Mικρό σχόλιο από εμάς: Αν η εικόνα των φυλακισμένων είναι ο καθρέφτης ενός πολιτισμού, τότε η εικόνα των κακοποιημένων και εξαχρειωμένων φυλακισμένων του είναι η αντανάκλαση της μεγαλύτερης φυλακής, μέσα στα τείχη της οποίας σαπίζει σιγά σιγά ολόκληρος αυτός ο πολιτισμός.
Κι ας μην εννοεί να το αποδεχτεί. Όπως ο μελλοθανατος θανατοποινίτης μέχρι την τελευταία στιγμή επιμένει να εξαπατά τον εαυτό του, περιμένοντας κρυφά το θαύμα που δεν θα'ρθει ποτέ για να τον σώσει από τη μοίρα του...
της Heather Chapman
Εύχομαι να ήσουν σκυλί, αδερφέ μου, έκλαψα μέσα μου. Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι τότε θα νοιάζονταν για σένα και θα αναρωτιόνταν γιατί πέθανες (Από το Dog Justice της Mary Neal).
Ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες κρατούμενοι υποφέρουν από κάποιας μορφής ψυχική διαταραχή στις Η.Π.Α. Αρκετοί είναι αυτοί που βρίσκονται στην απομόνωση και γινονται θύματα βίας ή ανθρωποκτονίας.
Θα ήθελα να γνωρίσετε το γιό μου, Nikko Albanese. Πριν την εμφάνιση της κρίσης της ψυχικής του υγείας που εν τέλει οδήγησε στη φυλάκισή του, ο Nikko ήταν ένας ήσυχος, έξυπνος, γεμάτος αγάπη και συμπόνοια νέος άνθρώπος που μπορούσε κανείς να βασιστεί πάνω του.
Απολάμβανε τους αγώνες αυτοκινήτων, τη μουσική και την καλή παρέα με τους φίλους του. Είναι ένας δοτικός μεγαλος αδερφός στα δύο ετεροθαλή αδέρφια του. Η Nicole και η Jackie τον θαυμάζουν και λείπει σε ολους μας πάρα πολύ. Αλλά στο Σωφρονιστικό Σύστημα της Florida, ο Nikko είναι γνωστός ως DC Αριθμός B11083 και στεγάζεται σε ένα ειδικό τμήμα των φυλακών στο Union Correctional Institute στο Raiford, της πολιτείας Florida. Αυτή τη στιγμή ο γιός μου έχει κριθεί ένοχος σε δύο κατηγορίες: για ένοπλη ληστεία και παράνομη κατοχή όπλου. Ο Nikko καταδικάστηκε στην ηλικία των 19 ετών και η ημερομηνία αποφυλάκισής του είναι η εντεκάτη Νοεμβρίου 2021, όταν θα είναι πλέον 28 ετών.
Ο Nikko διαγνώστηκε στα αρχικά στάδια της διπολικής διαταραχής στην ηλικία των δέκα ετών.
Στην ηλικία των έντεκα, λάμβανε ήδη επίδομα απο τις κοινωνικές ασφαλίσεις ως άτομο με αναπηρία. Η Πολιτεία της Florida είχε κατατάξει τον Nikko ως ανάπηρο λόγω της διπολικής του διαταραχής. Έπαιρνε τα φαρμακά του από την ηλικία των δέκα ετών και η ασθένειά του ήταν υπό πλήρη έλεγχο. Παρά τη διπολική διαταραχή και την αναγκαία φάρμακευτική αγωγή, ήταν κατά τα άλλα ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Οι περισσότεροι οικογενειακοί φίλοι δεν γνώριζαν καν για την ασθένειά του και τα φάρμακα. Η αγωγή έκανε καλό στον Nikko, εξισορροπούσε τις χημικές ουσίες στον εγκέφαλό του και για όσο καιρό τα έπαιρνε κανονικά, η ζωή κυλούσε ομαλά.
Όταν ο Nikko έκλεισε τα 18, η ασφάλεια υγείας και το επίδομα αναπηρίας σταμάτησαν. Σύμφωνα με τη νομοθεσία οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις τον έβλεπαν πλέον ως ενήλικα. Μου είπαν πως όταν ανάπηρα παιδιά όπως ο γιός μου γίνουν 18, πρέπει να αιτηθούν ξανά ως ενήλικες. Υπέθεσα πως θα έπρεπε να το γνωρίζω, αλλά ο Nikko είχε ασφάλεια και επίδόματα για τόσα πολλά χρόνια που πίστευα πως απλά θα συνέχιζε να τα λαμβάνει. Ενώ μάζευα τα χαρτιά και συμπλήρωνα όλες τις απαραίτητες αιτήσεις, ο Nikko δεν είχε ιατρική ασφάλεια για να καλύψει τις ανάγκες του για ψυχοθεραπεία, γιατρούς και φάρμακα. Όταν μάζεψα όλα τα χαρτιά και παρέδωσα όλες τις πληροφορίες από τους γιατρούς του, μου είπαν πως δεν έχω δικαίωμα να συμπληρώνω και να καταθέτω αιτήσεις εκ μέρους του. Αντίθετα, θα έπρεπε να το είχε κανει από μόνος του. Μέχρι αυτό το σημείο, η κατάστασή του είχε πάει από το κακό στο χειρότερο. Η παύση της ψυχιατρικής θεραπείας του προκάλεσε μια κρίση που οδήγησε στο έγκλημα που διέπραξε.
Το ιστορικό της ψυχικής του υγείας είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο και το δικαστήριο έλαβε όλες τις πληροφορίες για την παραμονή του σε ψυχιατρικές κλινικές, για θεραπείες που είχε κάνει, για το ιστορικό φαρμάκων και το πόσο σημαντικό ήταν να λαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή του κανονικά για να συνεχιστεί η θεραπεία του στη φυλακή. Το δικαστηριο είχε στη διάθεσή του αντίτυπα όλων των ιατρικών του εγγράφων πριν την ανακοίνωση της ποινής του. Ως γεγονός, το δικαστήριο διέταξε την εξέτασή του από εγκληματολογικό ψυχίατρο.
Ο Dr. Crosby ήταν αυτός που επιλέχθηκε για να αξιολογήσει τον Nikko. Σε μια χρονική περίοδο μερικών εβδομάδων συνάντησε το γιό μου και έκανε μια εκτενή γνωμάτευση που ήταν σύμφωνη με τα έγγραφα που είχαν προηγουμενως παρουσιαστεί στο δικαστήριο. Ο Dr. Crosby υπογράμμισε στο δικαστήριο πως ο Nikko βρισκόταν σε φάση ''σοβαρής διπολικής κρίσης που χρειαζόταν άμεση ιατρική φροντίδα''. Με διαβεβαίωσαν πως το Πολιτειακό Τμήμα Σωφρονισμού θα αντιμετώπιζε τις ιατρικές και ψυχικές του ανάγκες.
Για κάποιο λόγο, τα ιατρικά και ψυχιατρικά έγγραφα του Nikko θεωρήθηκαν απόρρητα από το δικαστήριο (ακόμα και η ψυχιατρική αξιολόγηση που διετάχθη από το δικαστήριο). Όταν ο Nikko μεταφέρθηκε σε πολιτειακή φυλακή αυτά τα σημαντικά έγγραφα δεν έφτασαν εκεί μαζί του. Σύντομα μετά τη μεταγωγή του, μπήκε στην απομόνωση. Ο Nikko μου είχε γράψει πως συνεχώς συμπλήρωνε ιατρικές αιτήσεις για να μπορέσει να έχει πρόσβαση σε ιατρική και ψυχιατρική θεραπεία, αλλά η διεύθυνση της φυλακής δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στα αιτήματά του.
Δύο χρόνια μετά, ο Nikko συνεχώς λαμβάνει πειθαρχικές αναφορές και ποινές. Το ύστατο αποτέλεσμα των πολυάριθμων ποινών ήταν η αναστολή όλων των επισκεπτηρίων και η απαγόρευση χρήσης του τηλεφώνου και λήψης δεμάτων. Ο Nikko πέρασε ένα τεράστιο χρονικό διάστημα στην απομόνωση. Έχει υποστεί την αυθαίρετη βιαιότητα των σωφρονιστικών, το δέσιμο των άκρων (ακόμα και ηλεκτρονικά) και τη χρήση χημικών για την ''μεταχείρηση'' του, όταν στην πραγματικότητα αυτός έκλαιγε για βοήθεια. Ο Nikko είχε ανάγκη κάποιος να αναγνωρίσει πως έχει μια ψυχική διαταραχή στην οποία κανείς ακόμα δεν έχει δώσει σημασία.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2014, βρήκαν το γιό μου μέσα στο κελί του σε κατατονική φάση. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αμέσως. Για να φτάσει στο σημείο να γίνει ένας άνθρωπος κατατονικός απαιτείται μια μακροχρόνια και επώδυνη διαδικασία. Θα πρέπει να σημειωθεί πως στα δύο χρόνια της φυλάκισής του, αυτή ήταν η πρώτη φορά που έλαβε κάποιας μορφής ιατρική/ψυχιατρική φροντίδα για τις ήδη διαγνωσμένες διαταραχές του. Ο Nikko κρατήθηκε τότε στο νοσοκομείο για εφτά -οχτώ μήνες όπου η ομάδα γιατρών της φυλακής τον διέγνωσε με σχιζοφρένεια. Τελικά μεταφέρθηκε στην απομόνωση με βαση ένα ισχυρισμό για μια σειρά γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή Charlotte, στο Punta Gorta, στην πολιτεια της Florida κι ενώ αυτός ήταν σε κατατονική φάση.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 2014, έλαβα μια κλήση από ανώτερους σωφρονιστικούς υπαλλήλους που με ενημέρωσαν πως θα μετέφεραν το γιό μου σε μια ''κλειστή φυλακή'', στο Union Correctional Institution όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Ζήτησα και έλαβα αντίτυπα όλων των ιατρικών και ψυχιατρικών φακέλων του γιού μου από τη μέρα της σύλληψής του, όπως και αντίτυπα όλων των πειθαρχικών του.
Μέχρι σήμερα, ο Nikko βρίσκεται σε μια ιατρική πτέρυγα που το Τμήμα Σωφρονισμού της Πολιτείας Florida αποκαλεί TCU. Όπως κι αν θέλουν να το αποκαλέσουν, δεν παύει να είναι απομόνωση. Απλά επέλεξαν διαφορετικές λέξεις. Είναι ένα μέρος όπου όταν ένας κρατούμενος μεταφέρεται από το κελί του, για οποιονδήποτε λόγο, ακόμα και για να κάνει ένα ντουζ, του βάζουν χειροπέδες και δένουν με αλυσίδες τα πόδια του. Είναι πολύ πιθανόν ο Nikko να περάσει το υπόλοιπο της ποινής του στο TCU.
Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ο Nikko λαμβανε τη θεραπεία του για διπολική διαταραχή με απόλυτη επιτυχία. Αυτό που τον έχει βλάψει είναι η απουσία ιατρικής φροντίδας για πάνω απο δύο χρόνια και τώρα έχει πλέον διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Οι κρατουμένοι στο TCU δεν μπορούν να λάβουν πακέτα, είτε αυτά έχουν σχέση με γιορτές, είτε περιέχουν παπούτσια ή ρούχα. Επειδή η κατάσταση του Nikko χειροτερεύει συνεχώς και λόγω της φοβίας του για λέξεις και φωτογραφίες μέσα σε γράμματα, βιβλία ή περιοδικά δεν έχει καμία απολύτως επικοινωνία.
Το δικαστήριο με παραπληροφόρησε. Μου είπαν πως ο γιός μου θα είχε άμεση ιατρική και ψυχολογική φροντίδα και πως οι πολιτειακές εγκαταστάσεις θα πληροφορούνταν για τις ιδιαιτερότητές του. Γιατί τότε ο Nikko τα έχει στερηθεί όλα αυτά από τότε που εισήχθη στη φυλακή πριν από δύο χρόνια; Γιατί η Florida περιμένει μέχρι η κατάστασή του να χειροτερέψει σε μια κατανονική φάση πριν του προσφέρει θεραπεία για την ασθένειά του; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο σε έναν άλλο άνθρωπο;
Η ανησυχία μου για τον Nikko διαρκώς μεγαλώνει αφού διαβάζω και βλέπω βίντεο για την κακή μεταχείρηση και τους θανάτους κρατουμένων που κρατούνται ή πέρασαν από τα ίδια σωφρονιστικά καταστήματα με το γιό μου. Ανησυχώ γιατί ο γιός μου δεν είναι σε θέση να προστατέψει τον εαυτό του σε μια βίαιη επίθεση. Η υπερβολική χρήση ωμής βίας είναι απαράδεκτη αλλά οι σωφρονιστικοί σπάνια κατηγορούνται. Δεν υπάρχει ανάγκη για χρήση βίας, ειδικά για κάποιον που βρίσκεται σε κατατονική φάση όπως ήταν γιός μου.
Κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη και να κατηγορηθεί και τη βίαιη και απότομη συμπεριφορά των σωφρονιστικών απέναντι στους ψυχικά ασθενείς κρατούμενους. Φοβάμαι, γιατί κανείς δεν παίρνει την ευθύνη γι αυτές τις κτηνώδεις επιθέσεις, την κακή μεταχείρηση και τους θανάτους μέσα στη φυλακή- ακόμα και στις περιπτώσεις που αυτοί κρίνονται ως ανθρωποκτονίες. Όσο διαβάζω για τα βασανιστήρια και τους άδικους θανάτους που συμβαίνουν στους κρατουμένους στη Florida στις εφημερίδες και βλέπω ταινίες με τέτοιες σκηνές στην τηλεόραση, αναρωτιέμαι για πόσες ακόμα υποθέσεις βίας δεν θα ακούσουμε ποτέ. Ο νέος γραμματέας του σωφρονιστικού τμήματος έχει διατάξει να μην δίνονται πληροφορίες σε κανένα από αυτούς που μιλούν δημόσια για το τι συμβαίνει πίσω από τις σιδερένιες πόρτες, τις κλειστές εισόδους τις ασφαλείς περιμέτρους.
Μετά από δύο χρόνια χωρίς καμία επαφή, μου επέτρεψαν ένα τηλεφώνημα με το Nikko στις 5 Ιανουαρίου 2015. Η αδερφή μου επικοινώνησε με σωφρονιστικό υπάλληλο στη φυλακή και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκε πως θα με έκανε να σταματήσω να μιλάω δημόσια και να ζητώ βοήθεια. Έπρεπε να υποσχεθεί πως δεν θα πήγαινα στον τύπο και πως δεν θα μετέφερα πληροφορίες σε άλλους, αν μου δινόταν απλά η ευκαιρία να μιλήσω στο γιό μου μέσω τηλεφώνου. Κατά τη διάρκεια αυτού του τηλεφωνήματος κατάλαβα πως ο γιός μου δεν θυμόταν ποιά είμαι. Δυσκολευόταν με τη μακροπρόθεσμη και τη βραχυπρόθεσμη μνήμη του και ο λόγος του ήταν αργος. Η κατάστασή του έχει χειροτερέψει στο σημείο που δεν μπορεί πλέον να διαβάσει ή να γράψει γράμματα. Δεν μπορεί να έχει βιβλία κανενός είδους στο κελί του, φαίνεται πως οι φωτογραφίες και οι λέξεις μέσα σε αυτά του προκαλούν μεγάλη αναστάτωση.
Κατα τη διάρκεια του πολύτιμου αυτού τηλεφωνήματος συνειδητοποίησα πως ο γιός μου είχε επιδεινωθεί πολύ γρήγορα. Οι ιατρικοί φάκελοι που είχα στην κατοχή μου από τη φυλακή λένε ξεκάθαρα γι' αυτό. Ο μόνος σύνδεσμος που έχω με το γιό μου αυτή τη στιγμή είναι μέσω του γιατρού της φυλακής, Dr. Biskey. Ο ίδιος μου είπε πως ο Nikko δεν έχει βγει από το κελί του για εβδομάδες, ίσως και μήνες. Είναι γεγονός πως ο γιός μου βγαίνει απ' την πραγματικότητα και την κοινωνία, μένοντας μέσα σε σε ένα προστατευτικό κέλυφος. Φοβάμαι πως θα συνεχίσει να χειροτερεύει μέχρι το σημείο θα είναι τόσο άσχημα που κανείς πλέον δεν θα μπορεί να τον πλησιάσει.
Ο Nikko βρίσκεται στην απομόνωση για πάνω από δύο χρόνια τώρα. Οι επιπτώσεις της μακροχρόνιας απομόνωσης είναι όμοιες με τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας. Γι' αυτό το λόγο, αμφισβητώ αν ο γιός μου έχει σχιζοφρένεια ή αν αυτή είναι μια κακή διάγνωση. Το συμπέρασμα είναι πως ο γιός μου δεν λαμβάνει καμία θεραπεία γι' αυτά με τα οποία τον έχουν διαγνώσει αλλά για σχιζοφρένεια. Ο Nikko τα πήγαινε καλά όσο έπαιρνε αγωγή για την διπολική διαταραχή ως έφηβος. Αν δεν είχα εμποδιστεί από το να αιτηθώ την ασφάλεια υγείας και το επίδομα κοινωνικών ασφαλήσεων όταν έκλεισε τα 18, τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Ο Nikko, δέχθηκε επισκέψεις από δύο διαφορετικές οργανώσεις στην Florida που στηρίζουν τους κρατούμενους με αναπηρία, όμως και οι δύο αρνήθηκαν να τον βοηθήσουν. Γιατί αυτοί οι ''εκπαιδευμένοι επαγγελματίες'' ρώτησαν τον Νίκο συγκεκριμένες ερωτήσεις για φερόμενες επιθέσεις, αμέλεια, ανεπαρκή ιατρική φροντίδα και επιδείνωση; Γιατί υπέβαλλαν αυτά τα ερωτήματα μπροστά σε κάμερες ασφαλείας και ενώ ηχογραφούνταν οι συνομιλίες, με οπλισμένους φρουρούς σε απόσταση ακοής; Ο Nikko βρίσκεται μέσα σε ένα μηχανισμό επιβίωσης, είχε πλήρη επίγνωση πως αν απαντούσε με ειλικρίνεια η ζωή του θα είχε τεθεί σε κίνδυνο. Η ζωή του ήδη μπορεί να βρίσκεται σε κίνδυνο απλά και μόνο επειδή οι άνθρωποι αυτοί πήγαν να τον δουν. Γιατί κανείς να τον πιστέψει ούτως ή άλλως; Είναι κρατούμενος. Διέπραξε ένα έγκλημα και γι' αυτό η κοινωνία και τα δικαστήρια του νόμου τον βλέπουν ως άτομο που δεν είναι άξιο εμπιστοσύνης. Ο λόγος του δεν σημαίνει τίποτα γι' αυτούς. Λυπάμαι αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Γιατί τότε έχει τόση σημασία τι λέει ο γιός μου;
Τα τεκμήρια είναι καταγεγραμμένα μέσα σε ιατρικούς και πειθαρχικούς φακέλους και φαίνονται στην πρόσφατη σωματική και ψυχολογική κατάσταση που είναι ο γιός μου, με την πλειοψηφία των συμπτωμάτων πιθανώς να οφείλονται στα δύο χρόνιια που έχει περάσει στην απομόνωση. Τώρα δεν έχω ΚΑΜΙΑ επικοινωνία με τον Nikko. Η φυλακή έχει αναστείλει όλα τα προνόμια επισκεπτηρίου μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Ποιός θα είναι τώρα τα μάτια μου και τα αυτιά μου? Ποιός θα προσέχει το γιό μου; Σίγουρα όχι το Σωφρονιστικό Τμήμα της πολιτείας της Florida ούτε η ιδιωτική εταιρία που έχει αναλάβει την ιατρική φροντίδα και την ψυχική του ευημερία.
Ο γιός μου, με ύψος 1.80, από το φυσιολογικό του βάρος στα 72 κιλά μοιάζει με σκελετός στα 54 κιλά μετά την εισαγωγή του στην απομόνωση τα τελευταία δύο χρόνια, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Ο γιός μου φαίνεται, πως πεθαίνει από την πείνα στο σύστημα φυλακών της Florida. Μοιάζει με θύμα του Ολοκατώματος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ. Παρακαλώ, βοήθησέ μας. Βοηθήστε να σωθεί ο γιός μου.
Οι ψυχικά ασθενείς άνθρωποι που στοιβάζονται στις φυλακές -αποθήκες της Αμερικής ειναι συνηθισμένο να πεθαίνουν από την πείνα. Ο πενηνταεφτάχρονος James Kenneth Embry, πέθανε από την πείνα στην Πολιτειακή Φυλακή στο Kentucky. Ο Carlos Umana, 20 ετών πέθανε από την πείνα σε μια ιδιωτική φυλακή στην Utah. Η μητέρα του Umana εμποδίστηκε από το να επισκεφτεί το γιό της κατά τη διάρκεια της βασανιστικής φυλάκισής του. Αυτό τώρα συμβαίνει στον Nikko Albanese σε μια φυλακή στη Florida.
Δεν γνώριζες για τον Carlos Umana ούτε για τον James Embry, γνωρίζεις όμως για τον Nikko.
translation: BlackCat
Source Starving mentally ill prisoners while preventing visits from family
Κι ας μην εννοεί να το αποδεχτεί. Όπως ο μελλοθανατος θανατοποινίτης μέχρι την τελευταία στιγμή επιμένει να εξαπατά τον εαυτό του, περιμένοντας κρυφά το θαύμα που δεν θα'ρθει ποτέ για να τον σώσει από τη μοίρα του...
- Μητέρα κρατουμένου: «ο γιός μου μοιάζει με θύμα του Ολοκαυτώματος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης»
της Heather Chapman
Εύχομαι να ήσουν σκυλί, αδερφέ μου, έκλαψα μέσα μου. Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι τότε θα νοιάζονταν για σένα και θα αναρωτιόνταν γιατί πέθανες (Από το Dog Justice της Mary Neal).
Ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες κρατούμενοι υποφέρουν από κάποιας μορφής ψυχική διαταραχή στις Η.Π.Α. Αρκετοί είναι αυτοί που βρίσκονται στην απομόνωση και γινονται θύματα βίας ή ανθρωποκτονίας.
Θα ήθελα να γνωρίσετε το γιό μου, Nikko Albanese. Πριν την εμφάνιση της κρίσης της ψυχικής του υγείας που εν τέλει οδήγησε στη φυλάκισή του, ο Nikko ήταν ένας ήσυχος, έξυπνος, γεμάτος αγάπη και συμπόνοια νέος άνθρώπος που μπορούσε κανείς να βασιστεί πάνω του.
Απολάμβανε τους αγώνες αυτοκινήτων, τη μουσική και την καλή παρέα με τους φίλους του. Είναι ένας δοτικός μεγαλος αδερφός στα δύο ετεροθαλή αδέρφια του. Η Nicole και η Jackie τον θαυμάζουν και λείπει σε ολους μας πάρα πολύ. Αλλά στο Σωφρονιστικό Σύστημα της Florida, ο Nikko είναι γνωστός ως DC Αριθμός B11083 και στεγάζεται σε ένα ειδικό τμήμα των φυλακών στο Union Correctional Institute στο Raiford, της πολιτείας Florida. Αυτή τη στιγμή ο γιός μου έχει κριθεί ένοχος σε δύο κατηγορίες: για ένοπλη ληστεία και παράνομη κατοχή όπλου. Ο Nikko καταδικάστηκε στην ηλικία των 19 ετών και η ημερομηνία αποφυλάκισής του είναι η εντεκάτη Νοεμβρίου 2021, όταν θα είναι πλέον 28 ετών.
Ο Nikko διαγνώστηκε στα αρχικά στάδια της διπολικής διαταραχής στην ηλικία των δέκα ετών.
Στην ηλικία των έντεκα, λάμβανε ήδη επίδομα απο τις κοινωνικές ασφαλίσεις ως άτομο με αναπηρία. Η Πολιτεία της Florida είχε κατατάξει τον Nikko ως ανάπηρο λόγω της διπολικής του διαταραχής. Έπαιρνε τα φαρμακά του από την ηλικία των δέκα ετών και η ασθένειά του ήταν υπό πλήρη έλεγχο. Παρά τη διπολική διαταραχή και την αναγκαία φάρμακευτική αγωγή, ήταν κατά τα άλλα ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Οι περισσότεροι οικογενειακοί φίλοι δεν γνώριζαν καν για την ασθένειά του και τα φάρμακα. Η αγωγή έκανε καλό στον Nikko, εξισορροπούσε τις χημικές ουσίες στον εγκέφαλό του και για όσο καιρό τα έπαιρνε κανονικά, η ζωή κυλούσε ομαλά.
Όταν ο Nikko έκλεισε τα 18, η ασφάλεια υγείας και το επίδομα αναπηρίας σταμάτησαν. Σύμφωνα με τη νομοθεσία οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις τον έβλεπαν πλέον ως ενήλικα. Μου είπαν πως όταν ανάπηρα παιδιά όπως ο γιός μου γίνουν 18, πρέπει να αιτηθούν ξανά ως ενήλικες. Υπέθεσα πως θα έπρεπε να το γνωρίζω, αλλά ο Nikko είχε ασφάλεια και επίδόματα για τόσα πολλά χρόνια που πίστευα πως απλά θα συνέχιζε να τα λαμβάνει. Ενώ μάζευα τα χαρτιά και συμπλήρωνα όλες τις απαραίτητες αιτήσεις, ο Nikko δεν είχε ιατρική ασφάλεια για να καλύψει τις ανάγκες του για ψυχοθεραπεία, γιατρούς και φάρμακα. Όταν μάζεψα όλα τα χαρτιά και παρέδωσα όλες τις πληροφορίες από τους γιατρούς του, μου είπαν πως δεν έχω δικαίωμα να συμπληρώνω και να καταθέτω αιτήσεις εκ μέρους του. Αντίθετα, θα έπρεπε να το είχε κανει από μόνος του. Μέχρι αυτό το σημείο, η κατάστασή του είχε πάει από το κακό στο χειρότερο. Η παύση της ψυχιατρικής θεραπείας του προκάλεσε μια κρίση που οδήγησε στο έγκλημα που διέπραξε.
Το ιστορικό της ψυχικής του υγείας είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο και το δικαστήριο έλαβε όλες τις πληροφορίες για την παραμονή του σε ψυχιατρικές κλινικές, για θεραπείες που είχε κάνει, για το ιστορικό φαρμάκων και το πόσο σημαντικό ήταν να λαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή του κανονικά για να συνεχιστεί η θεραπεία του στη φυλακή. Το δικαστηριο είχε στη διάθεσή του αντίτυπα όλων των ιατρικών του εγγράφων πριν την ανακοίνωση της ποινής του. Ως γεγονός, το δικαστήριο διέταξε την εξέτασή του από εγκληματολογικό ψυχίατρο.
Ο Dr. Crosby ήταν αυτός που επιλέχθηκε για να αξιολογήσει τον Nikko. Σε μια χρονική περίοδο μερικών εβδομάδων συνάντησε το γιό μου και έκανε μια εκτενή γνωμάτευση που ήταν σύμφωνη με τα έγγραφα που είχαν προηγουμενως παρουσιαστεί στο δικαστήριο. Ο Dr. Crosby υπογράμμισε στο δικαστήριο πως ο Nikko βρισκόταν σε φάση ''σοβαρής διπολικής κρίσης που χρειαζόταν άμεση ιατρική φροντίδα''. Με διαβεβαίωσαν πως το Πολιτειακό Τμήμα Σωφρονισμού θα αντιμετώπιζε τις ιατρικές και ψυχικές του ανάγκες.
Για κάποιο λόγο, τα ιατρικά και ψυχιατρικά έγγραφα του Nikko θεωρήθηκαν απόρρητα από το δικαστήριο (ακόμα και η ψυχιατρική αξιολόγηση που διετάχθη από το δικαστήριο). Όταν ο Nikko μεταφέρθηκε σε πολιτειακή φυλακή αυτά τα σημαντικά έγγραφα δεν έφτασαν εκεί μαζί του. Σύντομα μετά τη μεταγωγή του, μπήκε στην απομόνωση. Ο Nikko μου είχε γράψει πως συνεχώς συμπλήρωνε ιατρικές αιτήσεις για να μπορέσει να έχει πρόσβαση σε ιατρική και ψυχιατρική θεραπεία, αλλά η διεύθυνση της φυλακής δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στα αιτήματά του.
Δύο χρόνια μετά, ο Nikko συνεχώς λαμβάνει πειθαρχικές αναφορές και ποινές. Το ύστατο αποτέλεσμα των πολυάριθμων ποινών ήταν η αναστολή όλων των επισκεπτηρίων και η απαγόρευση χρήσης του τηλεφώνου και λήψης δεμάτων. Ο Nikko πέρασε ένα τεράστιο χρονικό διάστημα στην απομόνωση. Έχει υποστεί την αυθαίρετη βιαιότητα των σωφρονιστικών, το δέσιμο των άκρων (ακόμα και ηλεκτρονικά) και τη χρήση χημικών για την ''μεταχείρηση'' του, όταν στην πραγματικότητα αυτός έκλαιγε για βοήθεια. Ο Nikko είχε ανάγκη κάποιος να αναγνωρίσει πως έχει μια ψυχική διαταραχή στην οποία κανείς ακόμα δεν έχει δώσει σημασία.
Στις 9 Φεβρουαρίου 2014, βρήκαν το γιό μου μέσα στο κελί του σε κατατονική φάση. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αμέσως. Για να φτάσει στο σημείο να γίνει ένας άνθρωπος κατατονικός απαιτείται μια μακροχρόνια και επώδυνη διαδικασία. Θα πρέπει να σημειωθεί πως στα δύο χρόνια της φυλάκισής του, αυτή ήταν η πρώτη φορά που έλαβε κάποιας μορφής ιατρική/ψυχιατρική φροντίδα για τις ήδη διαγνωσμένες διαταραχές του. Ο Nikko κρατήθηκε τότε στο νοσοκομείο για εφτά -οχτώ μήνες όπου η ομάδα γιατρών της φυλακής τον διέγνωσε με σχιζοφρένεια. Τελικά μεταφέρθηκε στην απομόνωση με βαση ένα ισχυρισμό για μια σειρά γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή Charlotte, στο Punta Gorta, στην πολιτεια της Florida κι ενώ αυτός ήταν σε κατατονική φάση.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 2014, έλαβα μια κλήση από ανώτερους σωφρονιστικούς υπαλλήλους που με ενημέρωσαν πως θα μετέφεραν το γιό μου σε μια ''κλειστή φυλακή'', στο Union Correctional Institution όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Ζήτησα και έλαβα αντίτυπα όλων των ιατρικών και ψυχιατρικών φακέλων του γιού μου από τη μέρα της σύλληψής του, όπως και αντίτυπα όλων των πειθαρχικών του.
Μέχρι σήμερα, ο Nikko βρίσκεται σε μια ιατρική πτέρυγα που το Τμήμα Σωφρονισμού της Πολιτείας Florida αποκαλεί TCU. Όπως κι αν θέλουν να το αποκαλέσουν, δεν παύει να είναι απομόνωση. Απλά επέλεξαν διαφορετικές λέξεις. Είναι ένα μέρος όπου όταν ένας κρατούμενος μεταφέρεται από το κελί του, για οποιονδήποτε λόγο, ακόμα και για να κάνει ένα ντουζ, του βάζουν χειροπέδες και δένουν με αλυσίδες τα πόδια του. Είναι πολύ πιθανόν ο Nikko να περάσει το υπόλοιπο της ποινής του στο TCU.
Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ο Nikko λαμβανε τη θεραπεία του για διπολική διαταραχή με απόλυτη επιτυχία. Αυτό που τον έχει βλάψει είναι η απουσία ιατρικής φροντίδας για πάνω απο δύο χρόνια και τώρα έχει πλέον διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Οι κρατουμένοι στο TCU δεν μπορούν να λάβουν πακέτα, είτε αυτά έχουν σχέση με γιορτές, είτε περιέχουν παπούτσια ή ρούχα. Επειδή η κατάσταση του Nikko χειροτερεύει συνεχώς και λόγω της φοβίας του για λέξεις και φωτογραφίες μέσα σε γράμματα, βιβλία ή περιοδικά δεν έχει καμία απολύτως επικοινωνία.
Το δικαστήριο με παραπληροφόρησε. Μου είπαν πως ο γιός μου θα είχε άμεση ιατρική και ψυχολογική φροντίδα και πως οι πολιτειακές εγκαταστάσεις θα πληροφορούνταν για τις ιδιαιτερότητές του. Γιατί τότε ο Nikko τα έχει στερηθεί όλα αυτά από τότε που εισήχθη στη φυλακή πριν από δύο χρόνια; Γιατί η Florida περιμένει μέχρι η κατάστασή του να χειροτερέψει σε μια κατανονική φάση πριν του προσφέρει θεραπεία για την ασθένειά του; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο σε έναν άλλο άνθρωπο;
Η ανησυχία μου για τον Nikko διαρκώς μεγαλώνει αφού διαβάζω και βλέπω βίντεο για την κακή μεταχείρηση και τους θανάτους κρατουμένων που κρατούνται ή πέρασαν από τα ίδια σωφρονιστικά καταστήματα με το γιό μου. Ανησυχώ γιατί ο γιός μου δεν είναι σε θέση να προστατέψει τον εαυτό του σε μια βίαιη επίθεση. Η υπερβολική χρήση ωμής βίας είναι απαράδεκτη αλλά οι σωφρονιστικοί σπάνια κατηγορούνται. Δεν υπάρχει ανάγκη για χρήση βίας, ειδικά για κάποιον που βρίσκεται σε κατατονική φάση όπως ήταν γιός μου.
Κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη και να κατηγορηθεί και τη βίαιη και απότομη συμπεριφορά των σωφρονιστικών απέναντι στους ψυχικά ασθενείς κρατούμενους. Φοβάμαι, γιατί κανείς δεν παίρνει την ευθύνη γι αυτές τις κτηνώδεις επιθέσεις, την κακή μεταχείρηση και τους θανάτους μέσα στη φυλακή- ακόμα και στις περιπτώσεις που αυτοί κρίνονται ως ανθρωποκτονίες. Όσο διαβάζω για τα βασανιστήρια και τους άδικους θανάτους που συμβαίνουν στους κρατουμένους στη Florida στις εφημερίδες και βλέπω ταινίες με τέτοιες σκηνές στην τηλεόραση, αναρωτιέμαι για πόσες ακόμα υποθέσεις βίας δεν θα ακούσουμε ποτέ. Ο νέος γραμματέας του σωφρονιστικού τμήματος έχει διατάξει να μην δίνονται πληροφορίες σε κανένα από αυτούς που μιλούν δημόσια για το τι συμβαίνει πίσω από τις σιδερένιες πόρτες, τις κλειστές εισόδους τις ασφαλείς περιμέτρους.
Μετά από δύο χρόνια χωρίς καμία επαφή, μου επέτρεψαν ένα τηλεφώνημα με το Nikko στις 5 Ιανουαρίου 2015. Η αδερφή μου επικοινώνησε με σωφρονιστικό υπάλληλο στη φυλακή και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκε πως θα με έκανε να σταματήσω να μιλάω δημόσια και να ζητώ βοήθεια. Έπρεπε να υποσχεθεί πως δεν θα πήγαινα στον τύπο και πως δεν θα μετέφερα πληροφορίες σε άλλους, αν μου δινόταν απλά η ευκαιρία να μιλήσω στο γιό μου μέσω τηλεφώνου. Κατά τη διάρκεια αυτού του τηλεφωνήματος κατάλαβα πως ο γιός μου δεν θυμόταν ποιά είμαι. Δυσκολευόταν με τη μακροπρόθεσμη και τη βραχυπρόθεσμη μνήμη του και ο λόγος του ήταν αργος. Η κατάστασή του έχει χειροτερέψει στο σημείο που δεν μπορεί πλέον να διαβάσει ή να γράψει γράμματα. Δεν μπορεί να έχει βιβλία κανενός είδους στο κελί του, φαίνεται πως οι φωτογραφίες και οι λέξεις μέσα σε αυτά του προκαλούν μεγάλη αναστάτωση.
Κατα τη διάρκεια του πολύτιμου αυτού τηλεφωνήματος συνειδητοποίησα πως ο γιός μου είχε επιδεινωθεί πολύ γρήγορα. Οι ιατρικοί φάκελοι που είχα στην κατοχή μου από τη φυλακή λένε ξεκάθαρα γι' αυτό. Ο μόνος σύνδεσμος που έχω με το γιό μου αυτή τη στιγμή είναι μέσω του γιατρού της φυλακής, Dr. Biskey. Ο ίδιος μου είπε πως ο Nikko δεν έχει βγει από το κελί του για εβδομάδες, ίσως και μήνες. Είναι γεγονός πως ο γιός μου βγαίνει απ' την πραγματικότητα και την κοινωνία, μένοντας μέσα σε σε ένα προστατευτικό κέλυφος. Φοβάμαι πως θα συνεχίσει να χειροτερεύει μέχρι το σημείο θα είναι τόσο άσχημα που κανείς πλέον δεν θα μπορεί να τον πλησιάσει.
Ο Nikko βρίσκεται στην απομόνωση για πάνω από δύο χρόνια τώρα. Οι επιπτώσεις της μακροχρόνιας απομόνωσης είναι όμοιες με τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας. Γι' αυτό το λόγο, αμφισβητώ αν ο γιός μου έχει σχιζοφρένεια ή αν αυτή είναι μια κακή διάγνωση. Το συμπέρασμα είναι πως ο γιός μου δεν λαμβάνει καμία θεραπεία γι' αυτά με τα οποία τον έχουν διαγνώσει αλλά για σχιζοφρένεια. Ο Nikko τα πήγαινε καλά όσο έπαιρνε αγωγή για την διπολική διαταραχή ως έφηβος. Αν δεν είχα εμποδιστεί από το να αιτηθώ την ασφάλεια υγείας και το επίδομα κοινωνικών ασφαλήσεων όταν έκλεισε τα 18, τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Ο Nikko, δέχθηκε επισκέψεις από δύο διαφορετικές οργανώσεις στην Florida που στηρίζουν τους κρατούμενους με αναπηρία, όμως και οι δύο αρνήθηκαν να τον βοηθήσουν. Γιατί αυτοί οι ''εκπαιδευμένοι επαγγελματίες'' ρώτησαν τον Νίκο συγκεκριμένες ερωτήσεις για φερόμενες επιθέσεις, αμέλεια, ανεπαρκή ιατρική φροντίδα και επιδείνωση; Γιατί υπέβαλλαν αυτά τα ερωτήματα μπροστά σε κάμερες ασφαλείας και ενώ ηχογραφούνταν οι συνομιλίες, με οπλισμένους φρουρούς σε απόσταση ακοής; Ο Nikko βρίσκεται μέσα σε ένα μηχανισμό επιβίωσης, είχε πλήρη επίγνωση πως αν απαντούσε με ειλικρίνεια η ζωή του θα είχε τεθεί σε κίνδυνο. Η ζωή του ήδη μπορεί να βρίσκεται σε κίνδυνο απλά και μόνο επειδή οι άνθρωποι αυτοί πήγαν να τον δουν. Γιατί κανείς να τον πιστέψει ούτως ή άλλως; Είναι κρατούμενος. Διέπραξε ένα έγκλημα και γι' αυτό η κοινωνία και τα δικαστήρια του νόμου τον βλέπουν ως άτομο που δεν είναι άξιο εμπιστοσύνης. Ο λόγος του δεν σημαίνει τίποτα γι' αυτούς. Λυπάμαι αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Γιατί τότε έχει τόση σημασία τι λέει ο γιός μου;
Τα τεκμήρια είναι καταγεγραμμένα μέσα σε ιατρικούς και πειθαρχικούς φακέλους και φαίνονται στην πρόσφατη σωματική και ψυχολογική κατάσταση που είναι ο γιός μου, με την πλειοψηφία των συμπτωμάτων πιθανώς να οφείλονται στα δύο χρόνιια που έχει περάσει στην απομόνωση. Τώρα δεν έχω ΚΑΜΙΑ επικοινωνία με τον Nikko. Η φυλακή έχει αναστείλει όλα τα προνόμια επισκεπτηρίου μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Ποιός θα είναι τώρα τα μάτια μου και τα αυτιά μου? Ποιός θα προσέχει το γιό μου; Σίγουρα όχι το Σωφρονιστικό Τμήμα της πολιτείας της Florida ούτε η ιδιωτική εταιρία που έχει αναλάβει την ιατρική φροντίδα και την ψυχική του ευημερία.
Ο γιός μου, με ύψος 1.80, από το φυσιολογικό του βάρος στα 72 κιλά μοιάζει με σκελετός στα 54 κιλά μετά την εισαγωγή του στην απομόνωση τα τελευταία δύο χρόνια, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Ο γιός μου φαίνεται, πως πεθαίνει από την πείνα στο σύστημα φυλακών της Florida. Μοιάζει με θύμα του Ολοκατώματος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ. Παρακαλώ, βοήθησέ μας. Βοηθήστε να σωθεί ο γιός μου.
Οι ψυχικά ασθενείς άνθρωποι που στοιβάζονται στις φυλακές -αποθήκες της Αμερικής ειναι συνηθισμένο να πεθαίνουν από την πείνα. Ο πενηνταεφτάχρονος James Kenneth Embry, πέθανε από την πείνα στην Πολιτειακή Φυλακή στο Kentucky. Ο Carlos Umana, 20 ετών πέθανε από την πείνα σε μια ιδιωτική φυλακή στην Utah. Η μητέρα του Umana εμποδίστηκε από το να επισκεφτεί το γιό της κατά τη διάρκεια της βασανιστικής φυλάκισής του. Αυτό τώρα συμβαίνει στον Nikko Albanese σε μια φυλακή στη Florida.
Δεν γνώριζες για τον Carlos Umana ούτε για τον James Embry, γνωρίζεις όμως για τον Nikko.
translation: BlackCat
Source Starving mentally ill prisoners while preventing visits from family
Το διαβάσαμε στο omniatv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου