ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Η γερμανική κυβέρνηση παρενέβη ώστε να… εξωραΐσει έρευνα για τη φτώχεια

(Διαβάστε επίσης: " Γερμανία, μια χώρα υπό Αμερικανική κατοχή ": απίστευτα στοιχεία για τον "μπαμπούλα" της Ευρώπης με τους υψηλούς ιδιοκτήτες! ενώ έχει τη σημασία του και αυτό:  Πολύ ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις για την "εντιμότητα" και τη "νοικοκυροσύνη" του γερμανικού μοντέλου...



Στη Γερμανία συμβαίνει ότι και οπουδήποτε αλλού. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και φτωχοί γίνονται φτωχότεροι ή περισσότεροι. Αυτό δείχνει η νέα μεγάλη έκθεση για τη φτώχεια στη χώρα που διενεργήθηκε για το υπ. Εργασίας. Τα αποτελέσματα της, όμως δεν άρεσαν στη γερμανική κυβέρνηση που, σύμφωνα με την Süddeutsche Zeitung, έσπευσε να παρέμβει για να… εξωραΐσει την έρευνα!

Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, για πρώτη φορά στο πλαίσιο της έκθεσης για τη φτώχεια κατόπιν αιτήματος της Γερμανίδας υπουργού Εργασίας Αντρέα Νάλες, διερευνήθηκε το εύρος της επιρροής που έχουν εύποροι πολίτες στις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, αλλά και η αντίστοιχη επιρροή εισοδηματικά ασθενέστερων συμπολιτών τους.

Και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εύποροι έχουν σαφώς μεγαλύτερη επιρροή στην πολιτική συγκριτικά με τους φτωχότερους. Η γερμανική κυβέρνηση έσπευσε να αφαιρέσει τα επίμαχα συμπεράσματα, ώστε η έρευνα όταν φτάσει στο ευρύ κοινό να είναι κάπως πιο… εύπεπτη.


Η SZ γράφει ότι από την αναθεωρημένη εκδοχή λείπει, για παράδειγμα, η διατύπωση ότι «η πιθανότητα για μια πολιτική αλλαγή είναι σημαντικά μεγαλύτερη όταν αυτή την πολιτική αλλαγή υποστηρίζεται από μεγάλο αριθμό ανθρώπων με υψηλότερο εισόδημα».

Παραγράφηκε επίσης από τη γερμανική κυβέρνηση η αναφορά περί «κρίσης πολιτικής αντιπροσώπευσης», καθώς και η παρατήρηση ότι «άτομα με χαμηλότερο εισόδημα παύουν να συμμετέχουν στα πολιτικά δρώμενα εξαιτίας εμπειριών που τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι πολιτικοί προσανατολίζονται λιγότερο με βάση αυτούς για τη λήψη αποφάσεων».

Η έκθεση πρόκειται να παρουσιαστεί επίσημα στις αρχές του 2017, ωστόσο ήδη έχουν διαρρεύσει αποσπασματικά στοιχεία στον γερμανικό τύπο, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.

Μεταξύ άλλων καταγράφεται ότι ο αριθμός των εκατομμυριούχων στη Γερμανία αυξήθηκε σε 16.495 από 12.424 το 2009 και οι μισθοί όσων έχουν μόνιμη θέση απασχόλησης ανέβηκαν πάνω από 10% τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Δυσάρεστο νέο είναι ότι 4,17 εκατομμύρια Γερμανοί, που αντιστοιχούν σε 6,1% του πληθυσμού, είναι υπερχρεωμένοι και ανήκουν κατά κανόνα στον τομέα των χαμηλά αμειβόμενων, οι οποίοι υπολείπονται αισθητά του μέσου εθνικού όρου. Τέλος, ο αριθμός των αστέγων σημείωσε σημαντική αύξηση από 223.000 το 2008 σε 335.000 το 2014.

αλιεύτηκε από tvxs

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου