ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

"Για σένα απεργούν οι κρατούμενοι… ηλίθιε" (μήπως και το κατάλαβε;)

( Από εμάς:  Οι "ήσυχες συνειδήσεις" και "συνειδησούλες"... και  "Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;" Μας κατέχει η βλακοκρατία! Διαβάστε κι αυτό:  Γαμημένε νοικοκυραίε)


Για σένα απεργούν οι κρατούμενοι… ηλίθιε


Καθώς η απεργία πείνας 4.500 κρατουμένων συνεχίζεται, υπό την εκκωφαντική σιωπή των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, τίθεται το ερώτημα: έχεις καταλάβει τι είναι οι φυλακές υψίστης ασφαλείας;

Μήπως σε έπεισαν τα ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ, ότι αφορούν μόνο κάτι τεράστιους μουστακαλήδες, οι οποίοι αφού σκότωσαν καμιά δεκαριά συνανθρώπους τους άρχισαν να τραμπουκίζουν...
τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους;

Στις ΗΠΑ, όπου γυρίζονται αυτά τα ντοκιμαντέρ (με την άδεια και την ενθάρρυνση των διευθυντών των φυλακών), έχουν έτοιμο ένα τέτοιο κελί για τον Έντουαρντ Σνόουντεν, τον άνθρωπο που αποκάλυψε το παγκόσμιο δίκτυο παρακολουθήσεων της NSA και άλλων υπηρεσιών ασφαλείας.

Στην Ελλάδα θα έβαζαν στις φυλακές υψίστης ασφαλείας όποιον υπάλληλο τολμούσε να ξεσκεπάσει τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ ή κάθε δημοσιογράφο που θα είχε το θάρρος να παρουσιάσει τα σχετικά στοιχεία.

Στην Τουρκία, πιστεύεις ότι οι φυλακές τύπου F φτιάχτηκαν για κατά συρροή δολοφόνους; Για πολιτικούς κρατούμενους χτίστηκαν, οι οποίοι αμφισβήτησαν αρχικά τη δικτατορία των στρατηγών και αργότερα τον αυταρχισμό του Ερντογάν. Για ρίξε μια ματιά εδώ να δείς σε τι είδους φυλακές κρατούνται σήμερα οι δημοσιογράφοι στην Τουρκία. Η μήπως νομίζεις ότι η κατάσταση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ακόμη τόσο διαφορετική από αυτή της γειτονικής μας χώρας;

Στην Ελλάδα στις ίδιες φυλακές θα έβαζαν τα ανήλικα παιδιά που σύρθηκαν στα δικαστήρια με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, ύστερα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Εκεί θα πάνε και τα παιδιά που λήστεψαν την τράπεζα στο Βελβεντό – όχι όμως και οι τραπεζίτες που ζημίωσαν το ελληνικό δημόσιο με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

Στην Ιρλανδία η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε κρατήσει τις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Maze για τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό – για ανθρώπους δηλαδή που μέσα από τη φυλακή κατάφερναν να εκλέγονται βουλευτές με την ψήφο δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών τους.

Και τι ακριβώς φαντάζεσαι όταν λένε ότι οι φυλακές τύπου Γ θα χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα για όσους κατηγορούνται για εσχάτη προδοσία και επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας; Μήπως περνάνε από το μυαλό σου πράκτορες με καμπαρντίνες που πουλάνε απόρρητα μυστικά σε ξένες χώρες; Σε κάτι υπαλλήλους των ναυπηγείων Σκαραμαγκά αναφέρονται, που τόλμησαν να εισβάλλουν στον προαύλιο χώρο του υπουργείο Άμυνας.

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας δεν φτιάχνονται ποτέ γι’ αυτούς που είναι μέσα. Φτιάχνονται για να φοβάσαι ότι αν δεν καθίσεις φρόνιμος μπορεί να καταλήξεις και εσύ σε αυτές.

Συνέχισε λοιπόν να αδιαφορείς για τους 4.500 απεργούς πείνας. Συνέχισε να αγοράζεις εφημερίδες που σου αποκρύπτουν την είδηση και να παρακολουθείς τις διαφημίσεις στα κανάλια που σε έφεραν ως εδώ. Συνέχισε να πληρώνεις την εναντίον σου προπαγάνδα στους επιχειρηματίες που σε λίγους μήνες θα ζητήσουν ιδιωτικοποίηση των φυλακών για να πλουτίσουν σε συνεργασία με δικαστές που θα τους φέρνουν πελάτες… με το αζημίωτο.

Κοιμήσου και οι τοίχοι σου…χτίζονται

Άρης Χατζηστεφάνου


Από info-war.gr μέσω ΓΡΕΚΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου