ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

Get the hell (ή fuck) out of here, Eldorado Gold!


Τι "προσφέρει" η Eldorado Gold στις Σκουριές και οι ανάλογοι "επενδυτές" σε όλες τις Σκουριές του κόσμου: 
 ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!
Σκουριές: Οδοιπορικό στον πληγωμένο τόπο
 Δηλητηριώδεις «Σκουριές» σε όλο τον πλανήτη
 Πώς πρέπει να φύγει η εταιρεία από τα περιβαλλοντικά συντρίμια και τις ανθρώπινες πληγές που άφησε πίσω της; 
οχι eldorado gold δέν θά φύγεις έτσι....
Και λίγα λόγια για την "τιμημένη εργατιά την ενωμένη σα γροθιά" στα ορυχεία της περιβαλλοντικής ισοπέδωσης και κοινωνικής τρομοκρατίας:
 ΟΧΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΤΗΣ ELDORADO GOLD: ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ "ΕΡΓΑΤΙΑ" ΟΥΤΕ ΑΞΙΖΕΤΕ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!

Σκουριές. Ιερισσός Σήμερα: "Δεν σταματάμε, αν δεν σταματήσει η καταστροφή

 Συλλαλητήριο και πορεία στην Ιερισσό ενάντια στα εξορυκτικά σχέδια της Eldorado Gold 

Το ξέρουμε πια καλά ότι ο αγώνας ενάντια σε μια πολυεθνική εξορυκτική εταιρεία δεν κερδίζεται ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα. Ξέρουμε επίσης ότι αυτός ο αγώνας είναι θέμα επιβίωσης του τόπου και όλων όσων τον κατοικούν. Κι ο δικός μας αγώνας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κρίσιμο σημείο. Η Eldorado Gold, με θράσος αποικιοκράτη, απαιτεί να μπορεί να κάνει ότι θέλει, διαφορετικά θα φύγει. Απαιτεί ευνοϊκή μεταχείριση από τους κρατικούς μηχανισμούς και τη δικαιοσύνη. Γιατί, λέει, υλοποιεί τη μεγαλύτερη επένδυση σε μια χρεοκοπημένη χώρα. Γιατί, λέει, απασχολεί 2000, 5000, 8000, 10000 (ανάλογα με το δημοσιογράφο και το κανάλι)
εργαζόμενους. 
Γιατί, λέει, συμβάλει στα έσοδα του κράτους. 
Γιατί η χώρα πρέπει να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της και να προσελκύσει επενδυτές.

Η Eldorado Gold θέλει να λειτουργεί σαν κράτος εν κράτει.
Θέλει τα συρματοπλέγματα που περιβάλλουν το βουνό να κρατούν απ’ έξω τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, τα πρόστιμα, την τοπική κοινωνία, το δίκιο του αγώνα. 
Θέλει να παρανομεί κατά βούληση και να μην κουνιέται φύλλο. 
Θέλει να της δοθούν άμεσα όλες οι απαραίτητες άδειες απλά με μια πολιτική απόφαση, χωρίς ελέγχους, χωρίς ν΄ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία. 
Θέλει να δει όλους όσοι αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή που προκαλεί, να βρεθούν είτε στη φυλακή είτε στον καναπέ.
Στο πλευρό της γι΄άλλη μια φορά τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, δίνουν ρεσιτάλ προπαγάνδας, παραπληροφόρησης και μεροληψίας
Η ίδια η εταιρεία, στην ΜΠΕ, αναφέρει ως μέγιστο αριθμό εργαζομένων τους 1300. Αυτό το νούμερο μεταβάλλεται κατά βούληση. 
Ίσως επειδή το κάθε διαπλεκόμενο κανάλι, εφημερίδα, ραδιόφωνο, συνυπολογίζει στον αριθμό των υπαλλήλων της εταιρείας και τους, σε εντεταλμένη υπηρεσία, δημοσιογράφους.
Ουρλιάζουν οι “έγκριτοι” αναλυτές στα τηλεοπτικά πάνελ, ότι η χώρα χρειάζεται επενδύσεις και έσοδα
Χωρίς να έχει σημασία αν “επένδυση” σημαίνει ξεπούλημα κοινών αγαθών, καταστροφή ζωτικών πόρων και στυγνή εκμετάλλευση. 
Χωρίς να έχει σημασία αν τα “έσοδα”, μέσω offshore και φορολογικών παραδείσων, καταλήγουν στις τσέπες μεγαλοστελεχών και μετόχων.

 Στον κόσμο της Eldorado Gold και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, εμείς δεν υπάρχουμε. 

Εμείς, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι ψαράδες, οι μελισσοκόμοι, οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με τον τουρισμό. 

Εμείς που για χρόνια καταφέρνουμε να επιβιώνουμε χωρίς να εξαρτώμαστε από μια πολυεθνική εξορυκτική εταιρεία. 

Εμείς, που βάζουμε την υγεία και το μέλλον του τόπου πάνω απ΄το βραχυπρόθεσμο μεροκάματο. 

Όλοι εμείς που θυσιάσαμε τόσα στο αγώνα, απλά δεν υπάρχουμε.


Ούτε η εταιρεία, ούτε τα ΜΜΕ θα έμπαιναν στο κόπο να μας “εξαφανίσουν” αν δε μας θεωρούσαν απειλή
Μας φοβούνται, και πρέπει να τους αποδείξουμε, για άλλη μια φορά, ότι έχουν δίκιο να μας φοβούνται. 
Δεν είμαστε μια ενοχλητική, ηχηρή μειοψηφία. 
Είμαστε πολλοί, είμαστε δυνατοί, είμαστε αποφασισμένοι. 
Δεν είμαστε μόνοι, έχουμε στο πλευρό μας αλληλέγγυους απ΄όλη τη χώρα και τον κόσμο. 
Έχουμε στο πλευρό μας 27 δήμους της Μακεδονίας και της Θράκης. 
Υπάρχουμε, και δε θα γίνουμε θεατές στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται στις πλάτες μας.
Κανένας αγώνας δεν κερδήθηκε χωρίς τη δράση και αντίδραση των πολιτών. Κανείς δε θα μας χαρίσει αυτά που δικαιούμαστε.

 Απαιτούμε από τους θεσμούς που υπάρχουν για να υπηρετούν και να προστατεύουν τον πολίτη και το δημόσιο συμφέρον – όπως η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη – να μην υποκύψουν στις ορέξεις μιας πολυεθνικής που παρανομεί, απειλεί, παραπληροφορεί, εκβιάζει και καταστρέφει

Οι θεσμοί αυτοί είναι υπόλογοι στους πολίτες και τις μελλοντικές γενιές και όχι στους μετόχους και τα μεγαλοστελέχη της όποιας πολυεθνικής. 

Απαιτούμε, να διασφαλίσουν την ευημερία των πολιτών και του τόπου και όχι της πολυεθνικής.


Ο αγώνας μας ούτε κερδήθηκε, ούτε χάθηκε ακόμη. 

Τι απ΄τα δυο θα συμβεί εξαρτάται από εμάς.

Το μήνυμα που στέλνουμε προς την κυβέρνηση, την Eldorado Gold, προς όλες τις κατευθύνσεις είναι ξεκάθαρο: 

Δεν πρόκειται να σταματήσουμε αν δε σταματήσουμε αυτή την καταστροφή, αν δε διώξουμε την εταιρεία.


Εμείς το πήραμε απο τον προβοκάτορα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου