ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Η Ενέργεια, η φύση της "υλικής πραγματικότητας" και η προσέγγιση της Α-λήθειας





Aς δούμε, αρχικά, τι έχει να επισημάνει το παρακάτω εξαιρετικό άρθρο (μελετήστε το ολόκληρο ΕΔΩ) περί προσέγγισης της Αλήθειας και της Ενέργειας που διαποτίζει την ύλη και κινεί τα πάντα στον κόσμο, καθώς και την οπτική του μεγάλου Ηράκλειτου περί αυθεντικής σοφίας και Κόσμου (cosmos).
 Αμέσως μετά παραθέτω δυο χαρακτηριστικά βίντεο (αξίζει να τα δείτε, αλλάζουν όλη την θεώρηση για τον κόσμο που ζούμε και μας περιβάλλει, καθώς και για την εκπληκτική φύση της "ύλης" ) από την περίφημη επιστημονική ταινία "τι στο μπιπ ξέρουμε;" (δείτε τη στο γιουτιουμπ με ελληνικούς υπότιτλους). Υπάρχει και το ομώνυμο βιβλίο: "ένα βιβλίο μιας καταπληκτικής επιστήμης. Με τη βοήθεια δέκα και περισσότερων ερευνητών και θεωρητικών επιστημόνων, σας οδηγεί μέσω του καθρέφτη της φυσικής των κβάντων σε ένα σύμπαν που είναι πιο αλλόκοτο και πιο ζωντανό απ' όσο μπορείτε να φανταστείτε. Μετά, σας οδηγεί ακόμη πιο πέρα, στα απώτερα όρια της επιστημονικής μας γνώσης για τη συνείδηση, την αντίληψη, τη χημεία του σώματος και τη δομή του εγκεφάλου".
 Πάμε λοιπόν:

«Εννοείς ότι υπάρχει και άλλος κόσμος πάνω από αυτόν εδώ;» H αρχαία παράδοση της Ανατολικής φιλοσοφίας διδάσκει μια βασική αρχή, oτι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι μια «Μάγια» δηλαδή μια πλάνη, μια ψευδαίσθηση. Όλα γύρω μας καλύπτονται από ένα πέπλο, το οποίο είναι η αιτία για την οποία ο άνθρωπος ποτέ δεν φτάνει να αγγίξει την Αλήθεια. Ένας από τους λόγους που τον εμποδίζουν σε αυτή την γνώση είναι το ότι ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί μόνο συγκεκριμένες διαστάσεις, μια και δεν έχει αναπτύξει ακόμη αισθήσεις για άλλες διαστάσεις.
Έπειτα ο νους, που τόσο έχει «θεοποιήσει» ο άνθρωπος, δεν μπορεί από μόνος του να τον οδηγήσει στην αλήθεια, θα χρειαστεί και άλλα εργαλεία.
 Από την άλλη πλευρά όμως, η σύγχρονη επιστήμη έφτασε πολύ κοντά στην «έκπληξη» στο «δέος», μπροστά σε αυτό που μπορεί τελικά να υπάρχει «εκεί έξω» ή « εκεί μέσα» (εξαρτάται από την οπτική γωνία). Ένα παράδειγμα είναι η συνειδητοποίηση της σχέσης μικρόκοσμου και μακρόκοσμου. Γιατί είναι τόσο όμοια η δομή ενός ατόμου (με τον πυρήνα και ηλεκτρόνια) και η δομή ενός ηλιακού συστήματος;
 Ο Ηράκλειτος διαιρεί τους ανθρώπους σε κοιμώμενους και εγερμένους...
Ο νόμος πού εκφράζεται από το λόγο, δηλαδή την κατανόηση των αληθών σχέσεων πού εγκαθίστανται μεταξύ των πραγμάτων, είναι στη διάθεση όλων, αλλά δεν είναι ίδιοι όλοι οι άνθρωποι, μερικοί θεωρούν αυτό το νόμο καλύτερον από άλλους δυνάμει των αντιστοίχων διανοητικών ικανοτήτων.
Όποιος θα είναι σε θέση να κατανοήσει το λόγο περισσότερο, θα προσεγγίσει την αλήθεια και την αυθεντική σοφία. Για τον Ηράκλειτο δεν είναι σοφός εκείνος πού γνωρίζει έναν μεγάλο αριθμό πραγμάτων, αλλά εκείνος πού γνωρίζει να συλλέγει καλύτερα από άλλους, τη φύση των σχέσεων πού εγκαθίστανται μεταξύ των πραγμάτων.
Η Ενέργεια είναι η αιτία όλων των μεταβολών, που εκπροσωπεί μία θεμελιώδη αρχή, την αλλαγή, την άφθαρτη μεταβολή που ανανεώνει τον κόσμο και αν και αυτή καθαυτή η αλλαγή δεν αποτελεί υλικό αίτιο, ο εκπρόσωπός της, το πῦρ, συνιστά ως θεμελιώδης αρχή και την κινούσα δύναμη. Στο κοσμολογικό τμήμα του έργου του με τίτλο ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣο Ηράκλειτος δηλώνει αφοριστικά πως…
DK B30 Κόσμον <τόνδε> τὸν αὐτὸν ἁπάντων οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησε, ἀλλʹ ἦν αἰεὶ καὶ ἔστι καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα.
(Ο κόσμος παραμένει αναλλοίωτος για όλα τα όντα και δεν είναι δημιούργημα κανενός θεού και κανενός ανθρώπου, αλλά υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα, ως πύρ αείζωον, που αναφλέγεται σύμφωνα με καθορισμένα μέτρα και αποσβένεται με καθορισμένα μέτρα).
Επιστήμονες σαν τον Μάξγουελ, τον Νιλς Μπόρ, τον Νικολά Τέσλα, τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, τον Βίλχελμ Ράιχ, τον Έρβιν Σρέντινγκερ είπαν στους ανθρώπους:

Εξερευνήστε πολύ βαθιά μέσα στην Ύλη και αυτή θα εξαφανιστεί, θα διαλυθεί σε άπειρη Ενέργεια. Τα πάντα είναι Ενεργειακά πεδία, ακόμη και η Ύλη όπως την βλέπεις δεν υπάρχει αποτελείται από κενό χώρο που είναι γεμάτος με Ενέργεια. Το σώμα σου είναι ένα Ενεργειακό πεδίο. Μόνο η αύξηση και η ανακατεύθυνση, της Ενέργειας θα ενεργοποιήσει το δυναμικό σου.


Εκτενή αποσπάσματα από το άρθρο "Δεν είσαι προγραμματισμένος να γνωρίζεις την Αλήθεια"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου