O λύκος

Βλέπω τον λύκο στην αυλή βαριά ν'αναστενάζει και όταν η φωνή μου τον καλεί μου δείχνει τι κοιτάζει. Χαμένο απ'την αγέλη του, μακριά πολύ ο τελευταίος της αρχηγός αργά αφήνεται και εκείνος στα χέρια ανθρώπων που τρέμουν. Βλέπω τον λύκο στη αυλή και ανάμεσα μας μια ολόκληρη ζωή με σπάνια για ουρλιαχτά καλέσματα, χαμένοι σπόροι της σιωπής, βυθίζονται. Παραμιλάει,δεν έχει ποιον να φάει. Λύκε της καρδιάς μου, Ω λύκε της καρδιάς μου φίλε δυνατέ, σου έχω νέα. Έφθασε η δύση των αμνών απρόσμενα μια μέρα. Σε λαχταρούσαν τα βουνά μα εσύ κρυβόσουν στην πόλη κοντά αναζητώντας ψυχές, μα τίποτα πια, δεν μοιάζει όπως πρώτα. Λύκε σώπαινε,οι άνθρωποι ετοιμάζουν τη φωτιά. Τα πιάτα τους γεμάτα με άδεια φαγητά. Ελπίζουν να χορτάσουν.

 από Α.Α.

Το διαβάσαμε στο Indymedia Athens (η εικόνα δικιά μας)