ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 8 Ιουνίου 2019

Το προκλητικό γραπτό...



Το φετινό θέμα της έκθεσης, στις πανελλήνιες εξετάσεις, είχε σχέση με τη "Δημοκρατία και τους νέους ". Εμείς καταφέραμε να εξασφαλίσουμε ένα αλλόκοτο γραπτό που με την πρώτη κλεφτή ματιά που του έριξαν οι αρμόδιοι το πέταξαν με αγανάκτηση στον κάλαθο των αχρήστων. Να'ναι καλά η καθαρίστρια, άλλη μία εργαζόμενη με σύμβαση ντροπής, που το μάζεψε και μας το'στειλε!
Ιδού λοιπόν το μεμπτότατο και προκλητικότατο (για το πνεύμα των εξετάσεων και της υπευθυνότητας με την οποία πρέπει να τις αντιμετωπίζουν οι αυριανού ελπιδοφόροι υπήκοοι) κείμενο ενός εφήβου που υπέγραψε με τη φράση "καλύτερα αναρχικός και χίπης παρά δουλευταράς και γλείφτης". 
 Kαι είχε ενσωματώσει και αρκετές συνοδευτικές εικόνες :


 Δημοκρατία είναι  τα λόγια του αξιαγάπητου κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, φίλου του αριστερού πρωθυπουργού μας, όπως τα εξομολογήθηκε στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, με την ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει έναν γνήσιο Eυρωπαίο δημοκράτη: "Αποφασίζουμε κάτι, μετά το αφήνουμε να διαρρεύσει και περιμένουμε ένα διάστημα αν θα γίνει κάτι. Αν δεν υπάρξει κατακραυγή και κινητοποιήσεις, γιατί οι περισσότεροι ούτε που καταλαβαίνουν τι αποφασίστηκε, εμείς συνεχίζουμε βήμα βήμα. Μέχρι που δεν υπάρχει πια επιστροφή "
 H ενωμένη ευρωπαϊκή μας οικογένεια μας δείχνει το δρόμο: Η Ενωμένη Ευρώπη μοιάζει να έχει κρίση ταυτότητας. Ίσως γιατί ποτέ δεν είχε ταυτότητα, λόγω της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών που επέφερε η ένωσή της.
Η Ενωμένη Ευρώπη απεχθάνεται τα δημοψηφίσματα των ευρωπαϊκών λαών, γιατί αποτελούν δείγμα έκφρασης αυτοδιάθεσης.
Αυτοδιάθεση! Η αποκηρυγμένη και συνάμα επικηρυγμένη έννοια μέσα στην ευρωαγκαλιά της αυταρχικής γερμανίδας νταντάς. Η οποία τα οικονόμησε χοντρά με το νόμισμα του ευρώ και την κατάρρευση των κουμπαράδων της νότιας ευρωπαϊκής γειτονιάς και την μεταφορά των περιεχομένων τους στους δικούς της τραπεζικούς λογαριασμούς. Και όλα αυτά και άλλα τόσα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, ή μεταρρυθμίσεις όπως μας τα βαφτίζουν, που μόνο ισονομία μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών δεν θυμίζουν σύμφωνα με τη διακήρυξη του Μάαστριχτ. Πάντοτε υπό την εποπτεία  της διεθνούς μαφίας των τοκογλύφων και τη συνδρομή και συνέργεια των τοπικών επιστατών της σε κάθε, όπως επιθυμούν, ευρωπαϊκό κράτος. Σαν τον Μακρόν ας πούμε που ακούει για κίτρινα γιλέκα και τρελαίνεται και έχει γεμίσει τη Γαλλία με φυλακισμένους, σακατεμένους και κάμποσους νεκρούς.

Η δημοκρατία  ανδρώνεται και ευδοκιμεί μέσα από δολοφονική λιτότητα, από πληθυσμούς που δεν έχουν πρόσβαση στο δημόσιο αγαθό της Υγείας, από οικογένειες που λιμοκτονούν και παιδιά που λιποθυμούν σε αυλές σχολείων λόγω της καλοπέρασης, από οικογένειες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα  σε περιβάλλον αθλιότητας ή καταλήγουν ή οδεύουν ολοταχώς να καταλήξουν άστεγες στο δρόμο, όπως γίνεται εδώ και χρόνια στην Ισπανία με τους μπάτσους να πετάνε ακόμη και ανάπηρους και μικρά παιδιά έξω από τα σπίτια τους, λόγω κατασχέσεων προκειμένου να σωθούν τράπεζες. Και να παραδεχτούν, όπως πρόσφατα για την Ελλάδα με τις θυσίες του λαού όπως μας έλεγαν όλες ως τώρα οι πρωθυπουργάρες της κρίσης, εκ των υστέρων λάθος χειρισμούς στη διαχείριση χρεών τα διάφορα ΔΝΤ. Κλείνοντας το μάτι σε νέα κομψότερα μνημόνια.
Η δημοκρατία αντλεί αυτοεπιβεβαίωση και ηδονή μέσα από εργασιακές δουλεμπορικές γαλέρες και στρατιές από ευέλικτους εργαζόμενους που δεν ξέρουν αν αύριο θα έχουν μια δουλίτσα έναντι ψίχουλων ως μισθό, από υπερφορολόγηση και από την ιδιωτικοποίηση ακόμα και του νερού που πίνουμε, γιατί όπως λέει και ο υπερεπιτυχημένος επιχειρηματίας-πρότυπο και πρόεδρος της Nestle το νερό είναι εμπορεύσιμο προϊόν και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται...

 Το σχολείο υπάρχει για να αποκρύπτει ή να διαστρεβλώνει την πραγματική Γνώση που αποτελεί εφαλτήριο της ελευθερίας και το βατήρα εκτόξευσης του ανθρώπου στο τόσο αναγκαίο εξελικτικό του άλμα, έξω και μακριά από τη σιχαμάρα της τελμάτωσης των κοινωνικοπολιτικών και πνευματικών λιμνάζοντων υδάτων. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της αντιερωτικής και ατάλαντης, άνυδρης και χτικιάρας δημοκρατίας υπάρχουν για να εισάγουν και να παγιώνουν ανώμαλες πεποιθήσεις που καταστρέφουν ακόμα και το ίδιο το βιολογικό υπόβαθρο του ανθρώπινου είδους και για να εδραιώνουν και να νομιμοποιούν όλες όλες αυτές τις κυρίαρχες αντιλήψεις και την αθλιότητα και μιζέρια που προσφέρουν, μαζί με  καθρεφτάκια και χαντρούλες των αποικιοκρατών προς τους γκάου ιθαγενείς, όπως αντιμετωπίζουν εξόφθαλμα τους λαούς. Για να εγκαθιδρύουν τη σύγχυση και τη στρεβλότητα στα μυαλά και τις συνειδήσεις των χειραγωγήσιμων τέκνων των χειραγωγήσιμων ζαλισμένων κοπαδιών. Aυτών όλων δηλαδή που δεν έχουν καμία απολύτως πρόσβαση στην άσκηση της διακυβέρνησης, η οποία διεκπεραιώνεται από ανίκανους, ανεπάγγελτους, αχυράνθρωπους, πολιτικούς ή σωστότερα μάνατζερ των πολυεθνικών ολοκληρωτικών στη φιλοσοφία τους οδοστρωτήρων και λακέδες της χρηματοπιστωτικής ψυχοπαθητικής μαφίας.
Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που ποδοπατάει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων αντί να τη σέβεται; Ο σωστός όρος θα' πρεπε να είναι: μπασταρδοκρατία!

 Η δημοκρατία  μοιάζει με γριά πόρνη και άρρωστη που σέρνει την ασχήμια της στα σοκάκια των τσιμεντουπόλεων χωρίς να ελκύει κανέναν εκτός ίσως από τους τυφλούς και μισότυφλους  που πείθονται από τα παραμύθια και τις ξηλωμένες ατάκες της, που τόσο καλά της έχουν μάθει οι προαγωγοί της να απαγγέλει. Έτσι όπως μασκαρεύεται και φτιασιδώνεται γινόμενη ακόμα πιο απωθητική, στις εποχές της τεχνολογικής παράκρουσης, του Homo Gadgetakious, των καμερών ακόμα και σε χέστρες και των επερχόμενων εμφυτεύσιμων τσιπακίων και βιομετρικών ταυτοτήτων μαζικού φακελώματος και του επικίνδυνου για τη δημόσια υγεία ακόμα και για την ίδια την ατομική και συλλογική ελευθερία 5G. Mέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο τεχνοεπιστήμης που μέλημά της δεν είναι η ευζωία και θεραπεία από κάθε εκφυλιστική ασθένεια και κοινωνική αταξία της ανθρωπότητας. Αλλά η ακόμα μεγαλύτερη υποδούλωσή της, ψυχοσωματική και διανοητική εξασθένισή της και ακόμη πιο ασφυχτικός έλεγχός της και συνάμα αέναη αποκόμιση τεράστιων κερδών από ψυχοπαθητικούς εταιρικούς κολοσσούς...

Όσο για το ρόλο των νέων μέσα σε αυτό το γαμημένο κολαστήριο; Ανάθεμα την παντός καιρού και πανταχού παρούσα και τα πάντα ποιούσα χούντα σας...Δεν...δεν μπορώ να μην παραδίνομαι σε κάτι τέτοιου είδους παρορμήσεις και καταδικάσιμους για τις Σειρήνες της κοινωνίας σας πόθους, ακόμη και για να αντλήσω μία διαφορετική αίσθηση αιχμηρού και ανατρεπτικού χιούμορ μέσα στη σοβαροφάνεια, τη σεσημασμένη υποκρισία και ηλιθιότητα που διαρρέει οριζόντια και κάθετα το οικοδόμημά σας. Έτσι ένιωσα καλώς ή κακώς, όπως τυχαία έπεσα πάνω σε ένα τραγουδάκι στο youtube, σε ένα μικρό διάλειμμα στο ψυχοβγαλτικό διαβασμα, πιο σωστά στη στείρα αποστήθιση, των ανιαρότατων συγγραμμάτων των πανελληνίων εξετάσεων, που νιώθω ότι με κακοποιούν για το καλό μου,  έτσι ώστε να γίνω υποδειγματική λεμονόκουπα...ε...εννοούσα αυριανός εργαζόμενος. Από αυτούς της νέας κοπής και του πολιτικά ορθού, αυτούς τους εργαζόμενους (ο Γιαχβέ ή ο Αλλάχ να τους κάνει) δίχως γραφικές αντιλήψεις περί διεκδικήσεων και κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, μέσα στη χοάνη των αγορών που μεταχειρίζονται ανθρώπους σαν ψηφία σε ατζέντες επενδυτικών αρπαχτικών και σε οθόνες λογιστικής παράκρουσης.
Σας το αφιερώνω λοιπόν αυτό το τραγουδάκι σαν επίλογο και αν θέλετε εσείς ψάξτε να το βρείτε (γιατί γαμώτο να έχω υψοφοβία;). Α ναι! και το μέλλον μου, έτσι όπως εσείς το θέλετε να χτιστεί και να τσιμενταριστεί,  βάλτε το στον πάτο σας:

https://youtu.be/DwcwDmvGaX0

καλύτερα αναρχικός και χίπης παρά δουλευταράς και γλείφτης

2 σχόλια:

  1. μνημειώδες γραπτό! Αν έγραφε κάτι τέτοιο ο γιος μου χθες στις πανελλήνιες θα έκανε βέβαια εξεταστικό χαρακίρι!
    όπως κάνω κάθε μέρα εγώ στις δυο δουλειές που τρέχω κάθε μέρα για να τα φέρω βόλτα. Αλλά τι να κάνω; Είμαι ο μόνος που έχει το παιδί μου σε αυτό τον τρελό και ψεύτικο κόσμο και το χειρότερο είναι ότι πρέπει να μάθει να ζει και να προσαρμοστεί μέσα σε αυτόν. Με έχει ανάγκη, είναι το παιδί μου και το πτυχίο ίσως είναι εισιτήριο για να τα καταφέρει να ζήσει καλύτερα απο εμένα και αν μπορέσει εκτός Ελλαδιστάν, όπως αποκαλείτε κι εσείς αυτή την χώρα που τρώει τις σάρκες των νέων της. Αλλά αυτό το " τι να κάνω;"με σκοτώνει κάθε μέρα και με κάνει να ανέχομαι ένα σωρό μαλακίες στη δουλειά και εκτός δουλειάς. Εσείς πάντως συνεχίσετε να κάνετε αυτό που κάνετε και να'στε πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ να είσαι καλά φίλε! Κάνε ό,τι νομίζεις καλύτερο εσύ για το γιο σου, αλλά και ο ίδιος για τον εαυτό του... Ωστόσο καλό είναι και να έχεις κρατημένο στην άκρη του μυαλού σου ότι τα πράγματα εκτός Ελλάδας δεν είναι παντού αγγελικά πλασμένα, ούτε τόσο ιδανικά, μέσα σε αυτή την παγκοσμιοποιημένη σούπα. Αν και υπάρχουν ακόμη κάποιες περιπτώσεις όπου ένας νέος άνθρωπος μπορεί να προχωρήσει μπροστά και να ασχοληθεί με το αντικείμενο που του αρέσει και τον εμπνέει πραγματικά βάσει αξιοκρατικών κριτηρίων και αναγνώρισης των δυνατοτήτων σε συνάρτηση με τις ευκαιρίες που προσφέρονται, αν και πάντα μέσα σε περιοριστικά πλαίσια όσον αφορά την ελευθερία στην έρευνα και τις συναρπαστικές εφαρμογές της. Με στόχο ανθρωποκεντρικό: το αληθινό κοινωνικό όφελος και την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από πάσης φύσης τέλματα και δογματικές, εθελοτυφλούσες έως αντιεξελικτικές παγιώσεις. Κάποιος θα μπορούσε να πει σε αυτό το σημείο: όμως κάτι είναι και αυτό εδώ που βρισκόμαστε! Εμείς όμως, από τη φύση μας ίσως, δεν ικανοποιούμαστε με τέτοιες παρηγορητικές διαπιστώσεις...
      Όπως και να'χει, ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για εσένα και το παιδί σου!

      Διαγραφή