ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Ποιο φαινόμενο του θερμοκηπίου; Μήπως ο πλανήτης ψύχεται;

 Θα ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικό επί του θέματος αυτού που "ξεχειλίζει από ζουμιά και μαγειρέματα" να διαβάσετε κι αυτό το πολύ καλό άρθρο: ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ Ή ΘΕΡΜΟΚΕΦΑΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΟΙ;

Αν θέλετε, χάριν της όσο το δυνατόν επιστημονικότερης πληροφόρησης, διαβάστε κι αυτό για τις κλιματικές αλλαγές και το φαινόμενο του θερμοκηπίου (επίσης πολύ καλό και μεστό στη γραφή του) και δείτε αυτό το χαρακτηριστικό βίντεο περί της απάτης (για συγκεκριμένους λόγους) γύρω από το εν λόγω φαινόμενο...


Ἔρχεται ἐποχή παγετώνων!(;)


Έρχεται νέα εποχή παγετώνων το 2014, σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται Ρώσοι επιστήμονες που φέρνουν τα πάνω κάτω, μιλώντας για την επέλαση μίας μικρής εποχής των παγετώνων το 2014 και αμφιστητούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η άποψη Έλληνα επιστήμονα. Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι όντως γεγονός. Η Γη άρχισε να θερμαίνεται από το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα – στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον πιστεύεται ότι η διαδικασία της θέρμανσης σχετίζεται με ανθρωπογενή επίδραση. Η ανθρωπότητα αυξάνει τις εκπομπές CO2, που προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Ο Ρώσος επιστήμονας Βλαντίμιρ Μπάσκιν είναι κατηγορηματικά αντίθετος με αυτήν την άποψη.

Ισχυρίζεται ότι οι αλλαγές του κλίματος έχουν κυκλικό χαρακτήρα και δεν συνδέονται καθόλου με τη δραστηριότητα των ανθρώπων. Μαζί με τον συνάδελφό του Ραούφ Γκαλιούλιν αποδεικνύουν, ότι η σημερινή υπερθέρμανση είναι ο απόηχος της εξόδου του πλανήτη από μία «μικρή εποχή των παγετώνων» και σύντομα – σε γεωλογική κλίμακα,

Μας περιμένει η έναρξη μίας νέας εποχής των παγετώνων:

Η μικρή εποχή των παγετώνων εμφανίζεται με περιοδικότητα 500 ετών. Η προηγούμενη ήταν στα μέσα της προηγούμενης χιλιετίας, όταν στην Αγγλία πάγωσε ο Τάμεσης, οι Ολλανδοί έκαναν πατινάζ, ενώ στη Ρωσία οι ξένοι τρόμαζαν, βλέποντας πως τα δέντρα έσκαγαν από τον παγετό. Οι περίοδοι ψύξης και θέρμανσης εμφανίζονται περίπου σε διαστήματα 30-40 ετών. Η σημερινή περίοδος θέρμανσης έληξε στην αλλαγή της χιλιετίας.

Η αρχή ενός νέο κύκλου – αυτού της ψύξης – συνδέεται με τις αλλαγές στην ηλιακή δραστηριότητα. Η ισχύς της ακτινοβολίας του Ήλιου εξασθενεί, γεγονός που επηρεάζει το κλίμα.

Οι επιστημονικές έρευνες του κλίματος προηγούμενων γεωλογικών περιόδων υποχρεώνουν να αμφιβάλλουμε για την αναγκαιότητα των απαιτήσεων του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Το Πρωτόκολλο περιορίζει τις εκπομπές των θερμοκηπιακών αερίων και επιτρέπει την εμπορία των δικαιωμάτων αυτών των εκπομπών. Η εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα είναι μια κανονική φυσική διαδικασία, και όχι αποκλειστικά το αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, αναφέρει ο Βλαντίμιρ Μπάσκιν.

Στον παγκόσμιο ωκεανό περιέχεται 60 φορές περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, απ’ ότι στον αέρα. Με την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη το διοξείδιο του άνθρακα αρχίζει να εκλύεται περισσότερο. Έτσι, η αύξηση του επιπέδου του CO2 στην ατμόσφαιρα δεν προηγείται της θέρμανσης, αλλά, αντίθετα, την ακολουθεί.

Το φαινόμενο του Θερμοκηπίου είναι κίνηση μάρκετινγκ

Η παγκόσμια υπερθέρμανση, για την οποία μιλούν τόσο πολύ, δεν αποτελεί τόσο ένα επιστημονικό πρόβλημα, όσο μία κίνηση μάρκετινγκ. Εάν επήλθε η υπερθέρμανση – εξηγεί τη δολοπλοκία παρόμοιων συλλογισμών ο Ρώσος επιστήμονας – τότε αυτό σημαίνει ότι η ζήτηση για παραδοσιακά είδη καυσίμου (κάρβουνο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο) θα μειωθεί, και η τιμή αυτών των ενεργειακών πόρων θα πρέπει να μειωθεί. Αυτό πλέον δεν είναι επιστήμη, αλλά καθαρή πολιτική, ισχυρίζεται ο Μπάσκιν.

Όμως, μας περιμένει όχι μία παγκόσμια υπερθέρμανση, αλλά μία παγκόσμια ψύξη, ισχυρίζεται ο Ρώσος επιστήμονας. Αλλά δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την ψύξη: αυτή θα αναπτύσσεται σταδιακά και θα γίνει αισθητή μόνο στα μέσα του 21ου αιώνα.

Έλληνας επιστήμονας έχει αντίθετη άποψη

Ο κ. Χρόνης Τζεδάκης, καθηγητής της Φυσικής Γεωγραφίας στο University College του Λονδίνου, και οι συνεργάτες του εκτιμούν σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ότι αν δεν υπήρχε η ανθρώπινη παρέμβαση, η θερμή περίοδος που διανύουμε θα μπορούσε να λήξει ανά πάσα στιγμή μέσα στα επόμενα 1.500 χρόνια.

Με βάση τη θεωρία των παλαιοκλιματικών κύκλων, η οποία βασίζεται στις περιοδικές αλλαγές της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας, οι «παγωμένες» και οι θερμότερες περίοδοι της Γης θα έπρεπε να εναλλάσσονται κάθε περίπου 100.000 χρόνια. Αυτό το «μοτίβο» όμως, σύμφωνα με τα ευρήματα, δεν ισχύει πάντα. Όσον αφορά τον τερματισμό των παγετωδών περιόδων (και την έναρξη των μεσοπαγετωδών) οι επιστήμονες εντόπισαν έναν δεύτερο παράγοντα επιρροής – μια θετική ανάδραση όπως ονομάζεται: την άνοδο των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Στο τέλος μιας παγετώδους περιόδου η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας ευνοεί το λιώσιμο των πάγων με αποτέλεσμα να διαταράσσει την ωκεάνια κυκλοφορία και να οδηγεί σε ένα φαινόμενο το οποίο οι ειδικοί αποκαλούν κλιματική ή ωκεάνια τραμπάλα: κατά τη διάρκειά του οι δυο πόλοι της Γης βρίσκονται κλιματικά εκτός φάσης, ο βόρειος ωκεανός γίνεται ψυχρότερος και ο νότιος θερμαίνεται. Αυτό οδηγεί στην απελευθέρωση στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα που ήταν δεσμευμένο στον βυθό των ωκεανών το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη.


Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου