ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΥ Βίλχελμ Ράιχ

 (Μια συνοπτική αλλά καλή γνωριμία με το μεγάλο επιστήμονα ΕΔΩ)

του Χρήστου Μουσουλιώτη


Δωμάτιο-οργονοθάλαμος. Ο Ράιχ μέσα σε αυτό έκανε σημαντικές παρατηρήσεις για τις ιδιότητες τής οργόνης.

Το ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο τού Βίλχελμ Ράιχ με τίτλο: Man’s Right to Know, που θα μπορούσε να μεταφραστεί “Το Δικαίωμα να γνωρίζεις”, έχει αναρτηθεί στο ίντερνετ. Αποτελεί δημιουργία τού διευθυντή του Μουσείου Ράιχ, Kevin Hinchey, και είναι η πλέον αντικειμενική, χωρίς υπερβολές περιληπτική παρουσίαση των περισσότερων ανακαλύψεων αυτής τής επιστημονικής μεγαλοφυϊας τού 20ού αιώνα.

Δημιουργήθηκε το 2002 και αποτελεί ένα είδος εισαγωγής στη ζωή και τις ανακαλύψεις τού Ράιχ, για τους επισκέπτες τού Μουσείου Ράιχ. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα τού Μουσείου, αυτό το ντοκιμαντέρ των 28 λεπτών είναι μια ελάχιστη προσπάθεια για να μπορέσει κάποιος να αντιληφθεί τη ζωή και το έργο τού Ράιχ. Είναι απλά ένα ξεκίνημα και δεν έχει σκοπό να αντικαταστήσει τα γραπτά τού Ράιχ ή μια επίσκεψη στο Όργονον όπου είναι το Μουσείο, για να έχει κάποιος έπειτα από αρκετές ώρες παραμονής, την αντίληψη πώς ζούσε και τι έκανε στην καθημερινή του πραγματικότητα ο Ράιχ.

Η προσωπική μου άποψη για αυτό το ντοκιμαντέρ είναι απολύτως θετική. Το συγκλονιστικότερο μέρος του αποτελούν τα σημεία όπου φαίνεται η κινητήρια δύναμη τής οργόνης, καθώς ο Ράιχ πλησιάζει και απομακρύνει το χέρι του σε ένα μικρό ανεμιστήρα, ο οποίος γυρίζει με τη φόρτιση από το χέρι τού Ράιχ και σταματά μόλις το χέρι του απομακρύνεται. Σημειώστε ότι το άτομο με το συμβολικό όνομα Ουάσιγκτον, που εργαζόταν δίπλα στον Ράιχ όταν αυτός τελειοποιούσε τη λειτουργία τού οργονοκινητήρα, εξαφανίστηκε παίρνοντας μαζί του δύο οργονοκινητήρες!

Από τα δεδομένα που έχω συλλέξει έως τώρα, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι επρόκειτο για άτομο που είχε σταλεί από κάποιους… ακριβώς για αυτό το σκοπό. Να μάθει δηλαδή τα μυστικά τού οργονοκινητήρα. Αγνοώ παντελώς και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, εάν κατάφερε να αποσπάσει από τον Ράιχ τον κρίσιμο παράγοντα  Υ, που είναι απαραίτητος για τη λειτουργία του.

Συγκλονιστικό είναι επίσης το σημείο όταν βλέπουμε  την φωταυγούσα οργόνη, εντός φιάλης κενού, μια φωταύγεια που με βάση τους νόμους τής φυσικής δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Καλό είναι να δουν αυτή τη φωτογραφία ορισμένοι φυσικοί, μήπως υποψιαστούν ότι κάτι περισσότερο μπορεί συμβαίνει από αυτά που έμαθαν στο πανεπιστήμιο.

Η προσπάθεια τού Μουσείου Ράιχ να συντηρήσει το έργο αυτού τού τόσο συκοφαντημένου επιστήμονα, αξίζει βοήθειας. Η αγορά βιβλίων ή άλλου υλικού από το Μουσείο, ή ακόμα καλύτερα κάποια δωρεά, είναι κινήσεις ζωτικής σημασίας.

Η διεύθυνση τής ιστοσελίδας όπου μπορείτε να δείτε το σχετικό ντοκιμαντέρ:

Η διεύθυνση τής ιστοσελίδας τού Μουσείου Ράιχ: The Wilhelm Reich Museum – Welcome

ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου