ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο "για να σωθεί", αλλά χωρίς τους "ενοίκους του!"

...τα γεγονότα του παρελθόντος προετοιμάζουν (κι όχι τυχαία, αλλά βάσει σχεδίου που δουλευόταν από παλιά!) το δρόμο και τις επιλογές του παρόντος...Ό,τι συμβαίνει σήμερα στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σκηνικό της Ελλάδας, με το πλέον ασύμφορο (για τον λαό) ξεπούλημα του πλούτου και των υποδομών της χώρας και τη δολοφονία ενός ολόκληρου πληθυσμού, γίνεται για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων κέντρων, ομίλων, καρτέλ. Για τη Διεθνή των Τοκογλύφων! Στο όνομα της Νέας Παγκόσμιας Φεουδαρχίας!

Αξίζει να θυμηθούμε το παράδειγμα της  κερδοφόρας ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, από τις αρχές του'90, το πού κατέληξε, τη "λογική" του ξεπουλήματός της και το πόσο ωφελήθηκαν τελικά οι εργαζόμενοι και το Δημόσιο! Για να μη μας λένε οι ιθύνοντες νόες ότι οι ιδιωτικοποιήσεις εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας ή με το (έναντι πινακίου φακής) αντίτιμο πώλησης θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις!!!!!!!!Αφού την επόμενη κιόλας στιγμή ομολογούν πως θα καταλήγουν αυτά τα ποσά στο ειδικό ταμείο που έστησαν υπέρ της εξόφλησης (ΠΟΥ ΕΞΟΦΛΕΙΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΚΙ ΕΞΟΦΛΗΜΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!) του απεχθούς χρέους με τα επαίσχυντα τοκοχρεολύσια! ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΝΑ ΜΗ ΔΙΟΧΕΤΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ! Αλλά, αυτό πολλοί άνθρωποι να μη το ξέρουν ακόμη(!) ή να προσποιούνται ότι δεν το γνωρίζουν, εάν ανήκουν στη θαυμαστή συνομοταξία των κομματόσκυλων...Για δείτε, λοιπόν, και τούτο: " Σοκ από New York Times: οι δανειστές χρηματοδοτούν, στην ουσία, τους εαυτούς τους!" (ή νομίζανε πολλοί ότι έτσι σώζεται η Ελλάδα; Αλλά ή γεννιέσαι βλάκας ή διαμορφώνεσαι!)

Τελοσπάντων! Διαβάστε για τη χαρακτηριστική (με σχέση, όπως αποδείχτηκε τελικά, και της ίδιας της ιταλικής Μαφίας!) ιστορία του παρελθόντος για να πάρετε μια πολύ μικρή ιδέα για τα "φρούτα" που μας περιμένουν στο άμεσο μέλλον!

ανιχνευτής


Τα παρακάτω στοιχεία προέρχονται από ΕΔΩ

Τον ακροδεξιό επιχειρηματία του κόμματος Δράση, Στέλιο Σταυρίδη, επέλεξαν να θέσουν επικεφαλής του ταμείου εκποίησης της δημόσιας περιουσίας ΤΑΙΠΕΔ. Ο Σταυρίδης που μέχρι σήμερα προσπαθούσε να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΔΑΠ (ήρθε στην εταιρεία μετά την τοποθέτηση από το ΠΑΣΟΚ ανθρώπων της γαλλικής πολυεθνικής Veolia) προβιβάζεται στην θέση του ανώτατου εκποιητή.

 O Σταυρίδης είναι γνωστός για το ξεπούλημα της ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ – Ηρακλής από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στον ιταλικό όμιλο Καλτσεστρούτσι. Αξίζει να θυμηθούμε τι έγραφε για το θέμα το περιβάλλον του Α.Σαμαρά μέσω του Antinews: «Στο μεταξύ αναμένονται εναγωνίως τα απομνημονεύματα κάποιου που θα λέει πολλά για μια συνάντηση στο Κόμο με την Καλτσεστρούτσι για την ΑΓΕΤ – ΗΡΑΚΛΗΣ, ποιοι παρευρέθηκαν και πως την αξιοποίησαν. Για όσους δεν θυμούνται επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, η Καλτσεστρούτσι εξαγόρασε από το ελληνικό Δημόσιο την ΑΓΕΤ Ηρακλής. Ηταν η πρώτη μεγάλη ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα και είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Πέρασαν τα χρόνια, ο Αβραμόπουλος έγινε αρχηγός κόμματος, ο Μητσοτάκης φώναζε ότι τον έριξε η … διαπλοκή και η ιταλική αστυνομία συνέλαβε κάποια στιγμή τέσσερα διευθυντικά στελέχη της Καλτσεστρούτσι με την κατηγορία ότι ήταν στην υπηρεσία της Κόζα Νόστρα».


Ο έλεγχος που ασκούσε η μαφία στην Καλτσεστρούτσι ήρθε στο φως τα τελευταία χρόνια με σειρά δικαστικών ερευνών.


Σημασία για την Ελλάδα έχει ότι το ξεπούλημα της ΑΓΕΤ αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για την εθνική οικονομία όπως εξηγούσε παλαιότερα η εφημερίδα Το Ποντίκι:
«Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η τότε κυβέρνηση (Μητσοτάκη) έδωσε σκληρό αγώνα για να ιδιωτικοποιήσει την ΑΓΕΤ Ηρακλής, μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες και με ισχυρή θέση στην παγκόσμια αγορά τσιμέντου. Ως αγοραστής εμφανίστηκε ο ιταλικός όμιλος Caltsestruzzi, με επικεφαλής τον Λορέντζο Παντσαβόλτα, ο οποίος εκείνο τον καιρό έκανε πολλές και εντυπωσιακές εμφανίσεις στην Αθήνα. Η κυβέρνηση ισχυριζόταν τότε ότι η επιλογή των Ιταλών έγινε με στόχο η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία να μην καταλήξει στους βασικούς ανταγωνιστές της, που τότε ήταν η γαλλική Lafarge και ισχυρές βιομηχανίες από τη Βόρεια Αμερική. Λίγα χρόνια αργότερα, ο ιταλικός όμιλος κατέρρεε οικονομικά και έβαλε πωλητήριο στην ΑΓΕΤ, η οποία εξαγοράστηκε από την κοινοπραξία Blue Circle, η οποία λίγο αργότερα πουλήθηκε στη γαλλική Lafarge. Έτσι, την ελληνική τσιμεντοβιομηχανία «ρούφηξε» ο βασικός ανταγωνιστής της και σήμερα αποτελεί μία μικρή θυγατρική του γαλλικού ομίλου, με συρρικνωμένη την παραγωγή και λειτουργώντας περισσότερο ως εμπορικό υποκατάστημα… Μάλιστα, ο όμιλος μετονομάζεται σταδιακά και παίρνει το όνομα της “μητρικής”, για να σβήσουν οριστικά οι μνήμες από την άλλοτε κραταιά τσιμεντοβιομηχανία».

Ο Στέφανος Μάνος πούλησε τότε την ΑΓΕΤ, γνωρίζοντας, ότι είναι κερδοφόρα με το επιχείρημα ότι αν παρέμενε στο δημόσιο θα έπαυε να έχει κερδοφορία!!!. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που σήμερα στηρίζουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας τότε έδιναν μάχες εναντίον του ξεπουλήματος της επιχείρησης αναφέροντας μάλιστα ότι η κυβέρνηση είχε δώσει 1 δισ δραχμές στην Morgan Stanley για να τρέξει ένα “στημένο” διαγωνισμό.

Να σημειωθεί ότι η Καλτσεστρούτσι τελικά πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τον κ. Σταυρίδη, ο οποίος μετά το ξεπούλημα θεωρούσε σίγουρη τη θέση του διευθύνοντος σύμβουλού
Η κυβέρνηση Σαμαρά λοιπόν αφού τοποθέτησε υπουργό οικονομικών τον Στουρνάρα, συνιδρυτή μαζί με τον Στέφανο Μάνο της ΜΚΟ «Πρωτοβουλία ΚΑΠΠΑ» για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, συνεχίζει να φέρνει ανθρώπους της Δράσης σε θέσεις κλειδιά. Ένα κόμμα που εξαφανίστηκε από το πολιτικό σκηνικό με την ψήφο του ελληνικού λαού επιστρέφει στην εξουσία από την πίσω πόρτα.

Α.Χ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου