ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

Οι καθηγητές του Berkeley που τα έβαλαν με τη Novartis

 

Σαν σχόλιο: Πολυεθνικές, στην ουσία ολοκληρωτικοί θεσμοί με ανάλογες δομές και λογικές, που χειραγωγούν κυβερνήσεις-μαριονέτες. Και τα συμφέροντά τους προωθούνται από κυβερνητικές πολιτικές,  ακαδημαϊκά κι "επιστημονικά" ιερατεία ("αυθεντίες" στον επιστημονισμό που επιστρατεύονται για να χλευάσουν και να σπιλώσουν ακέραιους ηθικά συναδέλφους τους και σοβαρούς ερευνητές), διεθνείς οργανισμούς, αλλά και μυστικές υπηρεσίες, σε βάρος των συμφερόντων των λαών. Και σε αγαστή συνεργασία, όποτε οι "συνθήκες" το απαιτήσουν, με το οργανωμένο έγκλημα... = Η ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΜΑΦΙΑ ΠΟΥ ΛΥΜΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ! Τόσο απλό και τόσο εξοργιστικό...

Συνδέστε:


Οι καθηγητές του Berkeley που τα έβαλαν με τη Novartis
 
του Βαγγέλη Γεωργίου 

Οι πανεπιστημιακοί της μαύρης λίστας - Το επιχειρηματικό-πανεπιστημιακό σύμπλεγμα


«Έχεις μπλέξει για τα καλά αυτή τη φορά, αλλά δεν θα μας σταματήσεις, κανείς δεν θα μας σταματήσει» είπε εξαγριωμένος. Ήταν η απειλητική προειδοποίηση του Δρα Fernando Ortiz Monasterio, διευθυντή της επιτροπής βιοασφάλειας του Μεξικού (CIBIOGEM), προς τον αναπληρωτή καθηγητή μικροβιολογίας του διάσημου Πανεπιστημίου Berkeley της Καλιφόρνιας Ignacio Chapela. Η μαφιόζικη σκηνή διαδραματίστηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο στο Μεξικό το 2000, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Πράγματι, ο μικροβιολόγος Ignacio Chapela το είχε «παρατραβήξει» με αυτά που ανακάλυψε στο εργαστήριό του. Ο Chapela, στο πλαίσιο των ευρύτερων ερευνών του στην περιφέρεια Oaxaca του Μεξικό, μόλις είχε ολοκληρώσει μια σημαντική μελέτη σε συνεργασία με τον φοιτητή του David Quist. Η έρευνα δημοσιεύτηκε, μετά από αξιολόγηση από ομότιμους, στο διεθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό Nature.

Με λίγα λόγια συμπέραναν ότι το μεξικάνικο καλαμπόκι είχε μολυνθεί από γενετικώς τροποποιημένες ποικιλίες, γεγονός που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει, αφού η καλλιέργεια για εμπορικούς λόγους γενετικώς τροποποιημένου καλαμποκιού ήταν παράνομη στο Μεξικό. H μόλυνση του εγχώριου καλαμποκιού με γενετικά τροποποιημένα προϊόντα θα αφάνιζε την βιοποικιλότητα της παραδοσιακής μεξικανικής καλλιέργειας, δεδομένου ότι το καλαμπόκι είναι βασικότατη τροφή παγκοσμίως.

Οι περαιτέρω δοκιμές έδειξαν μια αντιστοιχία με συνθετικά δημιουργημένα κατασκευάσματα DNA που δημιουργήθηκαν από διάφορες εταιρείες, όπως η Monsanto και η Novartis. Σε μια αγορά εκατομμυρίων καταναλωτών που τρώνε τορτίγιας τρεις φορές την ημέρα, μια τέτοια είδηση έβαζε «βόμβα» στα ταμεία της Novartis. Οι απειλές του διευθυντή της κρατικής CIBIOGEM μαρτυρούσαν ότι η συγκεκριμένη υπηρεσία ελεγχόταν πλήρως από τον φαρμακευτικό κολοσσό.

Για αρχή η Novartis προσπάθησε να δυσφημίσει την δημοσίευση. 

Το Nature έλαβε εκατοντάδες αιτήματα από επιστήμονες για να αποσύρει το άρθρο του Chapela και τελικά… το έκανε. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, το περιοδικό απέσυρε το άρθρο φοβούμενο ότι θα χάσει χρηματοδότηση, προσθέτοντας μια κηλίδα στην επιστημονική του πορεία. Το μένος της εταιρείας δεν σταμάτησε εκεί. Έγινε αισθητό και μέσα στο ίδιο το πανεπιστήμιο Berkeley.

 

Οι πανεπιστημιακοί της μαύρης λίστας


Η εταιρεία συνέβαλλε στην απόκρυψη όχι μόνο της έρευνας του Ignacio Chapela και του φοιτητή του, αλλά και του εξαιρετικά σημαντικού paper του καθηγητή Ολοκληρωμένης Βιολογίας (στο Berkeley) Tyrone Hayes. Tα αποτελέσματα της δικής του έρευνας έθιγαν τα συμφέροντα της εταιρείας. Το 1997 η Novartis ανέθεσε στον Hayes και την ομάδα του να αναλύσουν τους κινδύνους της ατραζίνης (atrazine) που είναι τα κυριότερο επιλεκτικό ζιζανιοκτόνο της εταιρείας.


 Στην έρευνά τους οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα αναπαραγωγικά όργανα των βατράχων καταστρέφονταν όταν εκτίθονταν στην ατραζίνη. Η Novartis αρνήθηκε να δημοσιεύσει την έρευνα. Ο Hayes αρνήθηκε με την σειρά του την άρνηση της εταιρείας και συνέχισε τις σχετικές έρευνες που είχαν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα. Για την εταιρεία τα ευρήματα του Hayes απειλούσαν τις εξαιρετικά επικερδείς πωλήσεις της ατραζίνης στην αγροτική αγορά.

Η εταιρεία μάλιστα χρησιμοποίησε προσωπικές πληροφορίες για την οικογένειά του και το παρελθόν του, προκειμένου να τον εξοντώσει ηθικά. Το τμήμα δημοσίων σχέσεων της εταιρείας ανέλαβε να τον δυσφημίσει και να τον καταστήσει επιστημονικά αναξιόπιστο. Ο καθηγητής κατηγορήθηκε ακόμα και για ηλεκτρονική σεξουαλική παρενόχληση υπαλλήλων της Novartis.

Το επιχειρηματικό-πανεπιστημιακό σύμπλεγμα


Που οφείλεται όμως αυτή η ισχύς της εταιρείας πάνω σ’ ένα διεθνώς κορυφαίο πανεπιστήμιο; Πώς το Berkeley επιτρέπει να επηρεάζεται η ερευνητική δραστηριότητα δύο καθηγητών του; Λίγα χρόνια πριν ο Chapela με την έρευνά του ενοχλήσει την φαρμακευτική εταιρεία, είχε προηγηθεί (Νοέμβριος του 1998) μια συμφωνία-μαμούθ του τμήματος Βιολογίας Φυτών και Μικροβιολογίας του εν λόγω πανεπιστημίου με τη Novartis. Επρόκειτο για μια πενταετή συμφωνία της διοίκησης (χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους καθηγητές) με τη Novartis για δωρεά της εταιρείας ύψους 25 εκατ. δολαρίων. Δεν πρόκειται για μια άδολη «δωρεά» για την προαγωγή της επιστήμης.

Σε αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση, η Novartis απέκτησε αποκλειστικά δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στο ένα τρίτο του συνόλου της έρευνας του πανεπιστημίου. Μεταξύ άλλων προνομίων, η σύμβαση παρείχε ρητά στη φαρμακευτική εταιρεία άμεση επιρροή σε συγκεκριμένους τομείς της έρευνας. Ο Ignacio Chapela, μαζί με αρκετούς συναδέλφους του, επέκρινε τη συμφωνία, προειδοποιώντας ότι η επιρροή της δεύτερης μεγαλύτερης φαρμακευτικής εταιρείας στον κόσμο θα υπαγορεύει τις προτεραιότητες του ιδρύματος. Οι φόβοι του Chapela ήταν βάσιμοι και προφητικοί.

Μετά τη δημοσίευση της έρευνάς του στο Nature, ο «ξεροκέφαλος» Ignacio Chapela έβλεπε την προαγωγή του σε τακτικό καθηγητή να καθυστερεί έως και να ακυρώνεται. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι συγκέντρωνε όλες τις ψήφους των συναδέλφων του. Σύμφωνα με δημοσίευμα του ελβετικού εβδομαδιαίου περιοδικού Woz-Die WochenZeitung, ήταν η Novartis που απέτρεψε την προαγωγή του Ignacio Chapela.

Chapela και Hayes ήταν ανάμεσα σε αυτούς που πρωτοστάτησαν στην εκστρατεία καθηγητών εναντίον της Novartis. Οι δυο τους, μάλιστα, δέχθηκαν πυρά από άλλους συναδέλφους τους, οι οποίοι χαρακτήρισαν τις έρευνές τους «λανθασμένες». Η MultiWatch, ένας οργανισμός που αποτελεί τον εφιάλτη κάθε αμαρτωλής βιομηχανίας, ανέφερε ότι η έγνοια της διοίκησης του τμήματος Βιολογίας Φυτών και Μικροβιολογίας του Berkeley ήταν να διατηρήσει καλές σχέσεις με τον βασικό χρηματοδότη. Αυτή η έγνοια την έστρεψε και εναντίον των δύο καθηγητών.

«Είμαι ζωντανή απόδειξη για το τι συμβαίνει όταν η βιοτεχνολογία αγοράζει ένα πανεπιστήμιο. Το πρώτο πράγμα που χάνεις είναι η ανεξάρτητη έρευνα. Το πανεπιστήμιο είναι ένας ευαίσθητος οργανισμός. Όταν η αποστολή και ο προσανατολισμός του διακυβεύονται, πεθαίνει. Η εταιρική βιοτεχνολογία σκοτώνει αυτό το πανεπιστήμιο», είχε πει μετά από χρόνια σε συνέντευξή του, ο Ignacio Chapela αποτελώντας γνήσιο παράδειγμα της επιζήμιας διασύνδεσης επιχειρήσεων με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.


Το διαβάσαμε ΕΔΩ

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου