Κάνετε "κλικ" πάνω στο τίτλο
ΑΖΙΜΟΥΘΙΟ - ΤΕΥΧΟΣ 1ο
ΑΖΙΜΟΥΘΙΟ - ΤΕΥΧΟΣ 2ο
ΑΖΙΜΟΥΘΙΟ -ΤΕΥΧΟΣ 3ο
Editorial 3ου φύλλου /περιοδική έκδοση της συνέλευσης Αμαρουσίου
Που πάει ο παλιός ο χρόνος; Λίγες μέρες μείνανε για να ανοίξει το χρονοντούλαπο και να κλείσει μέσα στη λήθη, έναν ακόμα χρόνο που βαραίνει τις πλάτες μας. Η γιορτινή ατμόσφαιρα θα ελαφρύνει για λίγο τη διάθεσή και ίσως κάποιοι βρούνε ξεχασμένη, λίγη ελπίδα για να βάλουν στα γιορτινά τους ποτήρια, να τα τσουγκρίσουν και να ξαναβουτήξουν στα ίδια και τα ίδια.
Κάθε χρόνος που περνά, κάνει πιο ξεκάθαρο το τι επιφυλάσσει για τον καθένα η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι χιλιάδες αυτοκτονίες απελπισμένων, οι τραγικοί θάνατοι ανθρώπων που προσπαθούν με κάθε μέσο να ζεσταθούν και πνίγονται δίπλα στα μαγκάλια, οι δολοφονημένοι ανήμποροι ηλικιωμένοι για μια χούφτα χρυσαφικά, γίνονται εικόνες καθημερινές που περνάνε στα ψιλά γράμματα των εντεταλμένων μέσων μαζικής αποβλάκωσης.
Για εμάς η θολούρα της μέθης και η βουτιά στη λήθη, έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί, ως μέσο κατασπατάλησης της ίδιας μας της ζωής.
Η απόφασή μας είναι να αγωνιστούμε για την Ισότητα και την Ελευθερία, έτσι ώστε οι πολιτικές αποφάσεις που καθορίζουν τις ζωές μας να λαμβάνονται από τη κοινωνία και μόνο, μέσα από συνθήκες γενικευμένης κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης. Είναι πολλά αυτά που δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε και για αυτά θέλουμε να μιλήσουμε:
Για εμάς η θολούρα της μέθης και η βουτιά στη λήθη, έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί, ως μέσο κατασπατάλησης της ίδιας μας της ζωής.
Η απόφασή μας είναι να αγωνιστούμε για την Ισότητα και την Ελευθερία, έτσι ώστε οι πολιτικές αποφάσεις που καθορίζουν τις ζωές μας να λαμβάνονται από τη κοινωνία και μόνο, μέσα από συνθήκες γενικευμένης κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης. Είναι πολλά αυτά που δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε και για αυτά θέλουμε να μιλήσουμε:
Το χρωστάμε στα παιδιά, στους συντρόφους, στους εαυτούς μας.
Το χρωστάμε στο κράτος που με την χρήση της κρατικής και παρακρατικής βίας και την καταστολή των κοινωνικών κινημάτων, με την αρχή του "διαίρει και βασίλευε", μέσω της επανεμφάνισης της «θεωρίας των δύο άκρων», με την ποινικοποίηση της ελευθερίας του λόγου και έκφρασης, έχει δημιουργήσει ένα ολοκληρωτικό και βίαιο πολιτικό σύστημα.
Το χρωστάμε στους ανθρώπους που φεύγουν από το μέρος όπου γεννήθηκαν, για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή που κάποιοι τους έταξαν, και καταλήγουν νεκροί, φυλακισμένοι, δαρμένοι και εξευτελισμένοι, ως αναλώσιμα πιόνια στην σκακιέρα του αδηφάγου καπιταλιστικού κτήνους.
Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που ψάχνουν να βρουν απαντήσεις για τα αίτια της κρίσης, που τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια τους. Και αναζητούν τη λύση, πάλι μέσα στο ίδιο σύστημα που για άλλη μια φορά υπόσχεται να τους βγάλει από την κρίση που το ίδιο δημιούργησε.
Το χρωστάμε στους συνδικαλιστές που ξεπουλάνε και εξαργυρώνουν τα κερδισμένα με αίμα, μέσα από ταξικούς εργατικούς αγώνες, εργασιακά δικαιώματα, για μια θέση βολέματος στο υπάρχον πολιτικό ή επιχειρηματικό κατεστημένο.
Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που δείχνουν ότι οι δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αυτοδιεύθυνσης, όχι μόνο είναι εφικτές αλλά και υπαρκτές.
Το χρωστάμε στα ΑΜΕΑ που αντιμετωπίζουν το στίγμα, λόγω μόνιμων ή προσωρινών βλαβών, ανικανότητας, αδυναμίας, αναπηρίας ή συνδυασμό των παραπάνω, που προέρχονται από φυσική, ψυχική ή νοητική ανεπάρκεια
Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν από τα βάθη της ιστορίας και αγωνίζονται μέχρι σήμερα, για την κοινωνική απελευθέρωση μέσα από όρους Ισότητας και Ελευθερίας και στον δρόμο τους συνάντησαν και συναντούν τον θάνατο, την βίαιη καταστολή, την διαπόμπευση και την φυλάκιση.
…Τα λέμε στον δρόμο. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου