ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Το βραχυκύκλωμα της προανακριτικής για την υπόθεση του περίφημου "Παπύρου"




Μια συνηθισμένη μέρα από τη συνεδρίαση της προανακριτικής υποτροπής για την υπόθεση-σκάνδαλο του " Παπύρου Λα Αρπαχτάρ"...

(μία σατυρική μικρή ιστορία του ανιχνευτή)

-Πρόεδρος Προανακριτικής υποτροπής κ. Χαρτογιακαδάκης:
Ησυχία κύριοι και ειδικά εσείς κυρία Χωσιματοπούλου. Τι το περάσατε εδώ; Βρισκόμαστε μέσα στη Βολή των Κολλίγων κι όχι σε κάνα συνοικιακό καφενείο! Άρχεται η συνεδρίασις!

- Βολευτής της παράταξης "ΣΤΗΜΠΡΙΖΑ" (η οποία κρίνει πως βρίσκεται σοβαρές δημοσκοπικές μονάδες πιο κοντά στο βασιλικό θρόνο και είναι σε υψηλή ετοιμότητα) κα. Χωσιματοπούλου:
Τίποτα δεν άρχεται ούτε πρόκειται να τελειώσει ομαλά, μ'εσάς που μπλέξαμε! Εσείς δεν είστε πρόεδρος, είστε ένας μάγειρας των γεγονότων και μάλιστα κακής ποιότητας, σαν κάτι ερασιτέχνες μαγείρους της κακιάς ώρας στα ριάλιτι της PV(= "paranormal vision"), που τους περιγελά επιτροπή και κοινό. Και η παράταξή σας είναι ένα τσιράκι της Νέας Μόρντορ! Το αφεντικό όλων σας, η φροϋλάιν Σάουρον και ΣΙΑ, θέλει ν'απλώσει το σκοτάδι του σε όλη την Ενωμένη Μέση Γη με τους χωρικούς μας ως πειραματόζωα και τον αρχηγό σας κ.Σαμάρουμαν συνεργάτη! Τα νεοφιλελεύθερα φοβερά νάζγκουλ της διαπλοκής έχουν σαρώσει τη χώρα μας και οι ορδές των ΟΡΚ, που σταθμεύουν εδώ, ξυλοκοπούν ασύστολα τους χωρικούς μας αν τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι!
 Κι εσείς θέλετε να καλύψετε κι όχι να αποκαλύψετε! Πίσσα και πούπουλα χρειάζεστε όλοι, για να μην πω τίποτα χειρότερο!

- κ. Χαρτογιακαδάκης, εμφανώς εκνευρισμένος:
 Αίσχος κυρία Χωσιματοπούλου! Πώς τολμάτε να με προσβάλλετε έτσι; Είστε το λιγότερο μέγαιρα! Η θέση που σας ταιριάζει είναι στην κουζίνα του πύργου σας, αν ξέρετε καν τι θα πει κουζίνα!

-κα Χωσιματοπούλου, εμφανώς έξαλλη:
Α να χαθείς μισογύνη, αγροίκε! Θες να προεδρεύσεις κιόλας! Η δικιά σου θέση είναι σε κάνα τραπέζι χαρτοπαικτικής λέσχης να εξαπατάς τους άλλους γύρω σου, στην πράσινη τσόχα των παιγνίων! Αν ξέρεις καν τι θα πει τίμιο πόκερ!

-Επέμβαση βολευτή της παράταξης "ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΦΕΓΓΑΡΙ" κ. Ψυχωσιάρη, με βλέμμα εμφανώς θολό:
Είστε όλοι προδότες και φαιδροί εδώ μέσα, για να μη χρησιμοποιήσω τίποτα ορολογίες της αργκώ, αλλά έχετε χάρη που φοράω γραβάτα! Παίζετε παιχνίδια σε βάρος των λευκών χωρικών μας και των εξ'αίματος συνεχιστών της Ιστορίας των ένδοξων προγόνων!
Και ειδικά εσείς ευτραφή κ.Φαφλατέλο όλο μας μιλάτε και τίποτε αληθινό δεν μας λέτε, ως γνήσιος Μυνχάουζεν.
Και να μη ξεχνάμε ότι εσείς και η παράταξή σας μας οδήγησε στα γαμψά νύχια της Νέας Μόρντορ!

-κ.Φαφλατέλος, πρόεδρος της παράταξης "Μπατσόκ", με εμφανώς οργισμένο βλέμμα:
Αίσχος! Είστε ένας βίαιος φασίστας κ. Ψυχωσιάρη και η θέση σας είναι πίσω από τα ηλεκτροφόρα σύρματα φυλακών υψίστης ασφαλείας, σαν αυτά που θα γεμίσουμε το τσιφλίκι μας για να προστατευτούμε από τα πλήθη που, όπως πάνε, θα μετατραπούν σε ζόμπι και θα μας κυνηγούν να μας φάνε!

Τότε, ο εμφανώς αλλόφρων κ. Ψυχωσιάρης σηκώθηκε από την καρέκλα του για να κινηθεί εμφανώς απειλητικά κατά του  κ.Φαφλατέλου, όταν μία τρομερή φωνή τους καθήλωσε όλους! Ήταν η διάσημη τσιριχτή φωνή του κ. Νάρκισσου Τηλεαστεριάδη, εκπροσώπου της παράταξης "ΝΕΑ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ":
- Ααααααααα! Αρκετά! Έλεος! κ.Χωσιματοπούλου και κ.Ψυχωσιάρη έχετε ευτελίσει παντελώς την όλη διαδικασία! Και μη με κοιτάτε με το βλέμμα αυτό κ.Ψυχωσιάρη που μου θυμίζει τον ηθοποιό Τζακ Νίκολσον στην ταινία "η φωλιά του κούκου". Γιατί αν κινηθείτε εναντίον μου, κατά την προσφιλή σας τακτική, θα το μετανιώσετε πικρά! Αν εσείς ρίχνετε μπουνίδια και μετά αθωώνεστε, εγώ έχω μια γλώσσα που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει! Δεν θέλετε να μπλέξετε μ'αυτήν!
 Προτείνω, λοιπόν, έτσι ώστε να ηρεμήσουμε όλοι, να διακόψουμε για σήμερα και να συνεχίσουμε αύριο την παράσταση...ε! συγγνώμη, εννοούσα τη διαδικασία.

Κι αφού το καλοσκέφτηκαν όλοι, αποφάσισαν ν'ακολουθήσουν τη συμβουλή του κ.Τηλεαστεριάδη (γνωστού και για την αδυναμία του στο γυαλί της PV(= "paranormal vision") και για την πώληση ιστορικών εγχειριδίων) και πήγαν στο καφενείο της Βολής των Κολλίγων να πιούνε χυμό και να φάνε...γιαούρτια.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου