ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Η επανάσταση θα ξεπηδήσει από τα άδεια ATM! Για να εξαγορασθεί λίαν συντόμως...



Τελευταίες ειδήσεις, από το Σαββατοκύριακο που μόλις τέλειωσε:

" Στην πιο δύσκολη δοκιμασία των τελευταίων 40 ετών της ιστορίας της εισέρχεται σήμερα η Κύπρος.

Οι κρίσιμες αυτές ώρες για την κυπριακή οικονομία είναι απώτερο αποτέλεσμα της σαββατιάτικης απόφασης του Eurogroup να συμπεριλάβει στο προτεινόμενο πακέτο διάσωσης –και ως αντάλλαγμα αυτής- μία εφάπαξ φορολόγηση τραπεζικών λογαριασμών.

• 6,75% για ποσά έως 100.000
• 9,9% για ποσά άνω των 100.000.

Για τη στήριξη της κυπριακής οικονομίας συνολικά απαιτούντο κεφάλαια 16 - 17 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό που κρινόταν όμως αδύνατο να εξυπηρετηθεί δεδομένου ότι θα αποτελούσε το 95 τοις εκατό του κυπριακού ΑΕΠ.
Και έτσι «προκρίθηκε» η λύση του 10 + 6.
Δηλαδή μόνο ένα μέρος της κυπριακής λύσης θα προερχόταν από κεφάλαια των δανειστών (10 δισ) ενώ το υπόλοιπο ((περίπου 6 δισ) σκοπεύεται να αντληθεί από την καρδιά του προβλήματος.
Τον τραπεζικό τομέα".

Τα παραπάνω στοιχεία αλιεύθηκαν από ΕΔΩ

Μάλιστα! Αυτά με την Κύπρο! Που μέχρι πρόσφατα όλοι μιλούσαν για το "οικονομικό της θαύμα", κάτι σαν την Ιρλανδία του'90 ή την ανθηρή οικονομία της Ισλανδίας, που όμως μετά την σκληρή περιπέτειά της με τα "κοράκια" της κερδοσκοπίας, προχώρησε αναίμακτα σε γενναία βήματα και πλέον βρίσκεται σε καλό δρόμο...
Η Κύπρος! Που μέχρι τώρα μαζί με τις Βερμούδες, τα νησιά Κέημαν, το Λουξεμβούργο, το Μονακό, τη Μάλτα κλπ. αποτελούσε φορολογικό παράδεισο για τις off shore εταιρείες (π.χ. κάποιοι προμηθεύονταν από την Kύπρο στεντς για καρδιοπαθείς έναντι 2.500 ευρώ, τα οποία αφού έκαναν τον γύρο μέσω «οφ σορ» εταιρειών πωλούνταν στη χώρα μας για 9.500 ευρώ).

Δεν επιθυμώ να μπω στη διαδικασία να σχολιάσω το πόσο ξαφνικά (τυχαία;) την πάτησε και η μέχρι πολύ πρόσφατα "εύρωστη κυπριακή οικονομία" και πόσο τραγικό είναι για τον απλό κόσμο να ξυπνάει και να μαθαίνει ότι απλώθηκε "το μακρύ χέρι της κρίσης" στις καταθέσεις του, που μπορεί και ν'αποτελούν τους κόπους μιας ζωής...

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι κάποιες εγχώριες ατάκες που πρόλαβα ν'ακούσω αυτό το Σαββατοκύριακο (και θα'λεγα είχαν, κατά κάποιο τρόπο, καρναβαλική νοοτροπία! Η οποία κοντεύει να μας γίνει μόνιμη, μ'ένα ολόκληρο λαό μεταμφιεσμένο σε βαριά φορτωμένους όνους ή αλυσοδεμένους σκλάβους στις γαλέρες της "ευρωπαϊκής πορείας"), όπως αυτές:
" θα'πρεπε να γίνει κάτι ανάλογο κι εδώ, για να ξεσηκωθεί επιτέλους ο κόσμος!" ή "να πώς θα γίνει η...επανάσταση!"

Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι ενώ, ως τώρα, αδειάζουν τις τσέπες του κόσμου μ'ένα σωρό άλλους απίθανους τρόπους κι εξανδραποδίζουν τους εργαζόμενους και καταδικάζουν στην απόλυτη ανέχεια το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αν πρόκειται να μπλοκάρουν και τις καταθέσεις, όσων έχουν ακόμα έστω και μικροκαταθέσεις, για να "πάρει ο λαός τους δρόμους της επανάστασης" που...θα φέρει την ανατροπή και την κάθαρση....
....τότε ίσως η πραγματική επανάσταση, με ό,τι σημαίνει αυτό σε πρακτικό και πνευματικό επίπεδο, να μην είναι έτοιμη για τέτοιας "κοπής" και "μακρόπνοων κοινωνικών οραμάτων επαναστατημένους!" Που αν οι "τσοπάνηδές τους" ξεμπλοκάρουν τις καταθέσεις τους και τους πετάξουν και τίποτε ψιχουλάκια, λέγοντάς ότι έκαναν και υπέρβαση για να τους ωφελήσουν, πιθανότατα θα είναι και πάλι όλοι ικανοποιημένοι...Και ανακουφισμένοι, γιατί "υπάρχουν και χειρότερα", αλλά ποιος νοιάζεται αν έχει ένα κοκαλάκι να γλείφει για να ξεγελά την πείνα του και την...κατάντια του! Και η επανάσταση θα ξαναπάει για ύπνο..!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου