ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 7 Μαρτίου 2023

ΤΑΧΥΦΑΓΕΙΟ «Η ΤΕΧΝΗ» (εξαιρετικό!)


WANTED: ART !
Αυτή η ακατάσχετη, διαρροϊκή εναλλαγή τεχνουργημάτων κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Τα είδη («τέχνης») διαδέχονται το ένα το άλλο σε ρυθμούς διαστημικούς, κι ενώ εσύ δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις τη ροή των γεγονότων, στο υποσυνείδητό σου συντελείται το Μεγάλο Έργο: η Διαγραφή.

Η Τέχνη είναι υπεύθυνη για την ενθύμιση του Ανώτερου. Εγκαλεί στον ακροατή/θεατή το ύψιστο δυνατό του Μέσα του, τη βέλτιστη έκφρασή του, ώστε αυτός, και κατ’ επέκταση το κοινωνικό σύνολο, να οδεύουν προς την Ανέλιξη.
Η οδός της ανέλιξης περιέχει μεγάλα διαστήματα περίσκεψης. Το Κοίταγμα Μέσα. Ο απολογισμός. Τα οποία ακολουθούνται από σταθερή εστίαση στο επιθυμητό.
Εκεί είναι που χρειάζεται η Τέχνη. Στην επιλογή του στόχου που θα εστιάσουμε. Στην ενθύμιση των ποιοτήτων του. Στην διαρκή συγκέντρωση με απόλυτη συνείδηση, ώστε ο Στόχος να εκδηλωθεί.

Εδώ, στο βόθρο που διαβιούμε, βιώνουμε συνεχείς βιασμούς από κάθε κατεύθυνση, ένας εκ των οποίων έχει καταχρηστικά ονομαστεί «τέχνη». Μια εκδήλωση που ακολουθεί μόδες και όχι κοινωνικές δομές, όπως μέχρι τώρα –σε κάποιο βαθμό– συνέβαινε, καθώς η τέχνη εκδήλωνε τις πτυχές των κοινωνικών και πολιτικών δομών του περιβάλλοντος.
Ο ανίκητος τρόπος χειραγώγησης είναι οι λαγοί. Βγαίνουν μπροστάρηδες και τρέχουν τόσο γρήγορα, που δε μένει χρόνος ανάλυσης και περίσκεψης. Ο κοινωνικός ιστός ακολουθεί, απερίσκεπτα, αντιγράφοντας «τη συνταγή της επιτυχίας».

Ποιας επιτυχίας;

Ας γελάσουμε. «Η ζωή είναι τραγωδία σε κοντινό πλάνο, αλλά κωμωδία σε μακρινό πλάνο» είπε ο Τσάρλι Τσάπλιν.
Η συνταγή της επιτυχίας είναι αυτή η συνταγή που ακολουθεί τις δοσολογίες του συστήματος:

½ κιλό «κάνεις ό,τι σου λένε»
2 ποτήρια «λες μόνο όσα επιτρέπονται»
1 κ.σ. «εικόνες έκπτωσης»
2 σακιά «εισέρχεσαι στους κατάλληλους κύκλους»

Αυτός που εκτρέφει τους λαγούς, αυτός συγκροτεί και τις επιτροπές βραβεύσεων, αυτός έχει το φραντσάιζ των προωθητών, αυτός κατέχει και τις διαφημιστικές εταιρίες.

Ταχυφαγείον «η Τέχνη»

Κι εσύ εισέρχεσαι αμέριμνος σε κάποιο χώρο εστίασης, ελπίζοντας να περάσεις μια όμορφη βραδιά με ποιοτικό (πνευματικό) φαγητό, και τότε ξεκινά ο καταιγισμός του μενού:
– Καλησπέρα σας, τι θα πάρετε;
– Από σχάρα τι έχετε;
– Έχουμε μπέργκερ με πάστα κιμά.
– Μαγειρευτά;
– Βεβαίως, μπέργκερ με πάστα μελιτζανοπατάτας.
– Σε θαλασσινό;
– Μπέργκερ με πάστα θαλασσινών.
– Χωρίς ζωικά;
– Μπέργκερ με πάστα όχι κρέατος.

Ταραγμένος κοντοστέκεσαι να αντιληφθείς πού έγινε το λάθος και βρέθηκες σε αυτό το αδιέξοδο, ενώ προσπαθείς ταχύτατα να σταθμίσεις τις επιλογές σου. Αποφασίζεις τελικά να πάρεις κάτι από το μενού.

– Θα πάρω δύο μπέργκερ με πάστα κιμά.
– Λυπάμαι κύριε, το προϊόν αυτό δεν είναι πλέον διαθέσιμο στο μενού μας.

Τα κουτιά επισήμανσης

Και εισέρχεσαι, ως νέος (ή και αρχαίος) καλλιτέχνης, στο κέντρο προώθησης του έργου σου (αλλιώς δισκογραφική, θεατρικός παραγωγός κ.λπ.).

– Γεια σας, θα ήθελα να σας αφήσω ένα δείγμα του έργου μου.
– Βεβαίως. Σε ποια κατηγορία ανήκει;
– Κατηγορία; Τι εννοείτε; Εγώ απλά εκφράζω την τέχνη έτσι όπως την αισθάνομαι πηγαία μέσα μου.
– Χμμμ… Δεν έχουμε κατηγορία «πηγαία».
– Ίσως αν δείτε το δείγμα να…
– Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Θα πρέπει να ανήκει σε κάποια από τις κατηγορίες που διαθέτουμε.
– Και ποιες είναι αυτές;
– Αυτή την εβδομάδα είναι μπέργκερ με πάστα κιμά, μπέργκερ με πάστα βίγκαν, μπέργκερ με πάστα λοατκι και μπέργκερ με πάστα οργής.
– Δεν νομίζω πως το έργο μου έχει κάποια σχέση με μπέργκερ, αλλά ίσως είμαι τυχερός και μπορέσω να μπω σε κάποια κατηγορία… Αν δεν ανήκω σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες, τι γίνεται;
– Δεν μπορεί να σας βρει το κοινό στα καταστήματά μας. Όλοι οι κωδικοί είναι αυτοματοποιημένοι και καταχωρημένοι στα αντίστοιχα ράφια.
– Δεν έχετε ράφι με τους ανένταχτους;
– Ράφι για τους ανένταχτους;!!! Τι λέτε κύριε; Δεν ξέρετε πού απευθύνεστε; ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ!!!

Και δε χωράς πουθενά

Τα κουτιά κουτιά της επισήμανσης στο ταχυφαγείο «η τέχνη» δεν σε περιέχουν. Επίσης, δεν απευθύνονται σε σένα, είναι προφανές. Εσύ είσαι το out-of-the-box στοιχείο της κοινωνίας, είσαι το είδος υπό εξαφάνιση που εξακολουθεί να βλέπει ελευθερίες εκεί που οι άλλοι βλέπουν χάος, που εξακολουθεί να βλέπει ουρανό εκεί που οι άλλοι βλέπουν RGB, που εξακολουθεί να ονειρεύεται ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΑ.

Τα Δικά Σου Όνειρα, αυτά είναι που καταζητούνται σήμερα.

𝜧 𝜾 𝝌 ❀ 𝜺 𝝀 𝜶

Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου