Αναδημοσιεύω ένα παλιότερο κείμενο του Ένοικου και το αφιερώνω σε όσους δεν πείθονται από τις καναλιζαρισμένες μονοδιάστατες και μονολιθικές επίσημες εξηγήσεις κι ερμηνείες και θεωρήσεις για τη φύση της Φύσης, την "υφή των πραγμάτων", τη φύση και τις δυνατότητες του ανθρώπινου όντος...
Γυρίζοντας την πλάτη και το μυαλό στις απόπειρες για "επιπεδοποίηση" του κόσμου,
που είναι...
Δεν υπάρχει ένα μόνο αστέρι στο σύμπαν. Τα όντα δεν ανήκουν σε ένα μόνο είδος. Τα προβλήματα δεν έχουν μία μόνο λύση. Η θέαση πραγμάτων διαφορετικών δεν είναι ούτε συνετό ούτε φυσιολογικό να περνάει μέσα από το ίδιο πρίσμα. Και η έμπνευση δεν ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια για όλους.
Η μοναξιά για άλλους λογίζεται ως δαίμονας και για κάποιους άλλους ως ευλογία. Η χαρά φοράει πολλά πρόσωπα. Το ίδιο και η θλίψη. Η καλοσύνη ανακαλύπτει πολλά καταφύγια. Η κακία αμέτρητα. Η ευφυία απλώνεται σε άπειρους ορίζοντες. Και η βλακεία εξαπλώνεται σαν επιδημία.
Το ουράνιο τόξο δεν συντίθεται από ένα ή δύο μόνο χρώματα. Τα σύννεφα δεν αρέσκονται στο ίδιο σχήμα.
Οι ανθρώπινες ευχές, που ταξιδεύουν ως τις εσχατιές του απείρου, δεν είναι όμοιες. Τα όνειρα είναι φτιαγμένα από πολλά υλικά και καταργούν το χωρόχρονο, παλλόμενα σε κόσμους μέσα σε κόσμους.
Η λιγοστή ελευθερία είναι βέβαια σκλαβιά. Η σκλαβιά διαθέτει πληθώρα προσωπείων.
Δεν υπάρχει ένα μοναδικό και ιδανικό σχέδιο για να αλλάξει ο κόσμος.
Και η ζωή δεν κρύβει μία μόνο έκπληξη για τον καθένα.
Υποπτεύομαι πως ούτε ένα, μονάχα, νόημα.
Τουλάχιστον όχι στους δικούς μου κόσμους.
Γυρίζοντας την πλάτη και το μυαλό στις απόπειρες για "επιπεδοποίηση" του κόσμου,
που είναι...
...ένας κόσμος που βρίθει από πολλαπλότητα και διαφορετικότητα
Δεν υπάρχει ένα μόνο αστέρι στο σύμπαν. Τα όντα δεν ανήκουν σε ένα μόνο είδος. Τα προβλήματα δεν έχουν μία μόνο λύση. Η θέαση πραγμάτων διαφορετικών δεν είναι ούτε συνετό ούτε φυσιολογικό να περνάει μέσα από το ίδιο πρίσμα. Και η έμπνευση δεν ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια για όλους.
Η μοναξιά για άλλους λογίζεται ως δαίμονας και για κάποιους άλλους ως ευλογία. Η χαρά φοράει πολλά πρόσωπα. Το ίδιο και η θλίψη. Η καλοσύνη ανακαλύπτει πολλά καταφύγια. Η κακία αμέτρητα. Η ευφυία απλώνεται σε άπειρους ορίζοντες. Και η βλακεία εξαπλώνεται σαν επιδημία.
Το ουράνιο τόξο δεν συντίθεται από ένα ή δύο μόνο χρώματα. Τα σύννεφα δεν αρέσκονται στο ίδιο σχήμα.
Οι ανθρώπινες ευχές, που ταξιδεύουν ως τις εσχατιές του απείρου, δεν είναι όμοιες. Τα όνειρα είναι φτιαγμένα από πολλά υλικά και καταργούν το χωρόχρονο, παλλόμενα σε κόσμους μέσα σε κόσμους.
Η λιγοστή ελευθερία είναι βέβαια σκλαβιά. Η σκλαβιά διαθέτει πληθώρα προσωπείων.
Δεν υπάρχει ένα μοναδικό και ιδανικό σχέδιο για να αλλάξει ο κόσμος.
Και η ζωή δεν κρύβει μία μόνο έκπληξη για τον καθένα.
Υποπτεύομαι πως ούτε ένα, μονάχα, νόημα.
Τουλάχιστον όχι στους δικούς μου κόσμους.
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου