Εxit: μια λέξη που αποκτάει ιδιαίτερο νόημα στη "νέα Ευρώπη" των τεχνοκρατών της Κομισιόν, των μη εκλεγμένων θεσμών, της ισοπέδωσης των δημοκρατικών διαδικασιών προς όφελος των χρηματοπιστωτικών παρασιτικών οργανισμών, της διάλυσης της αυτοδιάθεσης των λαών, των "καλών" και "κακών" παιδιών που χρήζουν "τιμωρίας"(="μέτρα" πρωτοφανών αντιεργατικών μεθοδεύσεων), της προκλητικής φτωχοποίησης ολόκληρων πληθυσμών χάρη της ευημερίας των αλγόριθμων της οικονομικής ασυναρτησίας και της "υψηλής πολιτικής" της μυστικότητας, της αδιαφάνειας, των "νομοθετημάτων" πίσω από ερμητικά σφραγισμένες θύρες, αλλά με τρομακτικές επιπτώσεις στην κοινωνική πραγματικότητα των ευρωπαϊκών λαών.
"Eurogroup", ο όρος που στοιχειώνει τις ζωές εκατομμυρίων "ευρω-ραγιάδων". Πρόκειται για αυτό δηλαδή που:
Δεν είναι εκλεγμένο θεσμικό όργανο.
Δεν διατηρεί επίσημα πρακτικά των συνευρέσεων-συνεδριάσεων των μελών του.
Δεν υπόκειται σε κανέναν "δημοκρατικό έλεγχο".
Εντούτοις αποφασίζει αυτά που αποφασίζει (εν μέσω πλήρους μυστικότητας) και φοράει μετά καπέλο στα κεφάλια των ευρω-κολίγων, υπογράφοντας διατάξεις και "νομοθετήματα" στα οποία ουδεμία σχεδόν ισχύ έχουν τα εθνικά-τοπικά κοινοβούλια.
Βrexit: το fuck you Εuropean Union, που στάλθηκε σαν γενναία ροχάλα στα σοβαροφανή μούτρα των χαρτογιακάδων ευρωπαλιάτσων και των μάνατζέρ τους που αποκαλούνται κυβερνήσεις (αλλά και "αντιπολίτευση" για τα μάτια των ψηφοφόρων) των ευρωπαϊκών "στάλαγκ".
Και εκτοξεύθηκε κυρίως από τις αγροτο-κτηνοτροφικές κι εργατικές περιοχές, άρα απ' τους ιδιαίτερα πληγέντες φορείς της εργατικής και παραγωγικής βάσης. Πληγέντες από την τρομακτική ευρωλιτότητα που σαρώνει τη Βρετανία των εκατοντάδων τραπεζών τροφίμων. Και παρά τους συνήθεις τόνους προπαγάνδας εντός και εκτός Βρετανίας. Και παρά τις απόπειρες ταύτισης του "fuck off European parody" με αποκλειστικά εθνικιστικούς κύκλους που νοσταλγούν έντονα το πάλαι ποτέ αποικιοκρατικό μεγαλείο της βρετανικής αυτοκρατορίας, η οποία κατάντησε γρανάζι της νέας χρηματοπιστωτικής τυραννίας και του ολοκληρωτισμού των πολυεθνικών ομίλων.
Αλλά γέλιο έπεσε κι εδώ, στην μονίμως κατεχόμενη χώρα. Ιδιοκτησία της εγχώριας ελίτ των απογόνων των κοτζαμπάσηδων και των ταγματασφαλιτών-μαυραγοριτών του'40, των διεθνών γερακιών του ιμπεριαλισμού (πχ οι "Μεγάλες Δυνάμεις του 19ου αιώνα και αργότερα η "pax americana"), της υπερεθνικής mafia του χρήματος και πλέον της νεοφεουδαρχικής λαίλαπας των "επενδυτών" και κερδοσκόπων.
Εδώ που, την επόμενη αμέσως του αποτελέσματος, βγήκαν στα κανάλια, με μισοσφιγμένα στην αρχή-λαλίστατα μετά χείλη και κάτι φάτσες που θύμιζαν χαλασμένες ρέγγες εισαγωγής, τα έγκριτα δημοσιογραφικά μπραϊμάκια και χανουμάκια για να ξεσπάσουν. Περί "μη ανοιχτού μυαλού" της βρετανικής πλειοψηφίας, που τόλμησε και αμφισβήτησε τις "ευρωπαϊκές προοπτικές ολοκλήρωσης"(=τηςδιάλυσης και των τελευταίων ψιχίων αυτονομίας και αξιοπρέπειας των λαών και κυρίως της εργατικής τάξης). Περί παρορμητικής απογοήτευσης που απειλεί την πολυπόθητη "ενότητα". Και άλλα πολλά και "ανησυχητικά" για το "ενωμένο ευρωπαϊκό όραμα".
Αλλά ας μη βιαστούμε. Ο απογαλακτισμός της Βρετανίας από την Ευρώπη των πολυεθνικών κολοσσών που οι νόμοι δεν τους αφορούσαν ποτέ και της παντοδυναμίας των γραφειοκρατικών καθαρμάτων, περνάει μέσα από μια σειρά διαδικασίες. Κι εδώ τίθεται, όχι άδικα, το ερώτημα: Θα γίνει σεβαστή η πλειοψηφική απόφαση των Βρετανών ή το δημοψήφισμα θα έχει τελικά την τύχη (ή αντίστροφη ερμηνεία) που είχε ένα άλλο δημοψήφισμα σε μια χώρα της Ευρώπης;
(...κι αν εκείνο το βράδυ (και όχι μόνο τότε) δεχτήκανε απειλές, η ακεραιότητα έπρεπε να'χει τον πρώτο λόγο!
και Άραγε κατά πόσο νομιμοποιούσουν για αυτό;
και ΚΗΔΕΥΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...).
Η οποία αυτή χώρα ωφελήθηκε τα μάλα από τη σταδιακή , "συνειδητή" ένταξή της στα ενωμένα ευρωπαϊκά "σαλόνια"-Μικρό χρονικό μιας προμελετημένης πτώσης
"Οι ιδρυτές και χρηματοδότες της ΕΕ ήταν Ναζί" (Ω! Τι έκπληξις!)
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου