ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Να το φωνάξουμε άλλη μια φορά: " Βία ειναι οι πανελλήνιες και όλη η γαμημένη σας παιδεία. " (κι ένα βίντεο)


Όντας αθεράπευτα ίσως ρομαντικός, επαναλαμβάνω κάτι που είχα γράψει και πριν τρία χρόνια, Μάη μήνα και πάλι, επί σωτήριων μνημονιακών και τότε εποχών όπως άλλωστε και τώρα, όπου όλα ίδια μένουν αλλά με ακόμη πιο διαστροφικές κοινωνικές βλέψεις. Σε αριστερή συσκευασία πλέον και με πνευματικό πάντα οδηγό τον βαρώνο Μυνχάουζεν και τις εύηχες ιστορίες του.

"...δυο λογάκια περί εκπαιδευτικών, μαθητών και Πανελλήνιων. Ενταγμένα μέσα (πώς γίνεται αλλιώς, άλλωστε;) στο γενικό κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο και τις προεκτάσεις του.
Πιστεύω, τελικά, ότι το ιδανικό και ιδιαίτερα ηχηρό σαν σφαλιάρα προς όλες τις κατευθύνσεις, θα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών (με τη σύμφωνη  γνώμη και στήριξη των γονέων και κηδεμόνων) ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ Σ'ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ως μια απρόσμενη και δυναμικότατη μορφή διαμαρτυρίας της διάλυσης του παρόντος τους και ακύρωσης του μέλλοντός τους! Σ'αυτές τις αγχωτικές-νευρωτικές-ψυχοκτόνες εξετάσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την έννοια της Εκπαίδευσης και τη μετάδοση της Γνώσης ως βιωματικής εμπειρίας, που περνά μέσα από τον εαυτό και μέσα στον εαυτό. Εξετάσεις για μια θέση στην κρεατ-αγορά της εργασιακής εξαχρείωσης του πανελλαδικού Αλκατράζ."
 Πανελλήνιες θέλετε εσείς; ΑΠΟΧΗ τα παιδιά από το "μορφωτικό πάρτυ" σας!

 Και επισυνάπτω (και πάλι) το γράμμα μιας κοπελιάς που είχε γραφτεί πριν δυο χρόνια, όταν είχε ριχτεί και αυτή στο σφαγείο της μόρφωσης και "επαγγελματικής αποκατάστασης" ή εισόδου στην αγορά δημιουργίας πτυχιούχων κι εργαζομένων (ή πτυχιούχων εργαζομένων) μιας χρήσης, με "λεμονοστίφτες" νεανικών μυαλών και σωμάτων τις πολυεθνικές, τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους χρηματιστές:

 

Α! Και θυμήθηκα και κάποιες άλλες σκέψεις που μου έβγαιναν αβίαστα και με μεγάλες δόσεις αηδίας για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που πνίγει μαθητές και κηδεμόνες, πριν δυο χρόνια τέτοια πάλι εποχή, διαπιστώνοντας ότι αυτή η δυσάρεστη αίσθηση δεν λέει να με αφήσει: 

" Hμέρες "πανελλήνιων εξετάσεων". Στην ουσία; Ημέρες εξόντωσης και μαζοχιστικής ψυχοφθόρας κι αντιπαιδαγωγικής δοκιμασίας. Με τη γνώση να θεωρείται στυγνή και ξερή αποστήθιση ολόκληρων βιβλίων και συσσώρευση πακτωλού πληροφοριών, που την επόμενη στιγμή και με μεγάλες συχνά δόσεις απέχθειας έχουν ξεχαστεί και χωρίς ίχνος βιωματικής μάθησης και ψυχικής ωφέλειας για τα βασανισμένα θύματα της "μόρφωσης". Και με τη βούλα των "εκπαιδευτικών εγκεφάλων" ενός ανεκπαίδευτου και ατάλαντου κι αντιερωτικού (ίσως το χειρότερο απ'όλα!) συστήματος "ενσωμάτωσης" των εφήβων σε μια σειρά διαδικασιών που οδηγούν ίσια στην αγκαλιά της "αγοράς εργασίας". Και πώς αντιλαμβάνονται εδώ στο νεοελληνικό κοτζαμπασέικο πολλών αφεντάδων κι αγάδων την "αγορά" αυτή;
Μα φυσικά ως τον παράδεισο των ενοικιαζόμενων κι "ωφελούμενων εργαζόμενων". Καθώς δεν τολμούν να πουν στα ίσια αυτό που βλέπει κι ένας τυφλός: ότι πρόκειται για δουλοπάροικους μέσα σε μια ανελέητη δουλεμπορική γαλέρα, που στοιχειώνεται από το "πνεύμα των αγορών". Αλλά βέβαια οι διαμορφωτές και χορηγοί αυτής της παράλογης κι άθλιας πραγματικότητας, στην οποία οφείλουμε να συναινέσουμε και να αποδεχτούμε, αρέσκονται πολύ στη διαστρέβλωση κι εκφυλισμό κάθε ζωτικής για το άτομο και το κοινωνικό σύνολο έννοιας. Όπως "γνώση", "εργασία", "δικαιοσύνη" κτλ.
Η "εκπαίδευση"! που περνάει μέσα από τη στενωπό των πανελλήνιων αφαιμάξεων γνωστών κι ως εξετάσεων. Aφαίμαξη της ψυχοσωματικής ενέργειας των νεανικών θυμάτων τέτοιων εξετάσεων, αλλά και για τους γονείς. Και με τα "αναγκαία"  έξοδα για φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα. Μιας εκπαίδευσης ενταγμένης στο "πνεύμα των αγορών". "

Κλείνω με ένα εξαιρετικό βίντεο, καθώς η πρόταση μου έρχεται ξανά και ξανά στο μυαλό ζώντας εδώ, σε άλλο ένα κράτος (Σχολεία: H Κατασκευή Υπηκόων) όπου η βία είναι "καταδικαστέα", ειδικά αυτή της νόμιμης αντίστασης απέναντι στη δολοφονική ψυχοσωματικά βία της "έννομης σκλαβιάς". Και όπου τα παιδιά χάνουν όλο και πιο βίαια, πρώιμα, σαδιστικά, άσπλαχνα, ψυχαναγκαστικά και  διαστροφικά τους πιο πολύτιμους και ζωτικούς χυμούς της παιδικότητάς τους, της νιότης τους, της ζωής τους:
" ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ!" Όπως, κουφάλες τελάληδες, γραμματείς, φαρισαίοι και αρχόντοι, ΒΙΑ είναι και τα οράματά σας σχετικά με το μέλλον των παιδιών. Ερήμην των παιδιών...


Και κάποιες κουβέντες κακής επιρροής για τα νιάτα όλου του κόσμου ετούτου, του καλού και χιλιομπαλωμένου: "ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ" ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ: Συντρίψτε την κανονικότητα, στην τελευταία ίσως ευκαιρία του κόσμου για ωρίμανση κι ενηλικίωση..!

ανιχνευτής

" Σύμφωνα με τα όσα μας μαθαίνουν σήμερα το σχολείο, η τηλεόραση και οι εφημερίδες, ζούμε σ’ ένα δημοκρατικό κράτος. Σε ποια ακριβώς στιγμή της Ιστορίας η εξουσία πέρασε στα χέρια της πλειοψηφίας; Σ’ όλες τις εποχές οι πλούσιοι και ισχυροί έλεγαν στους άκληρους και εκμεταλλευόμενους ότι το κράτος τους ήταν δίκαιο κράτος. Σ’ ολόκληρη την ιστορία του κράτους, οι καταπιεσμένοι μπορούσαν να μιλάνε ελεύθερα για τους καταπιεστές της περασμέvης κοινωνίας, ενώ η κριτική κατά της σημερινής κοινωνίας τιμωρούνταν πάντα, συχνά μάλιστα με θάνατο. Η κριτική κατά της κοινωνίας είναι, αναγκαία, κριτική κατά των κυρίαρχων. Οι κυρίαρχοι δεν θα ήταν κυρίαρχοι αν δεν κυριαρχούσαν και στα μυαλά."
Ε.Α. ΡΑΟΥΤΕΡ H Κατασκευή Υπηκόων

1 σχόλιο:

  1. Έτσι μπράβο. Τα έχουνε γαμήσει τα παιδιά (όπως γαμήσανε κι εμάς). Ακόμα κι αν επρόκειτο να βρούνε σίγουρα δουλειά με 5000 € τον μήνα, δεν θα άξιζε τον κόπο τέτοια κακοποίησή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή