ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Αλληλεγγύη στους κατοίκους της Χαλκιδικής – Ολοι το Σάββατο(13/12 στο Μοναστηράκι στις 12.00)) στην πορεία



Tετάρτη 10 Απριλίου:

«Aλήτες είναι τα ΜΑΤ κι οι ασφαλίτες» φωνάζουν εκατοντάδες κάτοικοι της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής, που συγκεντρώθηκαν από το πρωί έξω από τα δικαστήρια του Πολύγυρου. Ανάμεσά τους και άνθρωποι με άσπρα μαλλιά. Εκαναν δικό τους ένα σύνθημα που χρόνια τώρα ακούγεται κυρίως σε νεολαιίστικες συγκεντρώσεις και που ο πολιτικός κομφορμισμός δε θεωρεί «πολιτικά ορθό». Ομως, στον αγώνα ζωής που δίνουν οι κάτοικοι της Ιερισσού, της Μεγάλης Παναγιάς και των άλλων χωριών, αυτού του είδους η «πολιτική ορθότητα» έχει παραμεριστεί εδώ και καιρό. Την παραμέρισε η σφοδρότητα της σύγκρουσης με τους χρυσοθήρες-καταστροφείς, που έχουν μαζί τους ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό.

Αυτή τη φορά η κυβέρνηση των δωσιλόγων ξεπέρασε κάθε όριο. Στις τρεις τα χαράματα, πάνοπλες ορδές των ΕΚΑΜ (παρουσία εισαγγελικών λειτουργών, λέει η ανακοίνωση της μπατσαρίας), έσπασαν τις πόρτες και εισέβαλαν στα σπίτια δυο κατοίκων της Ιερισσού, για τους οποίους είχαν εκδοθεί εντάλματα σύλληψης. Τους άρπαξαν μπροστά στα μάτια των παιδιών τους που έκλαιγαν σοκαρισμένα, τους πέταξαν στ' αυτοκίνητά τους και τους μετέφεραν στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης.


Η ανακοίνωση των μπάτσων είναι προκλητική, όπως γίνεται πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις: «Η εκτέλεση των ενταλμάτων σύλληψης πραγματοποιήθηκε από αστυνομικούς της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, οι οποίοι μαζί με ειδικές αστυνομικές δυνάμεις (ΕΚΑΜ) και δικαστικούς λειτουργούς που προΐσταντο στην επιχείρηση, μετέβησαν τις 03.00 περίπου ώρα στις οικίες των δύο ημεδαπών. Οι ημεδαποί αρνήθηκαν να συμμορφωθούν στις επανειλημμένες κλήσεις των αστυνομικών να επιτρέψουν την είσοδο στις οικίες τους. Κατόπιν τούτου οι αστυνομικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να εισέλθουν με βίαιο τρόπο στις οικίες και να συλλάβουν τους δύο ημεδαπούς, οι οποίοι οδηγήθηκαν στη Διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Σημειώνεται σε όλη τη διαδικασία εκτέλεσης των ενταλμάτων σύλληψης οι αστυνομικές δυνάμεις ενήργησαν σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας».

Οι οικογένειες των δύο απαχθέντων δήλωσαν πως οι μπάτσοι δεν χτύπησαν ούτε το κουδούνι, αλλά παραβίασαν τις πόρτες και μπουκάρισαν μέσα. Αυτή είναι η αλήθεια, όχι μόνο γιατί το λένε οι οικογένειες, αλλά γιατί προκύπτει με βάση την κοινή λογική. Γιατί πήγαν για συλλήψεις στις 3 τα χαράματα; Για να αιφνιδιάσουν τους ανθρώπους και να μην υπάρξει αντίδραση από τους συγχωριανούς τους. Αν χτυπούσαν πόρτες και έμπαιναν σε διαπραγματεύσεις (βγες, δε βγαίνω, δείξτε μου το ένταλμα, να επικοινωνήσω με το δικηγόρο μου κ.λπ.), ένα τηλεφώνημα θα ήταν αρκετό για να ξεσηκώσει όλο το χωριό. Γι' αυτό πήραν μαζί τους τα ΕΚΑΜ, τα ειδικευμένα σε τέτοιου είδους γκανγκστερικές επιχειρήσεις. Εσπασαν τη μία πόρτα, διέρρηξαν την άλλη και άρπαξαν τους ανθρώπους από τα κρεβάτια τους μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Οπως ακριβώς συνέβαινε κατά τη ναζιφασιστική κατοχή. Οπως συνέβαινε κατά την περίοδο της χούντας.


Είχαν και έναν επιπλέον λόγο για να οργανώσουν με τέτοιο τρόπο την επιχείρηση και να μην περιμένουν να εκτελέσουν τα εντάλματα με στοιχειωδώς νόμιμο τρόπο. Ηθελαν να σπείρουν τον τρόμο στο χωριό. Ενήργησαν παραδειγματικά. Αυτό δείχνει και το κατηγορητήριο που συνέταξαν σε βάρος των δύο συλληφθέντων, όπως το παραθέτει η μπατσική ανακοίνωση: «Τα εντάλματα σύλληψης αφορούν κυρίως αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα όπως συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση , απόπειρα ανθρωποκτονίας, εμπρησμό και έκρηξη από τα οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο, παραβίαση σχετικά με τις εκρηκτικές ύλες, ληστεία από άτομα που είχαν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, κ.λπ.».

Αστόχησαν και πάλι, όμως. Οταν το χωριό έμαθε τι συνέβη, ξεσηκώθηκε. Χτύπησαν οι καμπάνες, ο κόσμος μαζεύτηκε, εξαγριωμένος μπούκαρε στο αστυνομικό τμήμα (το οποίο οι μπάτσοι είχαν φροντίσει να εγκαταλείψουν), έβγαλε έξω ό,τι βρήκε και το έκαψε, για να μεταβεί στη συνέχεια στον Πολύγυρο, εν αναμονή της μεταγωγής των συλληφθέντων από τη Θεσσαλονίκη.

Ο αγώνας των Χαλκιδικιωτών ενάντια στους χρυσοθήρες-καταστροφείς μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση του. Η κυβέρνηση επιχειρεί να τους νικήσει με τη φωτιά και το σίδερο. Τώρα πρέπει να «μιλήσει» η αλληλεγγύη. Πιο δυνατά από πριν. Το Σάββατο 13 Απρίλη, στις 12 το μεσημέρι, υπάρχει προγραμματισμένη πορεία αλληλεγγύης από το Μοναστηράκι. Μετά τις ναζιστικού τύπου σημερινές συλλήψεις η πορεία γίνεται πιο επίκαιρη και η συμμετοχή σ' αυτή υποχρέωση.

Πηγή: ΕΔΩ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου