Η απλότητα είναι από τις μεγαλύτερες αρετές και η αυτογνωσία αποτελεί ίσως την κρισιμότερη όλων αρετή και συνάμα ατομική και συλλογική αξία-οδοδείκτη...Ένα εκπληκτικό φιλμάκι για τον φαύλο κύκλο στον οποίο παγιδεύεται ο άνθρωπος και για το σκουπιδαριό και την ατέρμονη παράνοια που αποδέχεται κι αναγνωρίζει ως "αξίες" και "κανονικότητα" (ή τον πείθουν οι αφέντες του να αποδέχεται, αλλά αυτό δεν τον απαλάσσει από τις ευθύνες του ούτε δικαιολογεί την κατάντια του)... Και η ευτυχία μοιάζει διαρκώς με έναν άπιαστο πόθο, μία ατέλειωτη κι επί πληρωμή αναζήτηση έτοιμων συνταγών, έξω από αυτόν. Ίσως γιατί ποτέ το ανθρώπινο ον δεν αξιολόγησε με ειλικρινή κίνητρα τις ανάγκες του και δεν επανακαθόρισε τη στάση του και πορεία του μέσα στις καθημερινές αδυσώπητες διαδρομές της απώλειας του ίδιου του εαυτού. Τον οποίο και ποτέ δεν γνώρισε πραγματικά, γιατί "δεν είχε
τον...ελεύθερο χρόνο να τον ψάξει" (θυμάμαι εδώ την ατάκα ενός γνωστού, που παρά τη φαινομενική επιτυχία του στη ζωή, στα μάτια όλων, κατέληξε στην κατάθλιψη και στην απόπειρα να βάλει τέλος στη ζωή του)...
Πολύ πετυχημένος ο συμβολισμός του "τρωκτικού", αφού στην ουσία ο άνθρωπος έχει καταντήσει ένα τρελαμένο τρωκτικό που τρώει τις ίδιες τις σάρκες του. Είτε αυτές έχουν να κάνουν με τον εαυτό του ή και με τους οικείους του, είτε με τους συνανθρώπους του, είτε με ολόκληρο το περιβάλλον που τον φιλοξενεί και εισπράττει τη συστηματική κακοποίηση. Όπως και ο ίδιος ο άνθρωπος...
"The story of a rodent's unrelenting quest for happiness and fulfillment."
Η ιστορία της αδιάκοπης αναζήτησης ενός "τρωκτικού" για ευτυχία και ολοκλήρωση.
(πρωτοδημοσιεύτηκε στο no Gravity Zone )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου