...τoυς κατά τόπους μάνατζερ (=πολιτικούς) και παραμάγαζά της (όπως αυτό στη νοτιοανατολική γωνιά της Ευρώπης)
..................................................................................................................................
Τις προάλλες, καθόμουν μ'ένα φίλο σ'ένα καφέ και, καθώς είμαστε και οι δυο λάτρεις των θρύλων και παραδόσεων όλων των λαών, είχαμε στήσει μια ζωηρή συζήτηση για τον πολιτισμό και Ιστορία των αυτόχθονων Ινδιάνων της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένας άγνωστος τύπος γύρω στα 50-55, που είχε στήσει αυτί και κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο και έθεσε το ερώτημα: "Δε μου λέτε εσείς (με τέτοια ευγένεια παρενέβη), εδώ ο κόσμος χάνεται εντός συνόρων και σεις μου ασχολείστε τόση ώρα με τους άγριους τους μάου-μάου;(μπερδεύοντας την Αμερική με την Αφρική)". Βέβαια εγώ είχα έτοιμη την απάντηση: "Καλώς ήλθατε στην παρέα μας! Γιατί δεν μας επιτρέπετε να ασχολούμαστε με τους Ινδιάνους; Άλλωστε οι Μάου-Μάου είναι παντού γύρω μας, εδώ που ζούμε! Κι εξάλλου οι Ινδιάνοι αποτελούν στοιχείο της πατρίδας μου!" "Και ποια είναι η πατρίδα σου;" ρώτησε με απορία ανάμικτη με αντιπάθεια...
"Οι θάλασσες, τα ποτάμια, οι λίμνες, τα βουνά και οι κάμποι, αλλά και οι άνθρωποι όλου του κόσμου, καλέ μου κύριε. Α! και βέβαια τα άστρα, όταν φεύγω από τα τσιμέντα, την τοξική σούπα και τα φώτα της πόλης και πάω σε μέρη που μπορώ να τα χαζεύω με καθαρό βλέμμα!" απάντησα εγώ. Το δικό του βλέμμα, πάντως, αν ήταν τόξο ινδιάνικο, θα μου έριχνε εκείνη τη στιγμή ένα δολοφονικό βέλος!
" Εγώ" ούρλιαξε σχεδόν "είμαι άνεργος 5 χρόνια, όπως κι ο γιος μου και μόνο η γυναίκα μου δουλεύει! Αλλά εγώ αγαπώ την πατρίδα μου και την τιμώ". "Κατ'αρχήν λυπάμαι για την κατάστασή σας κι εύχομαι όλοι μαζί να την αλλάξουμε για όλους" απάντησα(και το ύφος του σκοτείνιασε από μίσος) "και ποιος σας είπε ότι κι εγώ δεν αγαπώ την πατρίδα μου, έτσι όπως σας την προσδιόρισα πριν; Αλλά αν θέλετε επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω καλύτερα και να καταλάβετε τι εννοώ". "Να μου λείπουν οι αναλύσεις οι δικές σας" και κοπάνησε τα ψιλά για τον καφέ στο τραπέζι του και σηκώθηκε να φύγει άρον άρον. Καθώς όμως απομακρυνόταν από μας, φώναξε (για να τον ακούσουμε, όπως όλοι οι "μάγκες από απόσταση") μια δημοφιλή, για κάμποσους τελευταία, ατάκα-καραμέλα που ζέχνει από γελοιότητα: "Α! ρε μια χρυσή αυγή που σας χρειάζεται..." Ο φίλος μου πετάχτηκε σαν ελατήριο φωνάζοντάς του: "Και σένα ένα Άουσβιτς, να δουλέψεις ως δεσμοφύλακας και να βρεις δουλειά που ίσως κάνει και το επαγγελματικό όνειρό σου πραγματικότητα!" Του έγνεψα να καθίσει κάτω και να ηρεμήσει, δεν υπήρχε λόγος να ασχοληθούμε άλλο μαζί του και να κατρακυλήσουμε στο δικό του τρόπο "σκέψης".
Όμως, τώρα που πέρασαν λίγες μέρες, μου φαίνεται ότι έχω ένα "απωθημένο" από την ιστορία εκείνη: δεν πρόλαβα να προχωρήσω στις "αναλύσεις" μου! όπως το έθεσε και ο φιλόπατρις ευγενικός κύριος. Χμ! Και γιατί να μη το κάνω εκ των υστέρων; κι ας απουσιάζει εκείνος. Και να του το αφιερώσω, δεχόμενος ότι δεν είναι χρυσαυγίτης, αλλά μέσα στη γενικότερη μιζέρια του κι απογοήτευση από αυτά που συμβαίνουν, έπρεπε να μας πει σώνει και καλά κάτι, για να'χει και "το πάνω χέρι της τελευταίας κουβέντας", καθώς όλοι φταίνε πλέον, αθώοι κι ένοχοι! Και εφόσον αυτός ήρθε σε επι-κοινωνία μαζί μας κι έθεσε ένα παράπονο(ας πούμε) κι ένα ερώτημα, το γεγονός ότι ήταν τόσο βυθισμένος (και κολλημένος) στις δικές του γνώμες, εμμονές, τραύματα και φοβίες, τον απότρεπε τελείως να ακούσει τι του λέει ο "άλλος" και άκουγε τελικά το θόρυβο των δικών του μόνο σκέψεων! Δυστυχώς, αυτή είναι μια διαδεδομένη νοητική κατάσταση (ή κατάπτωση, καλύτερα) ανάμεσα σε πάρα πολλούς ανθρώπους, που Δεν επικοινωνούν, όσο κι αν μιλάνε μεταξύ τους, ακριβώς για τους παραπάνω λόγους, αγνοώντας ή απορρίπτοντας ή μην ακούγοντας καθόλου όσα έχουν να τους πουν οι άλλοι, πιθανώς και πράγματα πολύ σημαντικά! Αυτό όμως δεν είναι παράγοντας εξέλιξης αλλά στασιμότητας! Κι εξέλιξη σημαίνει ότι κι από τα ερεθίσματα που παίρνω λόγω αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον μου, μπαίνω σε μια διαδικασία Κίνησης, που με βοηθά να επιλύω προβλήματα και να αντιμετωπίζω καταστάσεις!
Τελοσπάντων, επειδή εξώκειλα στα "αχανή χωράφια" της ψυχανάλυσης, περνάω αμέσως σε μια άλλου είδους ανάλυση, που συνδυάζει σύνορα, αλληλεπιδράσεις, κοινωνική μηχανική, Ινδιάνους, αποικιοκράτες, χολυγουντιανή προπαγάνδα και τραπεζίτες που λυμαίνονται τον κόσμο! Να'ναι καλά ο κυριούλης με την "αγανακτισμένη" ατάκα, που μου έδωσε την πρέπουσα τροφή και ώθηση!
Ξεκινώντας, θα τονίσω, κατ'αρχήν, ότι ζούμε σ'έναν πλανήτη όπου όλοι και όλα συνδέονται με, άμεσες ή έμμεσες, φανερές ή υπόγειες, λογικές ή χαοτικές, αλληλεπιδράσεις, που διαμορφώνουν φαινόμενα και οικοδομούν (συχνά ανεξήγητες ή εξωφρενικές σε πρώτο επίπεδο ερμηνείας) καταστάσεις, οι οποίες προσδιορίζουν την εικόνα του κόσμου! "Το πέταγμα μιας πεταλούδας στη Νέα Υόρκη προκαλεί τυφώνες στο Τόκιο" ή η κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ πυροδοτεί μια σειρά οικονομικών εξελίξεων-ντόμινο που πλήττει την παγκόσμια οικονομία, ή οι χρηματοδοτήσεις της ΕΟΚ τη δεκαετία του'80 δημιουργούν σχέσεις οικονομικής υποδούλωσης και σκληρής εξάρτησης της Ελλάδας με παράλληλη άνθιση του φαινομένου των εγχώριων πολιτικών & μεγαλοεργολαβικών "αχόρταγων σαγονιών".
Επίσης, οφείλω να εξομολογηθώ ότι για μένα, καλώς ή κακώς, τα σύνορα των εθνών-κρατών "οριοθετούν τα χωράφια που περιφράσσονται με συρματοπλέγματα". Και τα χωράφια δεν είναι ποτέ "αδέσποτα" ή αυτοδιαχειριζόμενα από τους αγρότες τους (σύμφωνα με το συμβολισμό εδώ, εννοούνται, δηλαδή, οι λαοί), έτσι; Ανήκουν πάντοτε σε κάποιους ιδιοκτήτες ή, στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης πολυεθνικής λαίλαπας, υπόκεινται στον έλεγχο "μεγαλοϊδιοκτητών". Κι αν επιστρέψουμε (που ολοταχώς για εκεί βαδίζει το πράγμα) σ'ένα νέο (τεχνοκρατικό και τεχνολογικά αναπτυγμένο) Μεσαίωνα, θα θυμηθούμε ότι οι φεουδάρχες απολάμβαναν το προϊόν του μόχθου των δουλοπάροικων, έχοντας παράλληλο δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω τους. Όποτε οι δεύτεροι αποφάσιζαν να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές μεταξύ τους (στο μοίρασμα των ξεροκόμματων που τους πετούσαν οι πρώτοι) και να οργανωθούν ενωμένοι, διεκδικώντας το αυτονόητο (να καρπώνονται τα αγαθά που οι ίδιοι παράγουν, σε μια γη που δεν ανήκει σε κανένα αλλά μπορεί να θρέψει τους πάντες), τότε το έδαφος έτριζε μεγαλοπρεπώς κάτω από τα πόδια των μεγαλοεκμεταλλευτών. Που κατέφευγαν σε διάφορες μεθόδους (δωροδοκία στοχευμένη, αν η βία δεν έπιανε, αποπροσανατολιστικά "ψίχουλα" ως συμβιβασμός, αλλοίωση και διάλυση των αρχικών στόχων, κατακερματισμός) για ν'αναχαιτίσουν "το ορμητικό ρεύμα του ποταμού".
Πέρα απ'αυτέςτις νύξεις, με "κλείσιμο του ματιού" στους προλετάριους όλου του κόσμου, οφείλω, επίσης, να διευκρινίσω κάτι άλλο:
Όταν λέω ότι τα σύνορα λειτουργούν ως περιφράξεις χωραφιών, αυτό δεν σημαίνει βέβαια ισοπέδωση και ομοιόμορφη αντιμετώπιση των πάντων! Λαών, παραδόσεων τοπικών, ηθών και εθίμων, πολιτιστικών κληρονομιών και λογής άλλων ιδιαιτεροτήτων...
Αυτό αποτελεί φασιστική συνταγή!
Σημαίνει, παράλληλα, σεβασμό στη διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου και λαού, στο δικαίωμα αυτοδιάθεσής του, αλλά κι επιβίωσής του, όταν οι συνθήκες στον τόπο διαμονής του δεν του διασφαλίζουν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια στη ζωή. Και πολύ περισσότερο την επιβίωσή του!
Γιατί κάποιοι "μεγαλοπρούχοντες", που δεν δίνουν δεκάρα για τους λαούς και τα κράτη είναι απλώς "οι παιδικές τους χαρές", φροντίζουν να θησαυρίζουν ξεζουμίζοντας τους τόπους που ζούνε διάφοροι λαοί. Και να τους κάνουν "δώρο" τεράστια δεινά κι ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση και εξαθλίωση. Και μετά να πείθουν, με διάτρητα ιδεολογήματα ή παραληρήματα διασποράς φόβου, "τους ενοίκους των πολιτισμένων παιδικών χαρών" να θεωρούν εχθρικούς παρίες όλους αυτούς που υποχρεώνονται να φεύγουν απ'τους τόπους τους και να μετακινούνται σε άλλους για να καταφέρουν να ζήσουν στοιχειωδώς σαν άνθρωποι...
Και ναι! Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια!! Οντότητες δομημένες από χώμα και νερό, ενώσεις άνθρακα, αλλά και προικισμένοι με Διάνοια και εξελισσόμενες δυνατότητες, πολλά υποσχόμενες! Που σε πάρα πολλούς απ'αυτούς (στο ιστορικό παρελθόν και εξελισσόμενο παρόν) δεν τους δόθηκαν ποτέ οι υλικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και πνευματικές ευκαιρίες (βάσει εξουσιαστικών σχεδίων, με συχνότατη θρησκευτική συνδρομή και νομιμοποίηση) να καλλιεργήσουν και ν'αναπτύξουν τις δυνατότητές τους.
Και όσοι απ'αυτούς (όπως οι ινδιάνικες φυλές) αντιλαμβάνονταν τη Φύση και τον άνθρωπο με τελείως διαφορετική (θαυμαστή) σύλληψη σε σχέση με την καθεστηκυία; (Δηλ.τον ευρωπαϊκό- ιουδαιοχριστιανικό τρόπο σκέψης και ιμπεριαληστρικής πολιτικής χάραξης την εποχή του αποικισμού της Β.και Ν. Αμερικής). Μα, πολύ απλά, παραμερίστηκαν βίαια ή εξοντώθηκαν μαζικά με τον πιο βάρβαρο, τον πιο χυδαίο τρόπο!
Κάτι που συνέβη και με τις φυλές της Αφρικής, που τους στοίβαζαν οι δουλέμποροι στα σαπιοκάραβά τους και τους μετέφεραν ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό στο "Νέο Κόσμο" (και μετέπειτα "γη της ελευθερίας" και των ευκαιριών). Για το χτίσιμο του νέου λαμπρού Δυτικού πολιτισμού, που μας προσφέρει απλόχερα σήμερα τα αποικιοκρατικού τύπου χρηματοπιστωτικά του ιδρύματα και οργανισμούς και μας μπολιάζει με τα πολιτιστικά του "φώτα" (ή, καλύτερα, δηλητήριά του)!
ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΠΟΣ!
Θυμάμαι, όταν ήμουν κάποτε κι εγώ ένα πιτσιρίκι που την έβρισκε με κινηματογραφικές προπαγανδιστικές αμερικάνικες παραγωγές (απ'τις οποίες έβριθε η τηλεόραση πάντα), σαν αυτές που εγκωμιάζουν "το έπος των λευκών πιονέρων της Άγριας Δύσης", θαύμαζα απ'τη μια κάτι ατρόμητες περσόνες σαν τον Τζον Γουέην, που καθάριζαν τους αιμοδιψείς Ινδιάνους κι εξασφάλιζαν το "θεάρεστο τρόπο ζωής" στους αποίκους. Απ'την άλλη όμως, ελκυόμουν κι απ' τους Ινδιάνους, γιατί μου άρεσε η εικόνα τους πάνω στα καθαρόαιμα άλογά τους να καλπάζουν ελεύθεροι στα άγριας ομορφιάς τοπία! Σ'αυτά που εισέβαλαν και καταπατούσαν κατά κύματα (σαν αχόρταγες ακρίδες) οι θεοσεβούμενοι άποικοι, που θεωρούσαν τους αυτόχθονες ως βαρβάρους, τους οποίους όφειλαν να εξολοθρεύσουν σαν...καλοί χριστιανοί.
Μέχρι που μια μέρα είδα, τυχαία, μια ταινία γουέστερν με τίτλο "Στρατιώτης Μπλου". Διαφορετική απ'ό,τι είχα ως τότε δει! Ενοχλητική για τις συνειδήσεις των θαυμαστών του Τζον Γουέην! Ωμή και ρεαλιστική, σε σημείο που σε εξόργιζε και σου προκαλούσε πόνους στο στομάχι! Γιατί;
Μα, πολύ απλά, παρουσίαζε, χωρίς ίχνος μελοδραματισμού ή υπερβολής, τη στυγνότατη γενοκτονία που συντελέστηκε σε βάρος των αυτόχθονων κατοίκων της Αμερικής! Αυτών των "βαρβάρων" που δεν κατανοούσαν την εχθρική προς τη Φύση και δουλοπρεπή στάση που απαιτεί ο ιουδαιοχριστιανικός θεός από το ποίμνιό του (ή κοπάδια του), που δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τη γη τους και τον τρόπο ζωής τους και τις παραδόσεις τους και να στοιβαχτούν σε στρατόπεδα-καταυλισμούς σε άγονα κι αφιλόξενα μέρη από τους "εκπολιτιστές τους". Που προτιμούσαν να πεθάνουν όρθιοι κι όχι γονατιστοί, αν και η υπεροπλία των αντιπάλων ήταν συντριπτική!
Αυτή η εμπειρία και το μήνυμα που αποκόμισα από την παραπάνω ταινία (ψάξτε να την βρείτε!) ήταν αποκαλυπτική για μένα (ήμουν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου). Κι αποφάσισα να ψάξω περισσότερο το θέμα και γενικότερα τις αλήθειες πίσω από δημοφιλή ψέματα (καλή ώρα σαν τη νεοελληνική ατάκα: "χρωστάμε και πρέπει να πληρώσουμε!" ή "το μέλλον μας είναι με την ισχυρή κι ενωμένη(ποια ενωμένη;)Ευρώπη του ευρώ"). Κι αποφάσισα να αποφεύγω τα σκουπίδια που κάποιοι επιτήδειοι "διαμορφωτές της πραγματικότητάς μας" θέλουν να μας παρουσιάζουν σαν μπριλάντια.
Η επαφή μου με τον πολιτισμό των Ινδιάνων της Βόρειας, αλλά και Νότιας Αμερικής (εκεί όπου είχαμε τον εξανδραποδισμό τους και καταλήστευσή τους από τους Ισπανούς, κυρίως, κονκισταδόρες), με γοήτευσε και με ενέπνευσε...
Κι έτσι, κλείνοντας αυτό το άρθρο που πηγή έμπνευσής του ήταν "ο κυριούλης με τους Μάου Μάου και τη χρυσή(κρ)αυγή(ανοησίας)", παραθέτω κι ένα χαρακτηριστικό δείγμα ινδιάνικης ποίησης.
Αυτός ο νέος κόσμος
Όμορφος φαινόταν
αυτός ο νέος κόσμος που πλάστηκε.
Σε ολόκληρο το μήκος και πλάτος
της γης, της γιαγιάς μας
απλωνόταν η πράσινη αντανάκλαση
της φορεσιάς της
και τις οσμές που ανάδινε
ευχάριστα ανασαίναμε
(της φυλής Winnebago)
Εκείνος ο Άνεμος
Εκείνος ο άνεμος, εκείνος ο άνεμος
κουνάει τη σκηνή μου, κουνάει τη σκηνή μου
και τραγουδάει για μένα
και τραγουδάει για μένα
(της φυλής Kiowa)
ανιχνευτής
..................................................................................................................................Τις προάλλες, καθόμουν μ'ένα φίλο σ'ένα καφέ και, καθώς είμαστε και οι δυο λάτρεις των θρύλων και παραδόσεων όλων των λαών, είχαμε στήσει μια ζωηρή συζήτηση για τον πολιτισμό και Ιστορία των αυτόχθονων Ινδιάνων της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένας άγνωστος τύπος γύρω στα 50-55, που είχε στήσει αυτί και κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο και έθεσε το ερώτημα: "Δε μου λέτε εσείς (με τέτοια ευγένεια παρενέβη), εδώ ο κόσμος χάνεται εντός συνόρων και σεις μου ασχολείστε τόση ώρα με τους άγριους τους μάου-μάου;(μπερδεύοντας την Αμερική με την Αφρική)". Βέβαια εγώ είχα έτοιμη την απάντηση: "Καλώς ήλθατε στην παρέα μας! Γιατί δεν μας επιτρέπετε να ασχολούμαστε με τους Ινδιάνους; Άλλωστε οι Μάου-Μάου είναι παντού γύρω μας, εδώ που ζούμε! Κι εξάλλου οι Ινδιάνοι αποτελούν στοιχείο της πατρίδας μου!" "Και ποια είναι η πατρίδα σου;" ρώτησε με απορία ανάμικτη με αντιπάθεια...
"Οι θάλασσες, τα ποτάμια, οι λίμνες, τα βουνά και οι κάμποι, αλλά και οι άνθρωποι όλου του κόσμου, καλέ μου κύριε. Α! και βέβαια τα άστρα, όταν φεύγω από τα τσιμέντα, την τοξική σούπα και τα φώτα της πόλης και πάω σε μέρη που μπορώ να τα χαζεύω με καθαρό βλέμμα!" απάντησα εγώ. Το δικό του βλέμμα, πάντως, αν ήταν τόξο ινδιάνικο, θα μου έριχνε εκείνη τη στιγμή ένα δολοφονικό βέλος!
" Εγώ" ούρλιαξε σχεδόν "είμαι άνεργος 5 χρόνια, όπως κι ο γιος μου και μόνο η γυναίκα μου δουλεύει! Αλλά εγώ αγαπώ την πατρίδα μου και την τιμώ". "Κατ'αρχήν λυπάμαι για την κατάστασή σας κι εύχομαι όλοι μαζί να την αλλάξουμε για όλους" απάντησα(και το ύφος του σκοτείνιασε από μίσος) "και ποιος σας είπε ότι κι εγώ δεν αγαπώ την πατρίδα μου, έτσι όπως σας την προσδιόρισα πριν; Αλλά αν θέλετε επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω καλύτερα και να καταλάβετε τι εννοώ". "Να μου λείπουν οι αναλύσεις οι δικές σας" και κοπάνησε τα ψιλά για τον καφέ στο τραπέζι του και σηκώθηκε να φύγει άρον άρον. Καθώς όμως απομακρυνόταν από μας, φώναξε (για να τον ακούσουμε, όπως όλοι οι "μάγκες από απόσταση") μια δημοφιλή, για κάμποσους τελευταία, ατάκα-καραμέλα που ζέχνει από γελοιότητα: "Α! ρε μια χρυσή αυγή που σας χρειάζεται..." Ο φίλος μου πετάχτηκε σαν ελατήριο φωνάζοντάς του: "Και σένα ένα Άουσβιτς, να δουλέψεις ως δεσμοφύλακας και να βρεις δουλειά που ίσως κάνει και το επαγγελματικό όνειρό σου πραγματικότητα!" Του έγνεψα να καθίσει κάτω και να ηρεμήσει, δεν υπήρχε λόγος να ασχοληθούμε άλλο μαζί του και να κατρακυλήσουμε στο δικό του τρόπο "σκέψης".
Όμως, τώρα που πέρασαν λίγες μέρες, μου φαίνεται ότι έχω ένα "απωθημένο" από την ιστορία εκείνη: δεν πρόλαβα να προχωρήσω στις "αναλύσεις" μου! όπως το έθεσε και ο φιλόπατρις ευγενικός κύριος. Χμ! Και γιατί να μη το κάνω εκ των υστέρων; κι ας απουσιάζει εκείνος. Και να του το αφιερώσω, δεχόμενος ότι δεν είναι χρυσαυγίτης, αλλά μέσα στη γενικότερη μιζέρια του κι απογοήτευση από αυτά που συμβαίνουν, έπρεπε να μας πει σώνει και καλά κάτι, για να'χει και "το πάνω χέρι της τελευταίας κουβέντας", καθώς όλοι φταίνε πλέον, αθώοι κι ένοχοι! Και εφόσον αυτός ήρθε σε επι-κοινωνία μαζί μας κι έθεσε ένα παράπονο(ας πούμε) κι ένα ερώτημα, το γεγονός ότι ήταν τόσο βυθισμένος (και κολλημένος) στις δικές του γνώμες, εμμονές, τραύματα και φοβίες, τον απότρεπε τελείως να ακούσει τι του λέει ο "άλλος" και άκουγε τελικά το θόρυβο των δικών του μόνο σκέψεων! Δυστυχώς, αυτή είναι μια διαδεδομένη νοητική κατάσταση (ή κατάπτωση, καλύτερα) ανάμεσα σε πάρα πολλούς ανθρώπους, που Δεν επικοινωνούν, όσο κι αν μιλάνε μεταξύ τους, ακριβώς για τους παραπάνω λόγους, αγνοώντας ή απορρίπτοντας ή μην ακούγοντας καθόλου όσα έχουν να τους πουν οι άλλοι, πιθανώς και πράγματα πολύ σημαντικά! Αυτό όμως δεν είναι παράγοντας εξέλιξης αλλά στασιμότητας! Κι εξέλιξη σημαίνει ότι κι από τα ερεθίσματα που παίρνω λόγω αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον μου, μπαίνω σε μια διαδικασία Κίνησης, που με βοηθά να επιλύω προβλήματα και να αντιμετωπίζω καταστάσεις!
Τελοσπάντων, επειδή εξώκειλα στα "αχανή χωράφια" της ψυχανάλυσης, περνάω αμέσως σε μια άλλου είδους ανάλυση, που συνδυάζει σύνορα, αλληλεπιδράσεις, κοινωνική μηχανική, Ινδιάνους, αποικιοκράτες, χολυγουντιανή προπαγάνδα και τραπεζίτες που λυμαίνονται τον κόσμο! Να'ναι καλά ο κυριούλης με την "αγανακτισμένη" ατάκα, που μου έδωσε την πρέπουσα τροφή και ώθηση!
Ξεκινώντας, θα τονίσω, κατ'αρχήν, ότι ζούμε σ'έναν πλανήτη όπου όλοι και όλα συνδέονται με, άμεσες ή έμμεσες, φανερές ή υπόγειες, λογικές ή χαοτικές, αλληλεπιδράσεις, που διαμορφώνουν φαινόμενα και οικοδομούν (συχνά ανεξήγητες ή εξωφρενικές σε πρώτο επίπεδο ερμηνείας) καταστάσεις, οι οποίες προσδιορίζουν την εικόνα του κόσμου! "Το πέταγμα μιας πεταλούδας στη Νέα Υόρκη προκαλεί τυφώνες στο Τόκιο" ή η κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ πυροδοτεί μια σειρά οικονομικών εξελίξεων-ντόμινο που πλήττει την παγκόσμια οικονομία, ή οι χρηματοδοτήσεις της ΕΟΚ τη δεκαετία του'80 δημιουργούν σχέσεις οικονομικής υποδούλωσης και σκληρής εξάρτησης της Ελλάδας με παράλληλη άνθιση του φαινομένου των εγχώριων πολιτικών & μεγαλοεργολαβικών "αχόρταγων σαγονιών".
Επίσης, οφείλω να εξομολογηθώ ότι για μένα, καλώς ή κακώς, τα σύνορα των εθνών-κρατών "οριοθετούν τα χωράφια που περιφράσσονται με συρματοπλέγματα". Και τα χωράφια δεν είναι ποτέ "αδέσποτα" ή αυτοδιαχειριζόμενα από τους αγρότες τους (σύμφωνα με το συμβολισμό εδώ, εννοούνται, δηλαδή, οι λαοί), έτσι; Ανήκουν πάντοτε σε κάποιους ιδιοκτήτες ή, στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης πολυεθνικής λαίλαπας, υπόκεινται στον έλεγχο "μεγαλοϊδιοκτητών". Κι αν επιστρέψουμε (που ολοταχώς για εκεί βαδίζει το πράγμα) σ'ένα νέο (τεχνοκρατικό και τεχνολογικά αναπτυγμένο) Μεσαίωνα, θα θυμηθούμε ότι οι φεουδάρχες απολάμβαναν το προϊόν του μόχθου των δουλοπάροικων, έχοντας παράλληλο δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω τους. Όποτε οι δεύτεροι αποφάσιζαν να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές μεταξύ τους (στο μοίρασμα των ξεροκόμματων που τους πετούσαν οι πρώτοι) και να οργανωθούν ενωμένοι, διεκδικώντας το αυτονόητο (να καρπώνονται τα αγαθά που οι ίδιοι παράγουν, σε μια γη που δεν ανήκει σε κανένα αλλά μπορεί να θρέψει τους πάντες), τότε το έδαφος έτριζε μεγαλοπρεπώς κάτω από τα πόδια των μεγαλοεκμεταλλευτών. Που κατέφευγαν σε διάφορες μεθόδους (δωροδοκία στοχευμένη, αν η βία δεν έπιανε, αποπροσανατολιστικά "ψίχουλα" ως συμβιβασμός, αλλοίωση και διάλυση των αρχικών στόχων, κατακερματισμός) για ν'αναχαιτίσουν "το ορμητικό ρεύμα του ποταμού".
Όταν λέω ότι τα σύνορα λειτουργούν ως περιφράξεις χωραφιών, αυτό δεν σημαίνει βέβαια ισοπέδωση και ομοιόμορφη αντιμετώπιση των πάντων! Λαών, παραδόσεων τοπικών, ηθών και εθίμων, πολιτιστικών κληρονομιών και λογής άλλων ιδιαιτεροτήτων...
Αυτό αποτελεί φασιστική συνταγή!
Σημαίνει, παράλληλα, σεβασμό στη διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου και λαού, στο δικαίωμα αυτοδιάθεσής του, αλλά κι επιβίωσής του, όταν οι συνθήκες στον τόπο διαμονής του δεν του διασφαλίζουν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια στη ζωή. Και πολύ περισσότερο την επιβίωσή του!
Γιατί κάποιοι "μεγαλοπρούχοντες", που δεν δίνουν δεκάρα για τους λαούς και τα κράτη είναι απλώς "οι παιδικές τους χαρές", φροντίζουν να θησαυρίζουν ξεζουμίζοντας τους τόπους που ζούνε διάφοροι λαοί. Και να τους κάνουν "δώρο" τεράστια δεινά κι ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση και εξαθλίωση. Και μετά να πείθουν, με διάτρητα ιδεολογήματα ή παραληρήματα διασποράς φόβου, "τους ενοίκους των πολιτισμένων παιδικών χαρών" να θεωρούν εχθρικούς παρίες όλους αυτούς που υποχρεώνονται να φεύγουν απ'τους τόπους τους και να μετακινούνται σε άλλους για να καταφέρουν να ζήσουν στοιχειωδώς σαν άνθρωποι...Και ναι! Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια!! Οντότητες δομημένες από χώμα και νερό, ενώσεις άνθρακα, αλλά και προικισμένοι με Διάνοια και εξελισσόμενες δυνατότητες, πολλά υποσχόμενες! Που σε πάρα πολλούς απ'αυτούς (στο ιστορικό παρελθόν και εξελισσόμενο παρόν) δεν τους δόθηκαν ποτέ οι υλικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και πνευματικές ευκαιρίες (βάσει εξουσιαστικών σχεδίων, με συχνότατη θρησκευτική συνδρομή και νομιμοποίηση) να καλλιεργήσουν και ν'αναπτύξουν τις δυνατότητές τους.
Και όσοι απ'αυτούς (όπως οι ινδιάνικες φυλές) αντιλαμβάνονταν τη Φύση και τον άνθρωπο με τελείως διαφορετική (θαυμαστή) σύλληψη σε σχέση με την καθεστηκυία; (Δηλ.τον ευρωπαϊκό- ιουδαιοχριστιανικό τρόπο σκέψης και ιμπεριαληστρικής πολιτικής χάραξης την εποχή του αποικισμού της Β.και Ν. Αμερικής). Μα, πολύ απλά, παραμερίστηκαν βίαια ή εξοντώθηκαν μαζικά με τον πιο βάρβαρο, τον πιο χυδαίο τρόπο!
Κάτι που συνέβη και με τις φυλές της Αφρικής, που τους στοίβαζαν οι δουλέμποροι στα σαπιοκάραβά τους και τους μετέφεραν ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό στο "Νέο Κόσμο" (και μετέπειτα "γη της ελευθερίας" και των ευκαιριών). Για το χτίσιμο του νέου λαμπρού Δυτικού πολιτισμού, που μας προσφέρει απλόχερα σήμερα τα αποικιοκρατικού τύπου χρηματοπιστωτικά του ιδρύματα και οργανισμούς και μας μπολιάζει με τα πολιτιστικά του "φώτα" (ή, καλύτερα, δηλητήριά του)!
ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΠΟΣ!
Θυμάμαι, όταν ήμουν κάποτε κι εγώ ένα πιτσιρίκι που την έβρισκε με κινηματογραφικές προπαγανδιστικές αμερικάνικες παραγωγές (απ'τις οποίες έβριθε η τηλεόραση πάντα), σαν αυτές που εγκωμιάζουν "το έπος των λευκών πιονέρων της Άγριας Δύσης", θαύμαζα απ'τη μια κάτι ατρόμητες περσόνες σαν τον Τζον Γουέην, που καθάριζαν τους αιμοδιψείς Ινδιάνους κι εξασφάλιζαν το "θεάρεστο τρόπο ζωής" στους αποίκους. Απ'την άλλη όμως, ελκυόμουν κι απ' τους Ινδιάνους, γιατί μου άρεσε η εικόνα τους πάνω στα καθαρόαιμα άλογά τους να καλπάζουν ελεύθεροι στα άγριας ομορφιάς τοπία! Σ'αυτά που εισέβαλαν και καταπατούσαν κατά κύματα (σαν αχόρταγες ακρίδες) οι θεοσεβούμενοι άποικοι, που θεωρούσαν τους αυτόχθονες ως βαρβάρους, τους οποίους όφειλαν να εξολοθρεύσουν σαν...καλοί χριστιανοί.Μέχρι που μια μέρα είδα, τυχαία, μια ταινία γουέστερν με τίτλο "Στρατιώτης Μπλου". Διαφορετική απ'ό,τι είχα ως τότε δει! Ενοχλητική για τις συνειδήσεις των θαυμαστών του Τζον Γουέην! Ωμή και ρεαλιστική, σε σημείο που σε εξόργιζε και σου προκαλούσε πόνους στο στομάχι! Γιατί;
Μα, πολύ απλά, παρουσίαζε, χωρίς ίχνος μελοδραματισμού ή υπερβολής, τη στυγνότατη γενοκτονία που συντελέστηκε σε βάρος των αυτόχθονων κατοίκων της Αμερικής! Αυτών των "βαρβάρων" που δεν κατανοούσαν την εχθρική προς τη Φύση και δουλοπρεπή στάση που απαιτεί ο ιουδαιοχριστιανικός θεός από το ποίμνιό του (ή κοπάδια του), που δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τη γη τους και τον τρόπο ζωής τους και τις παραδόσεις τους και να στοιβαχτούν σε στρατόπεδα-καταυλισμούς σε άγονα κι αφιλόξενα μέρη από τους "εκπολιτιστές τους". Που προτιμούσαν να πεθάνουν όρθιοι κι όχι γονατιστοί, αν και η υπεροπλία των αντιπάλων ήταν συντριπτική!
Αυτή η εμπειρία και το μήνυμα που αποκόμισα από την παραπάνω ταινία (ψάξτε να την βρείτε!) ήταν αποκαλυπτική για μένα (ήμουν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου). Κι αποφάσισα να ψάξω περισσότερο το θέμα και γενικότερα τις αλήθειες πίσω από δημοφιλή ψέματα (καλή ώρα σαν τη νεοελληνική ατάκα: "χρωστάμε και πρέπει να πληρώσουμε!" ή "το μέλλον μας είναι με την ισχυρή κι ενωμένη(ποια ενωμένη;)Ευρώπη του ευρώ"). Κι αποφάσισα να αποφεύγω τα σκουπίδια που κάποιοι επιτήδειοι "διαμορφωτές της πραγματικότητάς μας" θέλουν να μας παρουσιάζουν σαν μπριλάντια.
Η επαφή μου με τον πολιτισμό των Ινδιάνων της Βόρειας, αλλά και Νότιας Αμερικής (εκεί όπου είχαμε τον εξανδραποδισμό τους και καταλήστευσή τους από τους Ισπανούς, κυρίως, κονκισταδόρες), με γοήτευσε και με ενέπνευσε...
Κι έτσι, κλείνοντας αυτό το άρθρο που πηγή έμπνευσής του ήταν "ο κυριούλης με τους Μάου Μάου και τη χρυσή(κρ)αυγή(ανοησίας)", παραθέτω κι ένα χαρακτηριστικό δείγμα ινδιάνικης ποίησης.
Αυτός ο νέος κόσμος
Όμορφος φαινόταν
αυτός ο νέος κόσμος που πλάστηκε.
Σε ολόκληρο το μήκος και πλάτος
της γης, της γιαγιάς μας
απλωνόταν η πράσινη αντανάκλαση
της φορεσιάς της
και τις οσμές που ανάδινε
ευχάριστα ανασαίναμε
(της φυλής Winnebago)
Εκείνος ο Άνεμος
Εκείνος ο άνεμος, εκείνος ο άνεμος
κουνάει τη σκηνή μου, κουνάει τη σκηνή μου
και τραγουδάει για μένα
και τραγουδάει για μένα
(της φυλής Kiowa)
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου