ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2022

Όταν το αποτέλεσμα μετατρέπεται σε ΑΙΤΙΑ...


” Όταν αγνοούμε έναν Θεό, γεννάμε έναν δαίμονα”
“Αυτό που το αρνούμαστε, κερδίζει δύναμη, και ψάχνει παράξενες και απρόσμενες μορφές για να φανερωθεί”
“Αρνήσου το σέξ, και άλλες μορφές της έκφρασης του θα σε βασανίσουν”
“Αρνήσου την αγάπη, και ακραίοι συναισθηματισμοί θα σε παραλύσουν”
“Αρνήσου την επιθετικότητα, και τελικά θα δείς το ματωμένο μαχαίρι στο τρεμάμενο χέρι σου”
“Μπορούμε να προστατευθούμε από τα πάντα αν τους αρνηθούμε την ύπαρξη”
“Μπορούν να υπάρξουν τα πάντα άν προστατεύσουν την άρνηση τους”
“Όταν φοβάσαι ανοίγεις μιά πόρτα στον κίνδυνο, που ο φόβος θα έπρεπε να σε κάνει να την κρατάς κλειστή”
“Όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι, είναι πολύ πιθανό να μας καταλαβαίνει αυτό

Ένας άνθρωπος παύει να ανήκει στην αγέλη των χειραγωγούμενων κοπαδιών -"κουρά και σφαγή", εκεί δεν καταλήγουν στο τέλος;- όταν παύει να αποτελεί αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα εχθρικών για τα συμφέροντα και την ίδια τη φύση του παραγόντων και ψυχολογικών μηχανισμών έξω από αυτόν αλλά βαθιά εγκατεστημένων, μέσω και προπαγανδιστικής εμφύτευσης στον εσωτερικό του κόσμο, ας όψονται τα κυρίαρχα πρότυπα, η μάστιγα των "μέσων μαζικής ενημέρωσης" και οι ουσιαστικές επιδιώξεις της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Αποτέλεσμα ατζέντων κι ενεργειών "ποιμένων", μηχανιστικών συνηθειών και στρεβλών δημοφιλών πεποιθήσεων που άγουν και φέρουν τις μάζες. 

Ο άνθρωπος παύει να είναι το αντικείμενο στο ρήμα της πρότασης "ο φόβος φυλάει τα έρμα", όταν γίνεται Παρατηρητής, με οξυμμένες αισθήσεις και μ' ενεργοποιημένες τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες του. Όταν σκέφτεται ελεύθερα μόνος του, όταν ο Νους κυριαρχείται από Διαύγεια, όταν αποκτά κριτική κι αναλυτική σκέψη, ανεξάρτητη ροή αντίληψης που καταλήγει σε υψηλή συνειδητότητα, όταν..μετατρέπεται σε Αιτία! Και τότε ακολουθούν τα θαύματα. Άυλοι και υλικοί δυνάστες, υλικά και πνευματικά σαπρόφυτα, παύουν να έχουν οποιαδήποτε σημασία, βαρύτητα και κύρος γι' αυτόν. Ξεθωριάζουν και σβήνουν, παύουν να υφίστανται, όσο κι αν το θηρίο γίνεται πιο επικίνδυνο όντας πληγωμένο βαριά, αλλά στο τέλος σφαδάζει με επιθανάτιο ρόγχο που υποτάσσεται στη Δύναμη και τις αστείρευτες δυνατότητές της .. Σκέψου όπως συμβαίνει στον εθισμένο σε παραισθησιογόνες ουσίες που καθαρίζει ο οργανισμός του κι επανέρχεται νηφάλιος και δριμύτερος. Για να παίξει τον ρόλο του στην Κίνηση του αιώνιου γίγνεσθαι, εκεί όπου "τα πάντα ρει"! Ενώ η "ακινησία", δηλαδή η παγίωση δογματ-ισμών και αυθαίρετων θεωριών που γίνονται δεκτές από αυτόν ως θέσφατη πραγματικότητα και οι οποίες παράγουν στερεότυπα και ρόλους που μοντελάρονται πιστά σε αυτά, συνεπάγεται απλά τον υλικό, ψυχικό, πνευματικό θάνατο..

Ο Ένοικος...

Και μια πρόταση: "Σχηματισμός της μάζας: Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την απάτη του COVID19;" Και κάποιες προσωπικές σκέψεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου