23 Ιούνη, εν μέσω ποδοσφαιρικής "γιορτής": Όχι. Οι χιλιάδες κόσμου στο Παρίσι δεν έχουν βγει στους δρόμους να πανηγυρίσουν κάποια εθνική ποδοσφαιρική νίκη. Αντίθετα, θεωρούν πως οι εργαζόμενοι στη χώρα τους σέρνονται σε μια τεράστια εθνική ήττα. Κάτι που δεν το δέχονται.
Όχι. Αυτές δεν είναι από τις εικόνες που συνήθως κατακλύζουν τις τηλεοράσεις με συγκρούσεις (πανηλίθιων και αποκτηνωμένων) χούλιγκανς με τα παιδιά εργατών και υπαλλήλων που βγάζουν το τίμιο αιματοβαμμένο ψωμί τους στη γαλλική αστυνομία, προστατεύοντας τους φιλήσυχους πολίτες από τους ταραξίες.
Ναι! Τι και αν μας θεωρούν περισσότερο ληστές παρά σοσιαλιστές; Σηκωθείτε με συγκίνηση στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου! Άλλωστε πάντα ο πατριωτισμός αποτελούσε το ιδανικό καταφύγιο των λωποδυτών και των δολοπλόκων.
O πρόεδρος Ολάντ ως υποδειγματικός φίλαθλος παρακολουθεί με αγωνία όλους τους αγώνες της εθνικής του ομάδας από τις εξέδρες των γηπέδων της Γαλλίας. Και ως αποφασισμένος πολιτικός δεν κάνει πίσω στις "μεταρρυθμίσεις" που πέφτουν σαν πέλεκυς πάνω στους εργαζόμενους και οι οποίες εδώ και πολύ καιρό έχουν βγάλει τον κόσμο στους δρόμους της ψυχωμένης κι επίσης ανυποχώρητης διαμαρτυρίας και αντίστασης. Σε πολλές πόλεις κι όχι μόνο στην πρωτεύουσα...
Κι ενώ τα πρακτορεία στοιχημάτων γεμίζουν από τον καθημερινό πυρετό του τζόγου-αποκούμπι του φτωχού πλην τίμιου βιοπαλαιστή... κι ενώ τα κανάλια προσφέρουν απλόχερα το πλούσιο ποδοσφαιρικό θέαμα στους Ευρωπαίους φιλάθλους... ωστόσο κάποια άλλα λιγότερο σημαντικά γεγονότα για τη γαλλική και όχι μόνο κοινωνική πραγματικότητα βγαίνουν προς τα έξω με το σταγονόμετρο. Ή με τη συνοδεία των ανάλογων "αντικειμενικών" δημοσιογραφικών σχολίων που υπηρετούν τη σωστή ενημέρωση του κοινού. Ή απλώς αποκρύπτονται συστηματικά και προκλητικά. Ίσως γιατί κρίνεται, από αυτούς που διαχειρίζονται τη ροή της πληροφορίας, ότι δεν αφορούν το φίλαθλο, φιλοθεάμον και παθητικό κοινό του... ενωμένου ευρωπαϊκού μεσαίωνα.
" ΠΡΩ-ΤΟ-ΦΑ-ΝΕΣ! Τι κρύβουν στη Γαλλία..." - Aυτά που κρύβουν και στην Ελλάδα...
Ας πάρουμε μια μικρή γεύση από αυτά, ζητώντας συγχρόνως συγγνώμη από όλους τους φιλάθλους για τη διατάραξη της ποδοσφαιρικής τους ευδαιμονίας. Κι ελπίζοντας να είναι καλά στην υγεία τους και (σύμφωνα με μια όλο και πιο προσφιλή φράση των καιρών) "να μην πάθουν κανένα εγκεφαλικό". Όχι επειδή είναι άνεργοι αυτοί ή τα παιδιά τους, όχι επειδή τα βγάζουν όλο και πιο δύσκολα πέρα, όχι επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην όλο και πιο παράλογη κι ανηλεή φορολογία, όχι επειδή κατάντησαν έρμαιο στις αυθαίρετες και κυνικές oρέξεις εργοδοτών, επενδυτών, "θεσμών" και "εθνοσωτήρων". Αλλά επειδή "δεν τους έκατσε το στοίχημα", γαμώ την τύχη...
Ώρα λοιπόν για λίγες "διαφημίσεις" κοινωνικού ενδιαφέροντος, ανάμεσα στα συναρπαστικά ντέρμπυ του Euro της φλεγόμενης Γαλλίας:
France: 20 officers injured as strikers and labour protesters unleash fury in Paris
Dozens arrested as France labour protest turns violent
"Στην Αμερική, είναι ο αθλητισμός που είναι το όπιο του λαού"
Russel Baker, Aμερικανός δημοσιογράφος
(όχι βέβαια ότι κι η Ευρώπη πάει πίσω...)
μπεεεε! πρρρτ!
η παραπάνω εικόνα πάρθηκε από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου