"ΕΚΤΣΟΓΛΑΝΙΣΜΟΣ"

{ Παρατήρηση δικιά μας: προσέξτε στην παρακάτω φωτογραφία, από τα "ένδοξα ελληνικά '60ς", το ύφος του μουστακαλή μπασκίνα που συνοδεύει (η "βόλτα της δημόσιας διαπόμπευσης" ως μέσο σωφρονισμού των "ατίθασων νεολαίων") τους φρεσκοκουρεμένους "τεντυ-μπόιδες", των οποίων η διαφοροποίηση προκαλούσε "βάναυσα" τον ελληνοχριστιανικό εμετικό καθωσπρεπισμό : μήκος μαλλιού, μουσικές κι αισθητικές γενικότερα προτιμήσεις, διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης έξω από τα πατροπαράδοτα statuς ή απλώς "βαβούρα" για να τη σπάνε στους νοικοκυραίους της εποχής...}


Ο Βενιζέλος μην μπορώντας να χωνέψει πως καταδικάζεται στο να είναι μονίμως αυτός που θέλει να είναι “χαλίφης στην θέση του χαλίφη) και ότι η τύχη του καθορίζεται αποκλειστικά από τις ορέξεις του Σαμαρά, κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση για “εκτσογλανισμό της κοινωνίας”.

“Τσογλάνι” συνήθως αποκαλούσαν με απαξιωτικό τρόπο άτομα νεαρότερα σε ηλικία, λόγω κακής διαγωγής. Η εποχή που το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που κινούσε τα νήματα έχει τελειώσει, αλλά πως να το αποεχθεί ένα εξουσιομανές άτομο όπως ο κ. Τούρκογλου.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένας από τους δύο κύριους πυλώνες του εκμαυλισμού και της διαδρομής προς την παρακμή. Ένα σύνολο από πολλά “Εγώ”, με πολλούς παρατρεχάμενους και πρόθυμους, μεθυσμένοι από το μονοπώλειο της εξουσίας και μαθημένοι σε χάχανα ηλίθιων χειροκροτητών. Εθισμένοι σε χειροφιλήματα, βίλες, υποβρύχια, φαγοπότια πάνω σε τραπέζεια στρωμένα από το δημόσιο χρήμα, εξοικειωμένοι με το να φέρνουν στα μέτρα τους κάθε “λίστα Λαγκάρντ”.

Η κοινωνία δεν ξέρω αν “εκτσογλανίζεται” από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο σίγουρο είναι ότι “εκπασοκίστηκε” για πολλά χρόνια, όπου πασόκος, το θεσμοθετημένο τσιράκι και ο ωφέλιμος γυμνοσιάλαγκας που παρασιτούσε για μια ταγμένη θέση. Εκπασοκίστηκε λοιπόν, μαθαίνοντας στην αναξιοκρατία, στα “δικά μας παιδιά”, στους χαμερπείς αφισοκολλητές, στους τζογαδόρους, στην πλαστογράφηση της πραγματικότητας, στον ραγιαδισμό και την αποδοχή της σαπίλας.

Ο Τούρκογλου και η αυλή του δεν έχουν την παραμικρή αξιοπρέπεια ή συναίσθηση της πραγματικότητας. Αρνούνται να αποχωρήσουν, να μπουν στο περιθώριο γευόμενοι τα όσα πλούτη έχουν συγκεντρώσει. Δεν θέλουν να τους ξεχάσουν -αν και θα έπρεπε- γιατί πάσχουν από οξεία αλαζονεία και κακοήθη μεγαλομανία.

Δεν σέβονται τους πολιτικούς τους αντιπάλους και θεωρούν αδιανόητο ακόμα και το να βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης. Μάλιστα έχουν το θράσος να κατηγορούν όλους τους άλλους για τα δικά τους χαρακτηριστικά. Καταλογίζουν τις δικές τους ευθύνες σε αντιπάλους και πιστεύουν ότι “τιμωρήθηκαν” επειδή πήραν 4-5% στις προηγούμενες εκλογές.

Αντίστοιχα η Ν.Δ. τις τελευταίες ημέρες βλέπει στελέχη της να…χαλαρώνουν μέσα στις γιορτές και να υποπέφτουν σε σειρά “λαθών” όπως το παράνομο ουσιαστικά όχημα του Λιάπη και η δωροδοκία του Τομπούλογλου.

Τελικά το σύστημα που έχουν κατασκευάσει αμφότεροι, φαίνεται ότι δεν τους εξυπηρετεί πια και προσπαθούν να το φορτώσουν σε άλλους. Σκοπός η με κάθε τρόπο επιβίωση και διαφυγή τους. Και όπως λέει μια ινδική παροιμία: “Μόνο όταν θα έχετε κόψει και το τελευταίο δέντρο. Μόνο όταν θα έχετε δηλητηριάσει και το τελευταίο ποτάμι. Μόνο όταν θα έχετε ψαρέψει και το τελευταίο ψάρι. Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται.“. Ακόμα θέλουν να είναι οι επιβάτες πρώτης θέσης, σ’ ένα πλοίο που βυθίζεται.


To διαβάσαμε στο STRANGE JOURNAL