Σύνδεση της παρακάτω πολύ καλής ανάλυσης και με αυτά: Την έβαψες αν είσαι φτωχό παιδί με προβλήματα στη χώρα της "ελευθερίας": " Juvenile Court Fees Punish Children for Their Families’ Poverty " και Με κουπόνια σίτισης ζουν εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης στις ΗΠΑ(= «Οι φτωχοί δεν έχουν καμιά πιθανότητα να ακουστούν οι φωνές τους, καμιά πιθανότητα να επηρεάσουν την πολιτική που χαράσσεται. Οι φτωχότεροι Αμερικανοί συχνά βρίσκονται στη φυλακή, στερούνται το δικαίωμα ψήφου επειδή έχουν ποινικό μητρώο, ή δυσκολεύονται να πάνε στα εκλογικά κέντρα, εν μέσω ορισμένων συνειδητών προσπαθειών για την αποτροπή της συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες και ακόμη και την εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους, κάτι που αποτελεί τη βάση για την (σ.σ. αστική) δημοκρατία».[...]Οι απόψεις που προωθούνται από πολιτικούς εντός των φτωχών αλλά και γενικότερα είναι πως «οι πλούσιοι είναι τολμηροί, αλτρουιστές, σκληρά εργαζόμενοι, αφοσιωμένοι», ενώ οι φτωχοί «χαμένοι, μικροαπατεώνες, άνθρωποι που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το σύστημα». Οι απόψεις αυτές έχουν πέραση. Προωθούνται όχι μόνο για να δικαιολογηθούν οι περικοπές στις υπηρεσίες πρόνοιας και οι αντιλαϊκές φορολογικές μεταρρυθμίσεις που ευνοούν τους πλουσιότερους αλλά για λόγους ευρύτερους.)
H δε παρακάτω εικόνα προέρχεται από το Σαν Φρανσίσκο του 2017: άστεγοι κοιμούνται μέσα σε καθολική εκκλησία...
"Δεν είναι ο «κακός» Τραμπ σε αντίθεση με τον «καλό» Ομπάμα που οδηγεί σε αυτή την κατάσταση."
Ο Φίλιπ Αλστον δεν είναι κάποιος «αντικαθεστωτικός ακτιβιστής» που θέλει ντε και καλά να βγάλει σκάρτη τη μεγαλύτερη υπερδύναμη του πλανήτη. Είναι ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ στις ΗΠΑ, επί θεμάτων ακραίας φτώχειας και ανθρώπινων δικαιωμάτων, ο οποίος παρακολουθεί την εξέλιξή τους χρόνια τώρα. Τον περσινό Δεκέμβρη, ο Αλστον είχε επισκεφθεί τις ΗΠΑ, μετά από πρόσκληση της αμερικάνικης ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Ο ίδιος έχει αναφέρει (βλ. http://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=22533) ότι έμεινε δύο βδομάδες εκεί, ταξιδεύοντας από την Ουάσινγκτον στην Καλιφόρνια, στην Αλαμπάμα, στη Τζόρτζια, στο Πουέρτο Ρίκο και στη Δυτική Βιρτζίνια και συζητώντας με πληθώρα ανθρώπων από διάφορες κοινωνικές ομάδες, κρατικούς αξιωματούχους, ακόμα και άστεγους ή ανθρώπους που βρίσκονται σε απόλυτη φτώχεια. Είχε δηλώσει «ευγνώμων» για τη διευκόλυνση της επίσκεψής του από την κυβέρνηση Τραμπ και για την καλή συνεργασία που είχε μαζί της και τη διευκόλυνση από μεριάς της των μηχανισμών του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη δουλειά τους.
Τα συμπεράσματα του Αλστον, όμως, ήταν κόλαφος για τη νέα αμερικάνικη κυβέρνηση.
Κι αυτό γιατί παρά τα «θετικά» που είδε, διαπίστωσε ότι συντελείται δραματική αλλαγή στην κοινωνική ανισότητα και την ακραία φτώχεια. Γράφει ο Αλστον: «Η προτεινόμενη φορολογική μεταρρύθμιση οδηγεί την Αμερική στο να γίνει η πιο άνιση χώρα στον κόσμο και θα αυξήσει κατά πολύ τα ήδη μεγάλα επίπεδα πλούτου και οικονομικής ανισότητας μεταξύ του πλουσιότερου 1% και του φτωχότερου 50% των Αμερικανών. Οι δραματικές περικοπές στις κοινωνικές παροχές που προανήγγειλαν ο ΝτόναλντΤραμπ και ο πρόεδρος της Βουλής, Ράιαν, οι οποίες έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται από την κυβέρνηση, θα τεμαχίσουν ουσιαστικά όλες τις κρίσιμες διαστάσεις από το δίχτυ προστασίας που ήδη είναι γεμάτο με τρύπες». Οι αναφορές του Αλστον… έτσουξαν το Λευκό Οίκο, ο οποίος δεν αντέδρασε αλλά τις έκανε απλά… γαργάρα.
Ο Αλστον περιέγραψε ένα τοπίο που καμία σχέση δεν έχει με τις φανταχτερές εικόνες με τις οποίες πλασάρονται παγκόσμια οι ΗΠΑ. Μίλησε για ανθρώπους που ζουν σε δραματική κατάσταση, ορισμένες φορές κυνηγημένοι από τις Αρχές που τους στέλνουν ειδοποιήσεις μικροπαραβάσεων, υποχρεώνοντάς τους να πληρώσουν υπέρογκα γι’ αυτούς ποσά, πράγμα που φαίνεται να γίνεται σκόπιμα, για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία. Φυσικά δεν τα πληρώνουν κι έτσι οδηγούνται στις φυλακές λόγω απλήρωτων χρεών. Ο Αλστον αναφέρθηκε σε φτωχογειτονιές με άθλιο αποχετευτικό σύστημα που κανείς δεν επισκευάζει, γιατί δεν είναι της αρμοδιότητάς του, σε ανθρώπους που μένουν χωρίς δόντια, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν, και σε πολλά άλλα, που δεν αρκεί ο χώρος της εφημερίδας να αναφερθούμε.
Τα συμπεράσματα της επίσκεψης Αλστον δημοσιεύτηκαν στις αρχές Μάη σε έκθεση που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (βλ. http://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=22533), στην οποία επανέλαβε πολλά από αυτά που είχε δηλώσει το Δεκέμβρη, υποστηρίζοντας ότι συντελείται δραματική αλλαγή κατεύθυνσης προς την επιβράβευση των πλουσίων και την τιμωρία των φτωχών μπλοκάροντας ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες τους. Ο Αλστον προειδοποίησε ότι από τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών δε θα γλιτώσουν ούτε οι μικροαστοί (η λεγόμενη «μεσαία τάξη»).
Οι πολιτικές που η αμερικάνικη κεφαλαιοκρατία υιοθετεί, μέσω της νέας «σκληρής» κυβέρνησης Τραμπ, φτάνουν σε περικοπές της τάξης του 30% για τα προγράμματα σίτισης ή σε τριπλασιασμό του ενοικίου για τις κατοικίες που χρηματοδοτούνται από το κράτος, με ταυτόχρονη κατάργηση της νομοθεσίας που προστάτευε (όσο προστάτευε) τις φτωχές οικογένειες αλλά και αυτές της «μεσαίας τάξης».
Πριν από δυο βδομάδες, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, στην ετήσια έκθεσή της (βλ. https://www.theguardian.com/business/2018/may/22/federal-reserve-emergency-expense-economic-survey), επεσήμανε το μεγάλο αριθμό ανθρώπων που είναι ευάλωτοι σε οποιαδήποτε διάβρωση του λεγόμενου «δικτύου προστασίας». Υπολόγισε ότι τέσσερις στους δέκα Αμερικανούς είναι τόσο ζορισμένοι που δε θα μπορούσαν να καλύψουν ένα έκτακτο έξοδο αξίας 400 δολαρίων χωρίς να δανειστούν χρήματα ή να πουλήσουν περιουσιακά στοιχεία.
Δεν είναι ο «κακός» Τραμπ σε αντίθεση με τον «καλό» Ομπάμα που οδηγεί σε αυτή την κατάσταση. Και επί Ομπάμα η ακραία φτώχεια διατηρούνταν σε υψηλά επίπεδα, αλλά τώρα οι ΗΠΑ θέλουν να επικρατήσουν σε μία παγκόσμια αγορά που ασθμαίνει. Γι’ αυτό δεν αρκεί μόνο το ξεζούμισμα των λαών των άλλων χωρών αλλά και του αμερικάνικου προλεταριάτου. Αυτό είναι το κόστος για να γίνει η Αμερική «ξανά μεγάλη»!
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 9 ΙΟΥΝΗ
το διαβάσαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου