ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!




Φωτογραφίες που σου μαυρίζουν την ψυχή!
Όταν τα "χρυσά συμφέροντα" σεσημασμένων εταιρειών-καταστροφέων του περιβάλλοντος (όπως η καναδική ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ ΓΚΟΛΝΤ και οι εγχώριοι συνέταιροί της στο έγκλημα που διαπράττουν στις Σκουριές Χαλκιδικής-Τι παίζεται στις Σκουριές;) και τα εξορυκτικά απόβλητά τους θεωρούνται "μείζονος εθνικού συμφέροντος"! Και η τοξική μόλυνση των υδάτων, του εδάφους και του αέρα και η πλήρης υποβάθμιση της υγείας των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και η ανεπανόρθωτη βλάβη στην ισορροπία της φύσης αποτελούν ελάσσονος σημασίας "ατυχή συμβάντα".
 ΟΠΩΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΑΤΥΧΕΣ ΣΥΜΒΑΝ, ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΙ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ "ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" ΚΙ "ΕΞΟΔΟΥ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ"...

 Κι όταν οι άνθρωποι τολμούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους, αντιμετωπίζουν ένα προκλητικό πογκρόμ κρατικής τρομοκρατίας  με πρωτοφανείς μεθοδεύσεις (συλλήψεις ακόμη και μαθητών κι ανάπηρων-παράνομες απόπειρες λήψης DΝΑ και τρομοκράτηση μέσα σε αστυνομικά τμήματα-ρίψη βροχής δακρυγόνων στην Ιερισσό, ακόμα και σε αυλή σχολείου με τα παιδιά μέσα) κι απίστευτη εκδικητικότητα (Από τη βιομηχανία της εξόρυξης στη βιομηχανία των φυλακίσεων), χαρακτηρίζονται "εγκληματική οργάνωση"(!!) και αντιμετωπίζονται σαν ιθαγενείς στο έλεος της αποικιακής βαρβαρότητας...Ελέω "επενδύσεων" και "προστασίας τους με κάθε μέσο"...
Και το τελευταίο επεισόδιο σε αυτό τον "κατακτητικό πόλεμο"είναι το εξής: Σε συλλήψεις μετατράπηκαν οι προσαγωγές τριών ατόμων για την ένταση που προκλήθηκε, νωρίτερα, στο «Χοντρό Δέντρο», στις Σκουριές, όταν αστυνομικοί επιχείρησαν να απομακρύνουν κατοίκους της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, που σύμφωνα με την Αστυνομία, εμπόδιζαν την διέλευση φορτηγών της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός».

ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ "ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ"...

 

Σκουριές και ρέματα Καρατζά - Λοτσάνικο, 22-01-14 (φωτο και βίντεο) 

...όπου μπορείτε στον παραπάνω σύνδεσμο να δείτε μια σειρά από χαρακτηριστικές φωτογραφίες "σεβασμού" στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής, με το πανέμορφο αρχέγονο δάσος. Το χαρακτηριστικό βίντεο είναι το παρακάτω:



Μια ιδιαίτερα κατατοπιστική ανασκόπηση των γεγονότων που οδήγησαν στη σημερινή προκλητικά απαράδεκτη κατάσταση, μπορείτε να βρείτε εδώ: Η ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ, Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΟΥΣ ( Παλιές αμαρτίες, που ποτέ δεν εγκαταλείφθηκαν...)

 Και, τέλος, δείτε κι αυτό: 04 Φεβρουαρίου 2014 , γέφυρα Κοκκινόλακα - Ασπρόλακα...
με τους "οικολογικούς αφρούς" που φτάνουν σχεδόν ως τη θάλασσα!
Ένα δείγμα: 



Είπαμε: ΑΝΑΠΤΥΞΗ είναι αυτή! Όχι παίξε γέλασε!
Posted by
Labels: , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)