ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Οι μπίζνες και τα θεάματα των οικονομικών ελίτ

Σχόλιο δικό μας: "Είμαστε όλοι μια καλή και χαρούμενη παρέα!
 Ας το επιδείξουμε και δημόσια, όταν τα συμφέροντά μας είναι κοινά. Και τα υπερ-κέρδη μας!
Στην υγεία των τσιρακίων μας της "ενημέρωσης", που μας προβάλλουν και ως σωτήρες των μαζών και των κορόιδων που καταπίνουν ό,τι τους σερβίρουμε και νιώθουν κι ευγνωμοσύνη από πάνω..!"

 Οι μπίζνες και τα θεάματα των οικονομικών ελίτ

" Για τις επιχειρηματικές και οικονομικές ελίτ η κατάσταση είναι business as usual συνεχίζοντας με αξιοζήλευτη συνέπεια την αποκόμιση τεράστιων κερδών μέσω της εκμετάλλευσης ανθρώπων και αγαθών που περνάνε στα χέρια τους για τις επόμενες δεκαετίες και υποθηκεύοντας με αυτό τον τρόπο τις ελάχιστες δυνατότητες αυτόνομης παραγωγικής ανάπτυξης στα πλαίσια άλλων πολιτικών που προτάσσουν τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους…"

mariana-azerbaitzan

Στην παραπάνω φωτογραφία θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς δύο υπερήλικες κυρίες που έχουν τουλάχιστον ένα κοινό χαρακτηριστικό. Έχουν και οι δύο επισκεφτεί κάποιον πλαστικό χειρουργό για να φροντίσει τη ματαιοδοξία τους και να καλύψει την υπόμνηση ότι ακόμα και οι πιο ισχυροί παράγοντες ενός τόπου που δεκαετίες πλιατσικολογούν εις βάρος του λαού κάποτε γερνάνε… Δεν μένουμε όμως σε αυτό το συμπέρασμα. Οι δύο κυρίες αποτελούν τις συζύγους ισχυρών παραγόντων δύο χωρών που εκτός από την επίδειξη του υποκριτικού ανθρωπισμού τους, τους ενώνουν και τα επιχειρηματικά συμφέροντα των συζύγων τους.

Η μια κυρία είναι η γνωστή και μονίμως στα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ (ΣΤΑΡ και ΜΕΓΚΑ) όπου ο σύζυγός της είναι βασικός μέτοχος, να επιδεικνύει τον υποκριτικό ανθρωπισμό των πλουσίων που έχουν αρπάξει το ψωμί από το τραπέζι του φτωχού και τους επιστρέφουν πίσω ένα ξεροκόμματο αρκεί ο μικροαστός καταναλωτής θεαμάτων να τους αγιοποιήσει. Η άλλη κυρία είναι η σύζυγος του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα για να συζητήσει την εξέλιξη των επιχειρηματικών σχεδίων του αγωγού TAP με τις ευλογίες των Αμερικανών και των ντόπιων οικονομικών ελίτ.

Τα πολιτικά τσιράκια των ντόπιων ελίτ δεν έχασαν την ευκαιρία να αναπτύξουν τις δημόσιες σχέσεις τους με το αζημίωτο φυσικά. Τα πλούσια γεύματα των ραντεβού τους  τα καρφώνουν με καμάρι τα ίδια τα δημοσιογραφικά τσιράκια των εξουσιαστών όπως η διαδικτυακή πολιτική φυλλάδα μητσοτακικών συμφερόντων, η iefimerida. Σχετικό λινκ εδώ. 

Ελάχιστοι είναι όσοι αναφέρονται στις παράπλευρες επιπτώσεις από τη δημιουργία του αγωγού ΤΑΡ εντός της ελληνικής επικράτειας που θα ακυρώσει καλλιέργειες σε τεράστιες αγροτικές εκτάσεις 20.000 στρεμμάτων γης υψηλής παραγωγικής αξίας κάτι που έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εισόδημα αγροτικών πληθυσμών που ήδη συμπιέζονται από τις πολιτικές λιτότητας και αναδιάρθρωσης των αγροτικών καλλιεργειών στη γραμμή της ΕΕ. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τη σημαντική περιβαλλοντική επιβάρυνση όλης της Βόρειας Ελλάδας από τη λειτουργία του αγωγού και των παράπλευρων εγκαταστάσεων του. Αναλυτικές πληροφορίες για τις αναμενόμενες επιπτώσεις του αγωγού ΤΑΡ μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Ο καχύποπτος αναγνώστης θα αναγνώριζε πολιτική εμπάθεια σε μια επιχειρηματική επένδυση που θα βάλει στο χάρτη των ενεργειακών μεταφορών τη χώρα. Ωστόσο, ακόμα και οι ίδιοι οι εξουσιαστές παραδέχονται ότι τα οικονομικά οφέλη της χώρας από τον αγωγό ΤΑΡ θα είναι ασήμαντα και απολύτως αμελητέα ως προς τις ανάγκες του προϋπολογισμού.  Ο πρώην ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Παπαγεωργίου παραδέχτηκε πριν ένα χρόνο σε συνέντευξη στο REAL ότι τα φορολογικά έσοδα της χώρας από τον αγωγό TAP θα είναι 300 εκατομμύρια € για τα επόμενα 20 χρόνια!!!  Ακόμα και σε επίπεδο θέσεων εργασίας οι προσδοκίες είναι πενιχρές. Η καλύτερη εκτίμηση αναφέρει 2000 θέσεις εργασίας για την περίοδο κατασκευής του έργου. Φανταζόμαστε βέβαια με τι συνθήκες θα εργάζονται οι μετανάστες εργάτες των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Σαμαρά-Δένδια-Κικκίλια στις κατασκευαστικές εταιρίες των αφεντικών όπως ο Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας κτλ. Η αποκαλυπτική συνέντευξη  του πρώην υφυπουργού περιβάλλοντος για τα πενιχρά φορολογικά έσοδα στην επόμενη 20ετία βρίσκεται εδώ. 

Για να μην αναφερθούμε στις αναγνωρισμένες δυνατότητες του επιχειρηματικού κεφαλαίου να κρύβει τεράστια κέρδη του από τη φορολογική επιβάρυνση μέσω τριγωνικών συναλλαγών πολυεθνικών ομίλων αλλά και τις offshore των εφοπλιστών και επιχειρηματικών συμφερόντων…

Για τις επιχειρηματικές και οικονομικές ελίτ η κατάσταση είναι business as usual συνεχίζοντας με αξιοζήλευτη συνέπεια την αποκόμιση τεράστιων κερδών μέσω της εκμετάλλευσης ανθρώπων και αγαθών που περνάνε στα χέρια τους για τις επόμενες δεκαετίες και υποθηκεύοντας με αυτό τον τρόπο τις ελάχιστες δυνατότητες αυτόνομης παραγωγικής ανάπτυξης στα πλαίσια άλλων πολιτικών που προτάσσουν τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους…

Το διαβάσαμε στο freenet Blog ("...θα'ρθει μια μέρα")

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου