" Σκόρπισαν άδοξα στους ανέμους τα φιλιά που τόσο παθιασμένα με κερνούσες. Άνθρακες αποδείχτηκε ακόμα και ο θησαυρός της υποτιθέμενης φιλίας σου. Δεν αμφιβάλλω ότι θα ένιωσες και περήφανος που με οδήγησες στην τυφλότητα. Μα το χειρότερο είναι πως μ'έκανες και ένιωσα στο τέλος κάτι σαν την ιδιωτική σου πουτάνα. Μου ψιθύριζες ότι ήσουν ευτυχισμένος που μου'κανες έρωτα μόνο εσύ και μ'επιδείκνυες με την πρώτη ευκαιρία σε γνωστούς και αγνώστους σαν το πιο λαμπερό αξεσουάρ σου. Πώς γαμώτο μου πείστηκα να σου παραχωρήσω σαν ενέχυρο την ίδια μου την αντίληψη; Το μόνο που σου'χα ζητήσει ήταν να είσαι απλά ειλικρινής μαζί μου και όχι τυφλή αφοσίωση ή ό,τι άλλο μελοδραματικό, όπως κάποιες δικές σου ατάκες που βιάστηκα σαν τυφλή εγώ να αγνοήσω. Ξέρω πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει την αξίωση να είναι ιδιοκτήτης κάποιου άλλου ανθρώπου και αυτή την αρρώστια να την ονομάζει έρωτα.
Ο έρωτας εκτός από τη σωματική χημεία και την πνευματική συγκίνηση μεταξύ δυο ανθρώπων, πράγματα και τα δύο εξίσου σημαντικά για την αντοχή και απόλαυση μιας όμορφης σχέσης, συνεπάγεται και την ελευθερία της σκέψης. Βασικό συστατικό αυτής είναι η ειλικρίνεια και τα καθαρά λόγια από την πρώτη κιόλας στιγμή της σχέσης. Γιατί αν υπάρχει αυτό και σε συνδυασμό με τη χημεία που περιέγραψα, τότε μπορεί να διατηρηθεί και να μακροημερεύσει (δεν ξέρω για πόσο, μπορεί και για πολύ) ακόμη και μια σχέση με τη συμφωνία μεταξύ δυο συντρόφων για ερωτικές επαφές του ενός ή και των δυο και με άλλους παρτενέρ! Αλλά εσύ; Οι κινήσεις σου, τα λόγια σου και οι γκριμάτσες που υιοθετούσες ακόμα, ήταν το καθένα κι ένας καλοδουλεμένος υπολογισμός. Σαν να ζούσες μέσα σε μια προσωπική εξίσωση με πολλές μεταβλητές κι εμένα παγιδευμένη σε αυτήν. Πώς τα κατάφερνες; Είναι ένα είδος ταλέντου αυτό που βοηθά κάποιον να περνά καλά και να νιώθει εξυπνότερος σε βάρος του άλλου ή και όλων των άλλων; Εγώ πάντως ποτέ δεν ήμουνα καλή στα μαθηματικά. Και το ξέρω πως ποτέ δεν θα γίνω.
Κι ακόμη χειρότερα, όταν έφτασε η στιγμή να μου απολογηθείς, όπως το'θεσες, μ'ένα μισοκακόμοιρο ύφος βρήκες να μου πεις αυτό. Ότι λυπάσαι, αλλά μάλλον έτσι είναι η φύση των ανδρών, αθεράπευτα πολυγαμική.
Ε όχι μαλάκα μου! μην πιάνεις στο στόμα σου τους άνδρες. Ούτε καν τις γυναίκες. Έτσι είναι η φύση του αθεράπευτα παρτάκια. Και του παλιάτσου της συμφοράς και της κότας της λυράτης που το παίζουν άνδρες. Όχι του εξηγημένου ανθρώπου, είτε άνδρα είτε γυναίκας κι ανεξαρτήτως μεγέθους αν είναι αρσενικού φύλου. " ΛΙΝΑ
Το παραπάνω μας το'στειλε μια αναγνώστριά μας, η Λίνα, που είχε βάλει το χεράκι της και στον επίλογο αυτής της ανάρτησης από εμένα: Η ομορφιά...
Μπορεί Λίνα να σου ακουστεί ίσως και κοινότυπο αυτό που θα σου πω, αλλά μερικές φορές υπάρχουν κάποιες κλισέ φράσεις που διαθέτουν μια αιχμηρή φρεσκάδα: " Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό/ή !" Σωστά; Κι εσύ φαίνεσαι να γνωρίζεις αρκετά γύρω από το νόημα της ομορφιάς στη ζωή. Που δεν πτοείται και δεν της πρέπει να ξεθωριάζει από τις αστοχίες της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου