" AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ "

AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

"  Είμαι ένα αστέρι. Στέκομαι στο πλανητικό στερέωμα απέναντί σου, αλλά εκατομμύρια μίλια μακριά από εσένα. Είμαι εκείνο το άστρο που σαν παιδί ξέχασες να μετρήσεις ή δεν πρόλαβες διότι σε πήρε ο ύπνος. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από το παρελθόν να ζεις την καθημερινότητά σου στο τώρα, πάνω στο μικρό μπλε πλανήτη. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από κάθε χρονική στιγμή κι από κάθε τόπο ταυτόχρονα. Είμαι άχρονο. Είμαι δίχως ιστορία. Είμαι όλη η ιστορία του σύμπαντος.
 Δεν θα μάθεις ποτέ το όνομά μου. Ίσως να μην αποκτήσω και ποτέ. Ίσως και να έχω χίλια ονόματα. Είμαι το αστέρι που ξεχνάς το ξημέρωμα και που βλέπεις μόνο την αυγή.


 Είμαι ο μαύρος αδάμας. Ένας εβένινος μεταξοσκώληκας που μεταμορφώνεται συνεχώς αλλάζοντας μορφή. Μουγκρίζω, περιδινούμαι, δημιουργώ και καταστρέφω. Είμαι ένα καλαμάκι που ρουφάει αχόρταγα ό,τι βρεθεί στον ορίζοντά μου. Είμαι η εν δυνάμει πεταλούδα.
 Με τα φιλιά μου ανασταίνω τη Θεά του Κάλλους και μαζί γεννάμε και τίκτουμε πέντε κορυφές και πέντε κόρες. Είμαι η Διάνοια που ξεπηδά μέσα από κάθε Ένωση. Είμαι το φωτεινό σκοτάδι. Είμαι το σκοτεινό φως. Eίμαι θεός που τρεμοπαίζει και θεοποιός που εκρύγνυται.

 Ζω στη γαλαξιακή σπείρα. Ζω στη ράχη ενός σαλιγκαριού. Βαδίζω ασάλευτα στο Γαλακτώδη Δρόμο. Η λάμψη μου ταξιδεύει μέσα από το Έρεβος και τη Νύχτα για να φωτίσει εραστές που κολυμπάνε στα μαύρα νερά της Στυγός, χρυσαφένιους Τελχίνες και φτέρνες που έμειναν αβάπτιστες. Είμαι μια κρεμ-άστρα. Κάθε φορά που κοιτάς τον ουρανό φαντάζεσαι να με στηρίζουν αόρατα νήματα. Ανύπαρκτα βέβαια. Διότι εγώ πέφτω σε μια ατέρμονη λούπα μέχρι να μην υπάρχουν άλλες ευχές για να εκπληρωθούν. Είμαι το Χάος. Είμαι η Τάξη. Είμαι κάπου στο ενδιάμεσο. Είμαι το στολίδι μιας κρυστάλλινης χειμωνιάτικης νύχτας μέσα σ'ένα καυτό καζάνι που λέγεται ζωή. Είμαι το στολίδι που κοσμεί την κορφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το κοιτάς και ασυναίσθητα ονειροπολείς. Γιατί κάπου μέσα σου ξέρεις ότι είμαι πολλά περισσότερα από ένα απλό μπιχλιμπίδι. Κάποτε με είδαν και ακολούθησαν τρεις μάγοι. Κάποτε είδα και ακολούθησα εγώ τρεις Μάγους. Έχει σημασία; Μάλλον καμία , διότι εγώ είμαι ακόμα εκεί και φωτίζω λαμπρά το δρόμο όλων των πιθανών και απίθανων Μάγων. Είμαι η μαγεία που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου κάθε βράδυ.

 Είμαι το κάθε αστέρι που φώτισε το ουράνιο στερέωμα. Είμαι η μνήμη όλου του κόσμου. Είμαι η λήθη της αρχής και του τέλους. Είμαι όλες οι πιθανότητες και καμία. Είμαι το άναρχο όνειρο που ακόμα δεν συνετίστηκε. Είμαι η επιθυμία που ακόμα δεν θέλησες. Είμαι το αστέρι που στροβιλίζεται μέσα σου και που περιμένει απλά να το κοιτάξεις για να πυροδοτήσει τη σπίθα της αλήθειας. Ποιας αλήθειας; Εσύ θα μου πεις..."

ΜΑΡΙ-ΣΟΦΙ ΣΓΟΥΡΟΥ

πάρθηκε από το 14ο τεύχος (Δεκεμβρίου του 2016) του περιοδικού Nimbus, το οποίο αποτελεί ένα μικρό διαμάντι για τους αναζητητές "των εικόνων πίσω από και μέσα σε εικόνες", της γνώσης μέσα από την πλημμυρίδα και τον ορυμαγδό του infojunk, της λεγόμενης αιρετικής ή "μυστικής ροής" πληροφοριών. Αυτών δηλαδή που κάνουν τη διαφορά στη διαμόρφωση της πραγματικότητας ή πραγματικοτήτων που μας περιβάλλουν, σαν νέφη πιθανοτήτων ή κυματοσυναρτήσεων που περιμένουν την κβαντική τους κατάρρευση.
  Μέσα σε αυτόν τον (πολύ, αλήθεια) παράξενο κόσμο που μας φιλοξενεί και τον μεταφέρουμε σε κάθε βήμα, επιλογή, αστοχία, λύπη, χαρά, ανακάλυψη και υπέρβασή μας.