ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2022

Βάλτε τον "Πολιτισμό" εκεί που ξέρετε....(volume 2* - small taste from Greece )

 

(*"volume 1", the good old european "culture" : https://antidras.blogspot.com/2020/10/blog-post_9.html)

Η είδηση περί "πολιτιστικών κυρώσεων", μετά κι από τις στρατιωτικές κυρώσεις της "περιφερειακής υπερδύναμης" του Ελλαδιστάν (που κι επίσημα αναγνωρίστηκε ως "de facto εχθρός" από την Ρωσική Ομοσπονδία), της χώρας που όπως μας λέγανε στα δημόσια schools "γέννησε τη δημοκρατία": 

Μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, έδωσε οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Μετά την απόφαση αυτή η εκδήλωση του Gala Όπερας που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 3 Μαρτίου, ακυρώνεται, όπως και η μετάδοση της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων», στο πλαίσιο του κύκλου The Bolshoi Ballet Live from Moscow, την Κυριακή 6 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Megaron – The Athens Concert Hall. - πηγή

Βρε συνμαλάκες, μήπως ελλόχευε ο κίνδυνος να κολλήσουν οι θεατές, μέσα από το φαντασμαγορικό θέαμα της ρωσική παράστασης στο Μέγαρο Μουσικής, κάναν περίεργο ιό ("Putinovirus"), με βασικά συμπτώματα την ανάπτυξη μολυσματικού (για τη νατοϊκή και φορέα του  "ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ" Δύση) και τρισκατάρατου "φιλορωσισμού"; Ή έυπήρχε έντονος ο φόβος να περνούνταν κάποια "πολιτισμικά υποσυνείδητα μηνύματα", με αποτέλεσμα το κοινό να μην δέχεται πια αβασάνιστα τα "μπόλια" της καθεστωτικής προπαγάνδας των ΜΜΕ για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία, αποσιωπώντας συστηματικά κάποια  "άβολα γεγονότα";

Ξεχωρίζω τις επισημάνσεις από ένα χαρακτηριστικό tweet, από τα πάρα πολλά σχετικά με αυτή τη "βαθυστόχαστη μεθόδευση" : "Να κάψουμε όλα τα βιβλία Ρώσων συγγραφέων, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Γκόγκολ,Τσέχοφ κοκ. Να απαγορευτεί το άκουσμα κλασικής μουσικής Ρώσων συνθετών Τσαϊκόφσκι, Στραβίνσκι κοκ. Να μη σώσουν και πατήσουν το πόδι τους στη χώρα μας Ρώσικα μπαλέτα."  Από την άλλη όμως, ποιος νοιάζεται για πολιτισμό και πνευματικότητα στη χώρα του προστίμου των 100 ευρώ για ανεμβολίαστους 60άρηδες και άνω (Ό,τι αφήνεται "να αυγατίσει" γίνεται, διόλου σπάνια, θηλειά στο λαιμό! Ασουπή*!)και "να μην κουνιέται φυλλαράκι" σχεδόν, στο φέουδο των Κούληδων και των φυρερίσκων τηλε-μπούληδων "ειδικών", που απευθύνονται σε "πολίτες" με IQ ραδικιού (βρίσκουν και τα κάνουν και τα λένε...). Με δηλώσεις, ως να ελαχιστότατο παράδειγμα, σαν το σχετικά πρόσφατο hit ενός πασίγνωστου πνευμονολόγου-τηλεγλάστρας: "Η μάσκα έξω σας προστατεύει μόνο από το κρύο. Η υποχρεωτικότητα επιβλήθηκε για να μην ξεχνιόμαστε..."(!) Εμένα λοιπόν, αυτό που με καίει σχετικά με τις κυρώσεις σε οτιδήποτε θυμίζει Ρωσία είναι να μην απαγορευθεί και η...βότκα! Τη χρειάζομαι "για να κάνω κεφάλι" και να φαντασιώνομαι ότι βρίσκομαι σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο (δύσκολη όμως κι εδώ η επιλογή έτσι όπως κατάντησαν την οικουμένη), σε άλλον πλανήτη, σε άλλο γαλαξία...Μέλος ενός Πολιτισμού, που ποιοτικά και δονητικά απέχει παρασάγγας από αυτό το ψυχοπορνείο, από αυτή τη Φυλακή με αυτούς τους διευθυντάδες, τους δεσμοφυλάκους, αλλά και τους διόλου αδιάφορης πλειοψηφίας συγκρατούμενους...Kαι είναι αυτή η πολύ δυσάρεστη αίσθηση, από πιο παλιά, που πλέον γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη και συνάμα κάνει το μάτι μας να γυαλίζει περίεργα:...We don't feel at home in this world anymore...

ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου