ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 18 Αυγούστου 2018

Το σκίτσο και η λέξη των ημερών που ζούμε (και θα ζήσουμε)

Το σκίτσο των τωρινών ημερών (και των ημερών που έρχονται;) στο προτεκτοράτο που ζούμε:


 πηγή  : " Η πραγματική Ελευθερία, απ’όλα ! "

Η λέξη που δεσπόζει στο πολιτικό σκηνικό των τελευταίων μηνών μετά συνοδείας της απαραίτητης θριαμβολογίας:
"ΕΞΟΔΟΣ"...
Κομμάτι της γεμάτης συναισθηματικής φόρτισης (με στόχο την "πλέμπα") φράσης:"Έξοδος από τα μνημόνια"...
Τι λε ρε παιδί μου! Μήπως έχει κάποια εγγύτητα και με τη γνωστή φράση που δηλώνει επιτυχία με το αναγκαίο όμως τίμημα: "η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε..." Μήπως... λέμε;
 Μήπως η αρχική λέξη σημαίνει και άλλα πράγματα πέρα από την "έξοδο από τα προγράμματα σωτηρίας"; Όπως, ας πούμε, την παγίωση των εξαθλιωτικών κοινωνικών συνθηκών, την υποπρολεταριοποίηση των εργαζομένων, τη συνεχιζόμενη καταλήστευση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αλλά και νέα χειρότερα μέτρα να αιωρούνται ωσάν τη δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια των "εξοδούχων";

Ας πάρουμε όμως πρώτα τα πράγματα με τη λεκτική και συνεπαγόμενη διανοητικής σημασίας βαρύτητα:
"Αν ένα παιδί μεγαλώνει σ'ένα περιβάλλον, όπου οι περισσότερες λέξεις είναι ασαφείς, θα αναπτύξει έναν χαώδη τρόπο σκέψης και μια ψυχολογία που εύκολα θα άγεται και θα φέρεται από τον κάθε λαοπλάνο πολιτικάντη ή διαφημιστή, ή προπαγανδιστή κτλ. Αντιθέτως αν μεγαλώσει σ'ένα περιβάλλον που οι περισσότερες λέξεις είναι σαφείς -και όπου ακόμη και η αναπόφευκτη ασάφεια γίνεται αποδεκτή και αναγνωρίσιμη, αλλά με σαφείς πάλι όρους- τότε το παιδί αυτό θα διαθέτει μια γερή βασική άμυνα σε
οποιαδήποτε προσπάθεια ξένης παρέμβασης στην εσωτερική του υπόσταση" - O συγγραφέας Γιώργος Μπαλάνος στο περιοδικό "Ανεξήγητο" του Ιουλίου 2003
 " Υπάρχει παντού μια ξερή, ωμή, κυνική ασάφεια. Οι λέξεις που ανταλάσσουμε δεν εξυπηρετούν καμία επικοινωνία, δεν νοηματοδοτούν καμία διανοητική συναλλαγή..." - Δημήτρης Αθηνάκης, "Η Καχυποψία ως Δείκτης Κλειστών Αστικών Κοινωνιών", εφημερίδα "Καθημερινή" 1/8/2015

(παρμένα από την ανάρτησή μας Όταν λέξεις-φράσεις-συνθήματα γίνονται εργαλεία αποπροσανατολισμού, κατακερματισμού και λοβοτόμησης από τα πάνω προς τα κάτω)

Και τώρα ας τα εξετάσουμε από την, οικονομικά και αμείλικτα χειροπιαστά, ωμή πλευρά τους:
" Μέχρι και 150.000 άνθρωποι είχαν αποποιηθεί κληρονομιά και 1.338.433 χρώσταγαν στην εφορία από 50 ίσαμε 500 ευρώ, ενώ είχαν προχωρήσει διαδικασίες κατασχέσεων εναντίον 1.720.000! Οι δε ληξιπρόθεσμες οφειλές είχαν αρχίσει να αυξάνουν κατά 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ το μήνα και η εφορία ήταν έτοιμη για "ντου" 17.000 πλειστηριασμών, στοχεύοντας από ακίνητα κι αυτοκίνητα μέχρι τιμαλφή και έργα τέχνης. Φαίνεται, γενικά, ότι οι οι στρατιές των οφειλετών ή ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΛΕΦΤΑ για να πληρώσουν (μέσω και της ανελέητης υπερφορολόγησης) τα χρέη σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία ή διακατέχονται από αλλόκοτα βίτσια και γουστάρουνε να τους αρπάνε τα σπίτια και τα όποια περιουσιακά τους στοιχεία και να τους τρέχουν στα δικαστήρια. Και τα λεφτά δεν περισσεύουνε πλέον ούτε στη μικρή επιχείρηση που προτιμούσε να πληρώσει προμηθευτές, εργαζόμενους κι ενοίκια, αλλά όχι την εφορία, μήπως κι εξασφαλίσει κάποια προσωρινη παράταση ζωής. Επίσης, το 67% των Ελλήνων δήλωνε ότι μόλις και τα έβγαζε πέρα, από το αντίστοιχο 64% του Φεβρουαρίου. Δηλαδή πάνω από ένας στους δύο...
 Τι λένε και οι "απ'έξω"; :
FAZ: «Οι Έλληνες σε περιβάλλον αθλιότητας»
Στα μέσα της άνοιξης του '18, το 88% περίπου των περίπου 4.059.000 οφειλετών είχε βασική οφειλή μικρότερη των 5.000 ευρώ, με δυσκολίες ή αδυναμία εξόφλησης. Με άλλα λόγια, η θηλειά που έσφιγγε γύρω από το λαιμό όλο και περισσότερων νοικοκυριών ακύρωνε στην πράξη τη σαθρή θριαμβολογία από τα πάνω για βελτίωση της κατάστασης. Στα λογιστικά τεφτέρια τους! "

(από την ανάρτησή μας SUCCESS HORROR STORY (volume 2) σε στενή συνάρτηση και με αυτό: Τα "κανόνια" συνεχίζουν να βαράνε εκκωφαντικά! Μια ανάρτηση στα τέλη Ιουλίου του'15, μετά τον "κατάλογο κτηνωδιών" σύμφωνα με το Spiegel ή 'προαπαιτούμενων ενός πολύ "περίεργου" ελληνικού χρέους και μετά από ένα ηχηρό "ΟΧΙ" που μετατράπηκε διά μαγείας σε παταγώδες "ΝΑΙ")

Κι επίσης, ως συμπλήρωμα στα παραπάνω:
 " Για «μάχη επιβίωσης» στην Ελλάδα κάνει λόγο σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα η Stuttgarter Nachrichten. «Στις 20 Αυγούστου ολοκληρώνεται το πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα. Ωστόσο δεν είναι ορατή μια αποκλιμάκωση της κατάστασης για τους ανθρώπους στη χώρα – αντιθέτως: Πολλοί Έλληνες απειλούνται να βρεθούν στο μέλλον αντιμέτωποι με τη φτώχεια και να μείνουν άστεγοι». " 
(απόσπασμα από το άρθρο "Προσωρινή η έξοδος από τα μνημόνια;" στην esfyn )

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: εδώ τρέχει η "ανάπτυξη", δεν είναι παίξε γέλασε! ΑΝΆΠΤΥΞΗ οικονομική και πνευματική χέρι-χέρι!
Για ποια "έξοδο" μιλάμε ρε παιδιά; Από το δίχως φρένα τρένο του τρόμου και την είσοδο, στη συνέχεια, μέσα στο δίχως ίχνος φωτός τούνελ ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου