ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Γιατί κλείνουν το Κέντρο Υγείας Περιστερίου;




από Αριστερή Κίνηση Περιστερίου

Η καταστροφική πολιτική της χούντας κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ στην περίθαλψη και γενικότερα, δεν σημαίνει μόνο περικοπές κοινωνικών δαπανών. Αυτή είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος. Ταυτόχρονα σημαίνει και εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ιδιοτελών επιχειρηματικών και ατομικών ιδιωτικών συμφερόντων με την ενθυλάκωση “ζεστού” κρατικού και ασφαλιστικού χρήματος.

Στην πρωτοβάθμια περίθαλψη ήδη υλοποιείται η κατεδάφιση των δημόσιων δομών, με ταυτόχρονη σκανδαλώδη ενίσχυση “ημέτερων” κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών του ιδιωτικού τομέα. Για παράδειγμα, ήδη από 1-1-12 έκλεισαν όλες σχεδόν οι εργαστηριακές μονάδες του ΙΚΑ, με αποτέλεσμα ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ στην “Βιοϊατρική” και άλλες διαγνωστικές αλυσίδες όπου πλέον εκτελούνται όλες οι αιματολογικές, βιοχημικές κλπ εξετάσεις των ασφαλισμένων. Το μεγαλύτερο μέρος από τις λεγόμενες “ληξιπρόθεσμες οφειλές” προς ιδιώτες δημιουργείται διαρκώς από τέτοιες συμβάσεις με τους “χρυσοδάκτυλους” εργολάβους του ιδιωτικού τομέα.

Αυτοί οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ήδη πετύχει τα τελευταία χρόνια την νομοθετική – θεσμική αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος. Με νόμο επί Λοβέρδου (ο οποίος τότε δημόσια είχε ομολογήσει “τι να κάνω, ο Σπανός της Βιοϊατρικής έψησε την τρόϊκα και μας το επέβαλε” !!!) έχει δοθεί το δικαίωμα στον οποιονδήποτε ιδιώτη επιχειρηματία να ανοίγει ιατρεία ή πολυιατρεία με γιατρούς “ευκαιρίας”, υποβαθμισμένους και κακοπληρωμένους.

Επίσης, με άλλη διάταξη, έχει δοθεί η δυνατότητα στα “πολυϊατρεία” αυτά να συμβάλλονται με τον ΕΟΠΥΥ. Από την άλλη, η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας έχει διακηρύξει πως προτίθεται να “αναδιαρθρώσει” τον τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην κατεύθυνση “αποδιάρθρωσης” της … “κακής συνήθειας” του ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ (γιατροί κλάδου ΕΣΥ και μόνιμοι νοσηλευτές), αλλά και της κατάργησης πολλών μονάδων. Με αξιοποίηση και της μνημονιακής πολιτικής στη δημόσια διοίκηση, δρομολογείται ήδη π.χ. η κατάργηση πολλών υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ (πρώην ΙΚΑ) όπως στην περιοχή μας (Ν. Ζωή, Ανθούπολη κλπ).

Η κατάργηση των -ελάχιστων εξ άλλου- Κέντρων Υγείας αστικού τύπου του ΕΣΥ που υπάρχουν στην Αθήνα και γενικά στις μεγάλες πόλεις, είναι αυτονόητη στα πλαίσια της παραπάνω πολιτικής. Η ιδιωτικοποίηση – για την ακρίβεια, “εργολαβικοποίηση” – της παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης είναι βασική κατεύθυνση της τρόϊκας “εξωτερικού” και των παρατρεχάμενων του “εσωτερικού”. Με δεδομένη την χρεοκοπία του ΕΟΠΥΥ, στο πλαίσιο της “εργολαβικοποίησης” αυτής ολοένα θα ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ η συμμετοχή του ασφαλισμένου,όπως ήδη γίνεται στα φάρμακα, στις διαγνωστικές εξετάσεις, στη νοσηλεία σε συμβεβλημένες ιδιωτικές κλινικές κλπ. Τα ιδιωτικά – επιχειρηματικά “συμβεβλημένα” πολυιατρεία θα απομυζούν τόσο κάθε πόρο του ΕΟΠΥΥ όσο και τις τσέπες των ασφαλισμένων, καθώς θα μειώνονται διαρκώς τόσο οι δημόσιες δομές (κέντρα υγείας ΕΣΥ, υγειονομικές μονάδες ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ) όσο και οι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ ιατροί – είτε γιατί θα “κόβονται” διαρκώς τέτοιες συμβάσεις ή γιατί θα απαξιώνονται τόσο πολύ οι αμοιβές των συμβεβλημένων γιατρών που θα τις κόβουν μόνοι τους …

Από την άλλη, οι άποροι – ανασφάλιστοι θα είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ από αυτό το ιδιωτικό – κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό “δίκτυο” πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Ενώ ως τώρα τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ ήταν ένα στοιχειώδες “αποκούμπι” για τον πληθυσμό αυτόν, θα στερηθούν και από αυτό.

Η δυσκολία πρόσβασης για τους ασφαλισμένους και η πλήρης ανυπαρξία πρόσβασης από τους ανασφάλιστους στην πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι μια από τις βασικές αιτίες της ΜΕΙΩΣΗΣ του ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ (μέσου όρου ζωής) που καταγράφουν όλες οι έγκυρες επιστημονικές έρευνες στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η μη έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία ασθενειών (όπως π.χ. οι μεταβολικές και οι καρδιαγγειακές διαταραχές) είναι μια από τις σημαντικότερες αιτίες πρόωρων θανάτων διεθνώς. Η κυβέρνηση από την μία “εκτελεί” συγκεκριμένα “συμβόλαια” εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων, και από την άλλη ΕΚΤΕΛΕΙ (κυριολεκτικά…) τον πληθυσμό της χώρας.

Μπροστά στην δραματική ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ – ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, η μόνη λύση είναι η διεκδίκηση ενός ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης με ελεύθερη πλήρη πρόσβαση για όλον τον πληθυσμό χωρίς αποκλεισμούς.

Ο αγώνας για να αποτραπεί το κλείσιμο του Κέντρου Υγείας Περιστερίου, για την διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ και για την επαρκή στελέχωσή του με μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό αποκτά ΚΟΜΒΙΚΗ και ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ σημασία.



leftmove.wordpress.com


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου