Disposition Matrix
Τα δύο τελευταία χρόνια, ο Λευκός Οίκος επεξεργάζεται ένα νέο
πρόγραμμα στα πλαίσια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ένα μηχανισμό
δημιουργίας στόχων για τις μυστικές λίστες θανάτου, με την ονομασία
«Disposition Matrix», σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ουάσιγκτον Ποστ»
(24/10/12).
Πρόκειται για μια βάση δεδομένων που θα συνδέει το προφίλ των
ύποπτων «τρομοκρατών» με «τόπους, συνεργάτες και οργανώσεις» καθώς και
με «στρατηγικές εξουδετέρωσης των στόχων, συμπεριλαμβανομένων αιτημάτων
έκδοσης, επιχειρήσεων για συλλήψεις και επιθέσεις με τηλεκατευθυνόμενα
αεροσκάφη». Τη διαδικασία αυτή θα διαχειρίζεται το Εθνικό Κέντρο
Αντιτρομοκρατίας, το οποίο έχει πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες
Πληροφοριών και σε άλλες πληροφορίες που συγκεντρώνονται για αμερικάνους
πολίτες και πολίτες άλλων χωρών, και δεν είναι ανοιχτή για έλεγχο από
κάποια δικαστική αρχή ή ανεξάρτητη επιτροπή.
Με άλλα λόγια, ο αμερικάνος πρόεδρος και μια μικρή ομάδα
αξιωματούχων αποκτούν το δικαίωμα να αποφασίζουν ποιος είναι
«τρομοκράτης», ποιος πρέπει να πεθάνει και πώς, αφού τα κριτήρια είναι
μυστικά και στην απόλυτη δικαιοδοσία τους. Επίσης η σύνδεση των ύποπτων
«τρομοκρατών» με άλλους ανθρώπους θα χρησιμοποιείται για τη δημιουργία
νέων «ύποπτων», που θα προστίθενται στη βάση δεδομένων, η οποία θα
μεγαλώνει συνεχώς και οι επιχειρήσεις για την εξόντωση των εχθρικών
στόχων υπολογίζεται ότι θα διαρκέσουν τουλάχιστον για μια δεκαετία.
Χαρακτηριστική των προθέσεων του Λευκού Οίκου είναι η δήλωση
ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου από το προαναφερόμενο δημοσίευμα της
«Ουάσιγκτον Ποστ»: «Δεν μπορούμε πιθανόν να σκοτώσουμε καθένα που
θέλει να μας βλάψει. Αυτό είναι αναγκαίο κομμάτι αυτού που κάνουμε…Δεν
πρόκειται να φτάσουμε σε δέκα χρόνια σε ένα κόσμο που όλοι θα λένε
"Αγαπάμε την Αμερική"».
Το σημαντικότερο όπλο σ’ αυτό τον παρατεταμένο κρυφό πόλεμο είναι
τα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, η συνεχώς αυξανόμενη χρήση των οποίων
είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της αμερικάνικης εξωτερικής
πολιτικής στις «θερμότερες» περιοχές του πλανήτη και ιδιαίτερα στη Νότια
Ασία, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ο αρχηγός της CIA στρατηγός
Ντέιβιντ Πετρέους πιέζει να αυξηθεί ο στόλος των τηλεκατευθυνόμενων
βομβαρδιστικών της CIA, ενώ ομάδες κομάντο των Ειδικών Δυνάμεων που
πραγματοποίησαν την επιχείρηση δολοφονίας του Μπιν Λάντεν, έχουν
αποσταλεί στην Αφρική, όπου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ενισχύει τη
στρατιωτική του παρουσία και την πολιτική και οικονομική του επιρροή, με
στόχο να σταματήσει την οικονομική διείσδυση της Κίνας και να βάλει
χέρι όσο το δυνατόν περισσότερο στον τεράστιο φυσικό πλούτο της μαύρης
ηπείρου.
Για το σκοπό αυτό, ένα πρώην στρατόπεδο της γαλλικής Λεγεώνας των
Ξένων στο Τζιμπουτί, το Καμπ Λεμονιέ, το οποίο λειτουργούσε ως προσωρινή
αμερικάνικη βάση εδώ και μια δεκαετία, έχει μετατραπεί τα δύο τελευταία
χρόνια στην πρώτη μόνιμη στρατιωτική βάση για τα αμερικάνικα
τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, όπως αποκάλυψε άρθρο της «Ουάσιγκτον Ποστ» (26/10/12), με τίτλο «Μακρινή αμερικάνικη βάση στην καρδιά των μυστικών επιχειρήσεων».
Το Τζιμπουτί είναι μια φτωχή χώρα στο Κέρας της Αφρικής, με ένα
εκατομμύριο περίπου πληθυσμό, αλλά με απαράμιλλη στρατηγική σημασία,
καθώς βρίσκεται στην είσοδο της Ερυθράς θάλασσας και ανάμεσα στην
Ανατολική Αφρική και την Αραβική Χερσόνησο. Ετσι, η βάση Λεμονιέ δίνει
τη δυνατότητα στα αμερικάνικα αεροσκάφη να φτάνουν μέσα σε λίγα λεπτά
στα θερμά μέτωπα της περιοχής, όπως η Σομαλία και η Υεμένη, ενώ το
λιμάνι του Τζιμπουτί προσφέρει εύκολη πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό και
την Ερυθρά Θάλασσα.
Ακρα μυστικότητα καλύπτει τις περισσότερες δραστηριότητες στη βάση
Λεμονιέ, σύμφωνα με το προαναφερόμενο άρθρο της «Ουάσιγκτον Ποστ».
Περίπου 300 μέλη του προσωπικού των Ειδικών Επιχειρήσεων σχεδιάζει τις
επιδρομές και συντονίζει τις πτήσεις των τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών
μέσα από ένα συγκρότημα υψίστης ασφαλείας, ενώ οι περισσότεροι από τους
κομάντο εργάζονται ινκόγκνιτο, αποκρύπτοντας τα ονόματά τους ακόμη και
από τα συμβατικά στρατεύματα της βάσης.
Από τη βάση Λεμονιέ γίνονται περίπου 16 πτήσεις τηλεκατευθυνόμενων
αεροσκαφών την ημέρα, με προορισμό ως επί το πλείστον τη Σομαλία και την
Υεμένη. Ταυτόχρονα όμως λειτουργεί και ως βάση για συμβατικά αεροπλάνα,
καθώς από τον Οκτώβριο του 2011 ενισχύθηκε η αεροπορική δύναμη της
βάσης με ένα σμήνος F-15E Strike Eagle Figh-ter Jets, τα οποία πετούν
ταχύτερα και μπορούν να μεταφέρουν περισσότερα πυρομαχικά από τα
τηλεκατευθυνόμενα. Οι πτήσεις πάνω από το Κέρας της Αφρικής είναι τόσο
πυκνές, ώστε έχει αυξηθεί σημαντικά ο κίνδυνος αεροπορικών ατυχημάτων,
σύμφωνα με το προαναφερόμενο άρθρο της «Ουάσιγκτον Ποστ», το οποίο
επίσης αποκαλύπτει ότι το Πεντάγωνο σχεδιάζει να εντείνει τις
επιχειρήσεις με τα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη στους επόμενους μήνες και
ότι προβλέπεται να διατεθούν 1,4 δισ. δολάρια για έργα στη βάση
Λεμονιέ, μεταξύ των οποίων ένα συγκρότημα για 1.100 στρατιώτες των
Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων, δηλαδή για μια δύναμη τριπλάσια του
σημερινού αριθμού.
Η χρήση τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών έχει το πλεονέκτημα ότι δεν
προκαλεί αμερικάνικες απώλειες, ότι ο εχθρός παρουσιάζεται με τη μορφή
της Αλ Κάιντα και συνεπώς δικαιολογείται η εξόντωση των στελεχών του,
παρόλο που οι περισσότερες απώλειες είναι άμαχοι, και ότι οι
επιχειρήσεις αυτές είναι ως επί το πλείστον μυστικές. Η επίσημη σιωπή
μπορεί να δικαιολογηθεί με τον ισχυρισμό ότι πρόκειται για ένα
συγκαλυμμένο πόλεμο εναντίον της Αλ Κάιντα που διεξάγεται από τη CIA και
τη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων και απαιτεί μυστικότητα για να είναι
αποτελεσματικός.
Ομως κανένας πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο,
ακόμη κι αν ο αντίπαλος δεν είναι ένας λαός που αντιστέκεται, αλλά
ομάδες ή οργανώσεις του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Γιατί τα πλήγματα γεννούν
περισσότερους εχθρούς απ’ αυτούς που εξοντώνουν. Αυτό αποδεικνύει ο
πόλεμος στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Αυτό αποδεικνύει η κατάσταση στο
Πακιστάν, όπου τα αμερικάνικα τηλεκατευθυνόμενα βομβαρδιστικά έχουν
πραγματοποιήσει 337 επιθέσεις από το 2004 στο βορειοδυτικό τμήμα της
χώρας, χωρίς να καταφέρουν να καταστείλουν το κίνημα των πακιστανών
Ταλιμπάν, παρόλο που έχουν εξοντώσει καμιά εικοσαριά ηγετικά στελέχη
τους. Στη Σομαλία, τα στρατεύματα της Αιθιοπίας και της Κένυας που
εισέβαλαν στη χώρα κατ’ εντολή του Λευκού Οίκου μπορεί να κατάφεραν να
απωθήσουν τις δυνάμεις του ισλαμικού κινήματος Αλ Σαμπάμπ από πόλεις που
βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους, όμως το Αλ Σαμπάμπ έχει καταφύγει σε
τακτική ανταρτοπόλεμου και πραγματοποιεί ήδη θεαματικές επιθέσεις και
μέσα στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου, με θύματα ακόμη και υψηλόβαθμους
κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην Υεμένη.
Πηγή: http://www.eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου