του ανιχνευτή
...από τότε έως τώρα...(με τα εύλογα συμπεράσματα στο τέλος)
(Σημείωση: δυο-τρεις δεκαετίες πριν τις σημερινές "αποφράδες" μέρες, κάποιοι μιλούσαν από τότε για πολύ μεγάλο διαπιστωμένο ενεργειακό και ορυκτό πλούτο της χώρας, αλλά εισέπρατταν το χλευασμό και την απαξίωση).
Aρχές της δεκαετίας του'80. Στην εξουσία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας ανέρχεται ο Α.Γ.Π. (πατήρ του Γ.Α.Π.), με μια παρηκμασμένη Δεξιά κι ευθύς ξεκινάει την "αποστολή" που θα περάσει στα πιο "προχωρημένα" στάδια στις μέρες μας, όσον αφορά την επιδιωκόμενη ολοκλήρωσή της. Με σημαντική χρέωση του ιδιωτικού τομέα στις κρατικές τράπεζες, εκείνος προσέφερε νέα δάνεια και παραγραφή χρεών, βγάζοντας στο σφυρί τις υπερχρεωμένες εταιρείες. Βασικό μέλημα ΔΕΝ ήταν, βέβαια, η κοινωνικοποίηση των χρεωμένων εταιρειών (προεκλογικά υποσχόταν την κοινωνικοποίηση της κοινωνίας, τον εκσυγχρονισμό της υπαίθρου και αποφασιστικό πλήγμα στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία). Το "σοσιαλιστικό καθεστώς" έδειξε και ευννόησε το δρόμο προς την κατανάλωση κι όχι στον εκσυγχρονισμό της οικονομίας κι αποδέχτηκε δάνεια μέσα στην ΕΟΚ με ανταλλάγματα τη μείωση των εμπορικών περιορισμών. Στην ουσία έδωσε τονωτική ένεση στον παραπαίοντα καπιταλισμό, αυξάνοντας και το δημόσιο χρέος. Οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ προωθήθηκαν προς άγρα ψήφων κι επιδοτήσεων στους αγρότες και παράλληλα παραγράφηκαν χρέη και δάνεια υπέρ της ελίτ των επιχειρήσεων. Από τη μια είχαμε αύξηση των εργασιακών αμοιβών (που στηριζόταν σε σαθρά και υποθηκευμένα "εδάφη", όπως θ'αποδειχτεί δυο δεκαετίες αργότερα) κι από την άλλη σταδιακό λουκέτο σε χιλιάδες εγχώριες ελαφριές βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Χρέη και ελείμματα πήραν την ανιούσα, ενώ η κατανάλωση απολάμβανε υψηλά επίπεδα, εν μέσω γενικής εθελοτυφλίας.
Και με μια παρένθεση της διακυβέρνησης από τον κ.Μητσοτάκη (όπου είχαμε την πρώτη μεγάλη καταστροφική ιδιωτικοποίηση της κερδοφόρας ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ), περνάμε στο "σοσιαλιστικό πάρτυ" της διακυβέρνησης του κ.Σημίτη.
Οι πρώην σοσιαλιστές και πλέον κυνικότατοι καιροσκόποι και επαγγελματίες αναρριχητές σε δημόσιες θέσεις και αξιώματα, επιδίδονται στο μεγάλο γλέντι της αρπαχτής. Εξοπλιστικά προγράμματα, μεγάλα κατασκευαστικά έργα κλπ (όπου διακινούνται αστρονομικά ποσά), παραδίδονται σε "ευννοούμενους" με το (σε πολύ μεγάλη δόση) αζημίωτο. Τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων (που προέρχονται από τις κρατήσεις στους μισθούς των εργαζομένων) τζογάρονται σε "τοξικά" ομόλογα. Ένα μεγάλο κομμάτι του λαού σύρεται στην καλοστημένη κομπίνα του χρηματιστηρίου κι εξαπατάται άγρια, όπου πολλοί τα χάνουν όλα (ή σχεδόν όλα) και κάποιοι λίγοι θησαυρίζουν. Ποτέ δεν τιμωρήθηκε κανείς...
Παράλληλα, στο βασικό τομέα της αγροτικής παραγωγής, και ειδικά μετά την είσοδο στην ευρωζώνη και το ευρώ, οι αγρότες επιδοτούνται στη...μη καλλιέργεια (άρα και στην υπονόμευση της διατροφικής αυτάρκειας της χώρας, όπου γίνονται εισαγωγές ακόμα και σε παραδοσιακά προϊόντα εδώ και αιώνες). Φαινόμενα, όπως η κοινοτική οδηγία εκρίζωσης πχ αμπελιών (που καλλιεργούνταν στον τόπο από την αρχαιότητα) και πριμοδότησης της καλλιέργειας...ακακιών (τελείως άχρηστες στον τομέα της διατροφής), είναι χαρακτηριστικά του ευρύτερου σχεδίου αποδόμησης.
Η πενταετής διακυβέρνηση της Δεξιάς βύθισε ακόμα περισσότερο το δημόσιο βίο σε μια λαίλαπα διαδοχικών σκανδάλων, από τις ολυμπιακές μίζες ως τη SIEMENS(της αδιάφθορης Γερμανίας) και το "θεάρεστο" real estate "Βατοπέδι και ΣΙΑ"
Για να έρθει το 2009, ο ΓΑΠ (υιός του ΑΓΠ), υποσχόμενος ημέρες ευημερίας και επενδύσεων σε Υγεία, Παιδεία και κοινωνικό τομέα. Και για να διαπιστώσει "όλο αγανάκτηση", μετά την εκλογή του, πως η χώρα είχε υπερχρεωθεί, με υπαιτιότητα (φυσικά) της προηγούμενης κυβέρνησης και πως τα δημόσια ταμεία είχαν αδειάσει (πού είχαν πάει τα "λεφτά που υπήρχαν;"). Και η λύση που προκρίθηκε ήταν το πετσόκομμα συντάξεων, μισθών και κοινωνικών προγραμμάτων (πού πήγε και "το σύγχρονο κοινωνικό κράτος" που υποσχόταν προεκλογικά;), για να "αποζημιωθούν οι ξένοι τραπεζίτες. Ούτε, βέβαια, που του πέρασε από το μυαλό να εισπράξει φόρους από τους πραγματικά έχοντες και να προχωρήσει σε εμπάργκο μυστικών λογαριασμών τραπεζιτών, εταιρικών στελεχών (που είχαν διαπράξει απίστευτες απάτες απίστευτων ποσών σε βάρος του φορολογούμενου πολίτη και του συνταξιούχου) και λογής κερδοσκόπων που "είχαν φάει καλά από το τσιμπούσι" του χρηματιστηρίου. Για να μη μας μιλάνε για μονόδρομους στους τηλεβόθρους τους και για έλλειψη εναλλακτικών λύσεων!
Για να ακολουθήσουν, με υψηλές ταχύτητες, όσα ακολούθησαν και να φτάσουμε στο σημερινό όνειδος της "αποικίας χρέους" και του εργασιακού δουλεμπορικού και της άρον άρον μετανάστευσης.
Με την αρχική υπογραφή των "μνημονίων" 1 και 2, που από Διεθνής Σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και δανειστών βαφτίστηκε "Νόμος του κράτους", για να περάσει από το κοινοβούλιο με αντισυνταγματικές διατάξεις κοινοβουλευτικής απάτης και στη συνέχεια να ξαναγίνει Διεθνής Σύμβαση! Η οποία, σύμφωνα με παγκόσμιου κύρους αναλυτές και οικονομολόγους, είναι ίσως και χειρότερη από ανάλογες τύπου Νιγηρίας (με την "κατάρα" της αφθονίας σε πετρέλαιο) και πρωτοφανής στην παγκόσμια οικονομική Ιστορία!
Και μια υπενθύμιση στους "πατριώτες" που υπεραμύνονται του μνημονιακού οχετού ως μόνη "σωτήρια" λύση και διέξοδο από την κρίση: σύμφωνα με αυτή την "υπογεγραμμένη λύση", η χώρα παραιτείται αμετάκλητα απ'όλες τις ασυλίες προστασίας της εθνικής κυριαρχίας. Και όλοι οι πλουτοπαραγωγικοί της πόροι: γη, ακίνητα, μνημεία, ορυκτός κι ενεργειακός πλούτος, ακόμα και οι καταθέσεις των πολιτών, βρίσκονται στη διάθεση των δανειστών. Οι οποίοι μπορούν,αν θέλουν, να πουλήσουν το μερίδιο του χρέους που τους αναλογεί και σε κάποια άλλη Δύναμη, που θα κάνει προσφορά εξαγοράς του. Π.χ. η Τουρκία, που εξαγοράζει το μερίδιο του ελληνικού χρέους της Ολλανδίας και μετά έρχεται στο "μαγαζί των ασύγκριτων εκπτώσεων" της Αθήνας και απαιτεί ό,τι κάνει κέφι. Από κανένα νησάκι έως κανένα ιστορικό μνημείο που "τραβάει" παγκοσμίως πολύ τουρισμό.
Και μετά από αυτή τη διδακτική αναδρομή, περνάμε σε μια απορία για τους ψηφοφόρους του καλοκαιριού του 2012 (που ένα συντριπτικό κομμάτι τους "λούστηκε" τις "σωτήριες" λύσεις, δεν μπορεί να είναι ΟΛΟΙ διαπλεκόμενοι ή στρατευμένα κομματόσκυλα):
όσο κι αν παραπλανήθηκαν (για άλλη μια φορά!) από τις προεκλογικές υποσχέσεις, όσο κι αν φοβήθηκαν (τι; μήπως διακοπεί το μνημόνιο και χάσουμε και το κελεπούρι του ευρώ;) και ανέδειξαν πρώτο κόμμα τη Δεξιά (κι έδωσαν κι ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ 12% στο βουτηγμένο ως "τις τρίχες της κεφαλής" στη διαφθορά και απαξίωση "σοσιαλιστικό" κίνημα), μήπως ΔΕΝ σκέφτηκαν ή ξέχασαν κάτι;
Ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ.Παπανδρέου το 2009, η κατάσταση οδηγήθηκε στο κοινωνικό κι εργασιακό πετσόκομμα και τελικά στη "στοργική αγκαλιά" του ΔΝΤ και των Τραπεζών της "αλληλέγγυας" Ενωμένης Ευρώπης, λόγω της κάκιστης διαχείρισης (μόνο!) της πενταετούς διακυβέρνησης της Δεξιάς;(το ΠΑΣΟΚ είχε ελάχιστες ως μηδαμινές ευθύνες)
Άρα τι περιμένεις πάλι, "συνειδητοποιημένε" ψηφοφόρε, από τη Δεξιά; Όσο κι αν κάποτε τη στήριζες "γιατί έτσι ψήφιζαν και οι γονείς και οι παππούδες στην οικογένεια". Περιμένεις ότι ίσως και να μετάνιωσε κι ότι το γεγονός της συμμετοχής στη συγκυβέρνηση του τραπεζίτη κ.Παπαδήμου ήταν απλώς ένα (ακόμη) "πολιτικό ολίσθημα;" Όταν λίγο πριν, ο γαλάζιος πρόεδρος εξαπέλυε μύδρους κατά του μνημονίου;
Αν ξεχνάς τόσο εύκολα και γρήγορα "υπεύθυνε" ψηφοφόρε, τότε είσαι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ να ψηφίζεις και από την ψήφο σου να εξαρτάται η ζωή και το μέλλον όλων! Όπως ακατάλληλο για ελεύθερους, αξιοπρεπείς, δημιουργικούς ανθρώπους, είναι και το πολίτευμά σου, μέσα στους κόλπους του οποίου κάθε 4 χρόνια θαρρείς πως έχεις κι εσύ άποψη στη διακυβέρνηση του τόπου. Δεν πειράζει που μετά δεν έχεις καμιά πρόσβαση στις διαδικασίες και σου φοράνε φίμωτρο κι αν σηκώσεις το κεφάλι να διαμαρτυρυθείς σου το σπάνε και με το νόμο. Η "δημοκρατία" έχει τα κουσούρια της, αλλά μην ανησυχείς, φτάνει που αποκαλείται δημοκρατία!
Μια γνήσια Δημοκρατία δημιουργεί και τις συνθήκες αμφισβήτησης του εαυτού της κι όχι άγριας καταστολής της αμφισβήτησης και δολοφονίας των πολιτών της.
Αυτονομία, αυτοθέσμιση, αυτοκαθορισμός, κοινωνική οικονομία, κοινωνική αλληλεγγύη,
όλα αυτά αποτελούν έννοιες ασύμβατες με αυτό το "απαύγασμα" δημοκρατίας! Όπου ψηφοφόροι και μη πετιούνται ως κρατούμενοι-πειραματόζωα μέσα στο σύγχρονο Άουσβιτς Μπιρκενάου.
ΥΓ: Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ μας τα λέει πολύ περίεργα και μπερδεμένα. Στις 7 Μαΐου 2012, μια μέρα μετά τις πρώτες εκλογές, μιλούσε για κατάργηση του μνημονίου. Στις 16 Ιουνίου, μια μέρα ΠΡΙΝ τις δεύτερες εκλογές, μιλούσε για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Και μετά τις εκλογές τρόμαξε πολύ τη νέα συγκυβέρνηση με δηλώσεις τύπου "θα τους τρελάνουμε στη νομιμότητα", αυτούς δηλαδή που, και πριν τις εκλογές και μετά, ήταν υποδείγματα σεβασμού της νομιμότητας και των συμφερόντων του λαού! Και πρόσφατα δηλώνει τις "μεταρρυθμιστικές" φιλοδοξίες του όσον αφορά το σκλαβοπάζαρο του ευρώ και την Ε.Ε. των ευρω-προαγωγών, που με το ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα θορυβηθούν και θα...μεταρρυθμιστούν! Φαίνεται πως το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης κρίνει ότι έχει αποκτήσει το ειδικό βάρος και τη δυναμική για τέτοιες μεγαλεπήβολες φιλοδοξίες και ρεαλιστικές βλέψεις.
Φταίμε εμείς που δεν μας πείθουν οι παραλλαγμένες, παλιές, γνωστές και μη εξαιρετέες συνταγές μέσα στους κόλπους του "μαγειρείου" αυτού του κράτους; Μέσα στους κόλπους αυτής της αστικής δημοκρατίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου