ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

"Στο πλουσιότερο 1% κατέληξε το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε παγκοσμίως το 2017" - Ω! τι έκπληξις!


 Σαν σχόλιο: πώς να μη συμβαίνει αυτό που αναφέρει το παρακάτω άρθρο; Όταν η καταλήστευση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας χωρών και ανθρώπων αποτελεί τον πιο σίγουρο δρόμο για το θησαύρισμα των "ημίθεων επί γης" και αδίστακτων μεγαλομαφιόζων του χρήματος. Αυτών που γνωρίζουν καλά πώς να χρησιμοποιούν την πολυεθνική ανομία για να χειραγωγούν την αγορά κατά το δοκούν, να διαφθείρουν κυβερνήσεις αχυρανθρώπων, να ιδιοποιούνται και να εκμεταλλεύονται πλουτοπαραγωγικούς πόρους και εργατικό δυναμικό (δούλους κατά το "πολιτικά & οικονομικά ορθό" των τεχνολογικά προηγμένων εποχών), να επιθυμούν και να συμβάλλουν στη δημιουργία στημένων οικονομικών "κραχ" και πολεμικών συγκρούσεων-ευκαιριών για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία, να διασπείρουν νοητικούς ιούς υποταγής και αποχαύνωσης μέσω των ελεγχόμενων ροών πληροφόρησης και της τεχνολογικής παράκρουσης και να παριστάνουν ενίοτε και τους...φιλάνθρωπους..!


Στο πλουσιότερο 1% κατέληξε το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε παγκοσμίως το 2017

«το μπουμ των δισεκατομμυριούχων δεν είναι ένδειξη μιας ευημερούσας οικονομίας, αντιθέτως είναι σύμπτωμα της αποτυχίας του οικονομικού συστήματος»



 Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε πέρυσι σε παγκόσμιο επίπεδο κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, ενώ οι γυναίκες συνέχισαν να πληρώνουν το πιο βαρύ τίμημα εν μέσω της εντεινόμενης ανισότητας, καταγγέλλει σε έκθεσή της που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα (σημείωση: 22/1/2018) η ΜΚΟ Oxfam.

Αυτό «το μπουμ των δισεκατομμυριούχων δεν είναι ένδειξη μιας ευημερούσας οικονομίας, αντιθέτως είναι σύμπτωμα της αποτυχίας του οικονομικού συστήματος», τονίζει η διευθύντρια της Όξφαμ Ουίνι Μπιανίμα στο δελτίο Τύπου που συνοδεύει την έκθεση της οργάνωσης, υπό τον τίτλο «Ανταμείψτε τη δουλειά, όχι τον πλούτο». Η έκθεση δημοσιοποιείται μία ημέρα πριν από την έναρξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) στο Νταβός.

Αποκαλύπτει πως «οι οικονομίες μας ανταμείβουν τον πλούτο, αντί της σκληρής δουλειάς εκατομμυρίων ανθρώπων», εξήγησε η Μπιανίμα στην τηλεοπτική υπηρεσία του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς. «Οι ελάχιστοι στην κορυφή (της πυραμίδας) γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, τα εκατομμύρια στη βάση μένουν παγιδευμένα σε μισθούς φτώχειας», συμπλήρωσε η ίδια.


«Υφίστανται εκμετάλλευση οι άνθρωποι που φτιάχνουν τα ρούχα που φοράμε, που συναρμολογούν τα κινητά μας τηλέφωνα, που καλλιεργούν τα τρόφιμα που τρώμε, για να εξασφαλίζεται ο διαρκής εφοδιασμός με φθηνά προϊόντα, και επίσης για να αυξάνονται τα κέρδη των εταιρειών και των πλουσίων επενδυτών τους», τονίζει η Μπιανίμα στο δελτίο Τύπου της μη κυβερνητικής οργάνωσης.

Σύμφωνα με την έκθεση της Όξφαμ, 3,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, δεν είχε το παραμικρό όφελος από την παγκόσμια ανάπτυξη της περασμένης χρονιάς, την ώρα που το πλουσιότερο 1% ενθυλάκωσε το 82% του πλούτου που παρήχθη πέρυσι.

Από το 2010, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, ο πλούτος της λεγόμενης «οικονομικής ελίτ» αυξάνεται κατά μέσο όρο περί το 13% σε ετήσια βάση, διευκρινίζει η Όξφαμ,
κι η κορύφωση του φαινομένου καταγράφηκε μεταξύ του Μαρτίου του 2016 και του Μαρτίου του 2017, σε μια περίοδο κατά την οποία σημειώθηκε «η μεγαλύτερη αύξηση στην ιστορία του αριθμού των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο δολάρια», με ρυθμό που έφθανε τον έναν νέο δισεκατομμυριούχο κάθε δύο ημέρες.
Η Όξφαμ τονίζει πως είναι οι εργαζόμενες αυτές που βρίσκονται «στη βάση της πυραμίδας». «Σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες κερδίζουν λιγότερα από τους άνδρες και υπερεκπροσωπούνται στις λιγότερο καλοπληρωμένες και επισφαλέστερες θέσεις απασχόλησης», διαπιστώνει η οργάνωση.

Παρομοίως, «στους 10 νέους δισεκατομμυριούχους, οι 9 είναι άνδρες», προσθέτει η Όξφαμ.

Η ΜΚΟ, η οποία συνηθίζει να δημοσιεύει μια έκθεση για τις ανισότητες πριν η οικονομική ελίτ πάει να συζητήσει στο Νταβός της Ελβετίας, απευθύνει μια έκκληση προς τους ηγέτες να φροντίσουν «η οικονομία να λειτουργεί για όλους κι όχι μόνο για μια πλούσια μειονότητα».

Συνιστά να περιοριστούν τα μερίσματα για τους μετόχους και τα πριμ για τους επικεφαλής επιχειρήσεων, να αυξηθεί ο κατώτερος μισθός, να τερματιστεί το «μισθολογικό χάσμα» μεταξύ ανδρών και γυναικών, να ενταθεί ο αγώνας εναντίον της φοροδιαφυγής.

Βάσει μιας δημοσκόπησης που διενεργήθηκε από την Όξφαμ σε δείγμα 70.000 προσώπων σε 10 χώρες και δίνεται στη δημοσιότητα ταυτόχρονα με την έκθεση, τα δύο τρία εκ των ερωτηθέντων θεωρούν ότι είναι «επείγον» να αντιμετωπιστεί «το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών». Η έρευνα αυτή έγινε στην Ινδία, στη Νιγηρία, στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο Μεξικό, στη Νότια Αφρική, στην Ισπανία, στο Μαρόκο, στην Ολλανδία και στη Δανία.

Στις δηλώσεις της στο Ρόιτερς η Μπιανίμα επέκρινε ιδιαίτερα τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, που θα είναι παρών στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, όχι μόνο γιατί σχημάτισε «μια κυβέρνηση δισεκατομμυριούχων», αλλά κι επειδή η φορολογική μεταρρύθμιση την οποία προώθησε θα ωφελήσει τους πλουσιότερους και όχι τους απλούς Αμερικανούς. Στις ΗΠΑ, θυμίζει η Όξφαμ, οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι κατέχουν πλούτο ίσο με αυτόν του φτωχότερου μισού του πληθυσμού.


(ΑΠΕ ΜΠΕ)

το διαβάσαμε στο AlfaVita

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου