ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

H Villa Amalias, o “αντιφασίστας” δήμαρχος & οι προεκλογικές μακέτες του…



Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο…

Β. Μαγιακόφσκι

«Χωρίς τυμπανοκρουσίες και ιδιαίτερη δημοσιότητα ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης των δύο συνεχόμενων κτιρίων που κάποτε στέγασαν το ιστορικό 2ο Γυμνάσιο Αθηνών στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέυδεν, γνωστό και ως «βίλα Αμαλία». [...]
Ο εργολάβος έχει τυπικά εγκατασταθεί και οι προθεσμίες τρέχουν, ενώ εκπονεί τη μελέτη αντιστήριξης των όψεων, σύμφωνα με τη συμβατική του υποχρέωση. Μέσα στην εβδομάδα θα απομακρύνει τα φράγματα που είχαν κατασκευαστεί στις αυλόπορτες, τις πόρτες και τα κάτω παράθυρα προκειμένου να εκμηδενιστούν οι πιθανότητες ανακατάληψης των κτιρίων. Θα ακολουθήσουν ο καθαρισμός της αυλής, το κλάδεμα των αυτοφυών δέντρων και η εγκατάσταση των κοντέινερ και οικοδομικού γερανού. Όλα γίνονται με αστυνομική επιτήρηση ενώ πρόκειται να ληφθούν μέτρα φύλαξης και ασφάλειας από τον εργολάβο, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατασκευής».
Kαθημερινή 14/5/14

Στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου ο «δημοκράτης» δήμαρχος Καμίνης θυμήθηκε τη Villa Amalias επιλέγοντας να «επιδείξει έργο» με την εκκίνηση των εργασιών για την αμφίβολη μετατροπή της ιστορικής κατάληψης του αθηναϊκού κέντρου, σε σχολείο. Άλλο ένα έργο γεμάτο πολιτική σπέκουλα, εργολαβίες, μπάτσους. Ένα δώρο του «αντιφασίστα» δήμαρχου στους φασίστες της «επιτροπής κατοίκων Αγ. Παντελεήμονα» και τους νεοναζί πολιτικούς εκπροσώπους τους. Μετά την καταστολή έρχεται η ανάπλαση.

Όμως νιώθουν ακόμα στο σβέρκο τους ζεστά τα χνώτα της Αντίστασης και του Αγώνα. Γιατί όλες οι διμοιρίες τους και όλες οι μπουλντόζες τους δεν μπορούν να θάψουν αυτό που ξέρουν και αυτοί: η Κατάληψη Villa Amalias, αυτό το Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος, αποτέλεσε για 23 χρόνια σχολείο Έκφρασης και Δημιουργίας, Αυτοοργάνωσης και Αλληλεγγύης για πολλές χιλιάδες αγοριών και κοριτσιών, αντρών και γυναικών που επέλεξαν, επιλέγουν και θα επιλέγουν να ζουν χωρίς να διστάζουν ν’ αναμετριούνται με το άδικο και να πολεμούν για το Δίκιο, θα συνεχίσει ν’ αποτελεί εικόνα από το μέλλον, ένα μέλλον που συνεχίζει να καθρεφτίζεται σ’ όλα τα κρυστάλλινα βλέμματα που διψούν για Ζωή και Λευτεριά…

υγ: άραγε η «αποκατάσταση της νομιμότητας» με τα έργα ανάπλασης της παιδικής χαράς στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα θα ξεκινήσουν πριν το δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών ή μήπως θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα τους;

Aπό ΕΔΩ μέσω Indymedia Athens

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου