνονται σεβαστά. Τα συμφέροντα της κυβέρνησης στο πετρέλαιο δεν είναι πιο πολύτιμα από τα δικαιώματα, τα δάση, τη ζωή μας».
Αυτή είναι μια σημαντική νίκη για τις αυτόχθονες φυλές σε όλο το τρομακτικό δάσος του Ισημερινού του Αμαζονίου, και ίσως και το Αμαζόνιο στο σύνολό του! Αυτό έθεσε σίγουρα ένα νέο προηγούμενο σχετικά με τα δικαιώματα των αυτόχθονων πληθυσμών στη γη που ζουν και τους προσφέρει μια αχτίδα ελπίδος για την προστασία της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.Θα χρειαστούν σίγουρα αρκετή υποστήριξη τα επόμενα χρόνια, καθώς οι οικονομικές βλέψεις των μεγάλων εταιρειών, όπως αυτές θα συνεχίσουν να πλησιάζουν όλο και περισσότερο, καθώς ο κόσμος γίνεται όλο και πιο απελπισμένος για τους φυσικούς πόρους που διαθέτει η όμορφη γη.

το παραπάνω άρθρο το βρήκαμε μεταφρασμένο εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου