ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

ΗΠΑ: Αυξάνεται το λαϊκό κίνημα ενάντια στις εταιρικές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία


Οι μαθητές, οι δάσκαλοι, και κοινοτικές ομάδες δρομολόγησαν συντονισμένες πορείες, παραστάσεις σε δημαρχείο, και διδακτικές συναντήσεις την περασμένη Δευτέρα σε πάνω
από 60 πόλεις σε όλες τις Ηνωμένες πολιτείες , απαιτώντας να μπει τέλος στη λιτότητα, τις τυποποιημένες εξετάσεις, την ιδιωτικοποίηση και την απαξίωση των δημόσιων σχολείων της χώρας.

Οι κινητοποιήσεις θεωρούνται ως η μεγαλύτερη εθνική ημέρα δράσης για την διεκδίκηση εκ νέου της υπόθεσης της δημόσιας εκπαίδευσης , και διοργανώθηκαν από οργανώσεις που μάχονται για την φυλετική και οικονομική δικαιοσύνη και από συνδικάτα σε πόλεις σε όλη τη χώρα, με μία σειρά εκδηλώσεων που έχουν ως στόχο να εισαγάγουν μια διαφορετική-αφήγηση της πολιτικής πλατφόρμας της "εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης" που απολαμβάνει της υποστήριξης των εταιρειών και που έχει κυριαρχήσει σε όλη την πολιτική ζωή της χώρας υπό το προεδρικό αξίωμα των Τζορτζ Μπους και Μπαράκ Ομπάμα.

"Πρέπει να επαναφέρουμε τους πολίτες πίσω στην δημόσια εκπαίδευση», δήλωσε η Kia Philpot-Hinton, από την Φιλαδέλφεια, γονέας και ακτιβίστρια με την οργάνωση Ενωμένη Δράση που απαριθμεί 32.000 μέλη , σε μια συνέντευξη στο Common Dreams . "H Εταιρική μεταρρύθμιση δεν είναι ο σωστός τρόπος. Πρέπει να εστιάσουμε στις ανάγκες των παιδιών και να βεβαιωθούμε ότι κάθε παιδί έχει μια ποιοτική εκπαίδευση."


Ο συνασπισμός των οργανώσεων θεωρεί ότι οι ενωτικές δράσεις της Δευτέρας είναι μέρος ενός αυξανόμενου κινήματος ενάντια στις εθνικά συντονισμένων - και εκ των άνω - πολιτικών που συνοψίζονται στα τυποποιημένα προγράμματα εξετάσεων, όπως το Common Core , το μαζικό κλείσιμο των δημόσιων σχολείων, την ιδιωτικοποίηση, και τις απολύσεις των εργαζομένων στην εκπαίδευση στο Σικάγο, την Φιλαδέλφεια, και αλλού . Τέτοιες πολιτικές καταστρέφουν όλους τους φοιτητές, , ενώ το χτύπημα στους φτωχούς φοιτητές και τις έγχρωμες κοινότητες γίνετε πιο δυσβάστακτο. Σύμφωνα με μία ανάλυση της WBEZ του Σικάγο από τον Μάρτιο, τουλάχιστον το 80 τοις εκατό των φοιτητών της πόλης που επλήγησαν από το κλείσιμο των σχολείων και τις ανακατατάξεις είναι Αφρο-Αμερικάνοι.

«Εμείς αξίζουμε καλύτερα", δήλωσε η Sharron Snyder, από την Φιλαδέλφεια μαθήτρια λυκείου και μέλος της Philadelphia Φοιτητικής Ένωσης , σε μια συνέντευξη στο Common Dreams . "Δεν μου αρέσει το πώς αφαιρούν τα χρήματα από την εκπαίδευση μας."

Η Philpot -Hinton εξήγησε ότι στην Φιλαδέλφεια οι γονείς, οι εργαζόμενοι, και οι μαθητές έκαναν πορεία από το γραφείο του κυβερνήτη της Φιλαδέλφειας έως το κτίριο Loop Capital, που εδρεύει μία τράπεζα με βάση το Ιλινόις που εξέδωσε επισφαλή φοιτητικά δάνεια. "Ερχόμαστε μαζί γείτονες, δάσκαλοι και μαθητές-να πούμε «δεν πάει άλλο ». Πρέπει να κάνουμε τα σχολεία μας καλύτερα ».

Στο Austin, του Texas, κοινοτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών πραγματοποίησαν πορεία καεκπαίδευση των φοιτητών.

Στη Νέα Ορλεάνη πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από συζητήσεις που στόχευαν στην κινητοποίηση των μελών της κοινότητας ώστε να αναλάβει δράση για την απώλεια του τοπικού έλεγχου της σχολικής εκπαίδευσης.


Πηγή:  commondreams.org 
Εμείς το διαβάσαμε στο Indymedia Athens

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου