ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 25 Ιουλίου 2021

"ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ"! Κράξιμο στον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ που έκανε προπαγάνδα στο ΑΧΕΠΑ

 Συνυπογράφουμε κι εμείς τα λόγια της κυρίας στο πρώτο βίντεο από τη Λάρισα: "Πότε ξανά έγιναν υποχρεωτικά στην ανθρωπότητα πειραματικά σκευάσματα (σ.σ. και πόσο "αθώα": https://antidras.blogspot.com/2021/01/blog-post_19.html ); Επί Μένγκελε;(σ.σ.ο διαβόητος αρχιεπισήμονας γενετικών πειραμάτων των ναζί, ο λεγόμενος "άγγελος του θανάτου", που επέδειξε και...μεγάλο ενδιαφέρον για τα παιδιά...)"  Από την ανάρτηση:
Οι εργαζόμενοι στις δημόσιες δομές Υγείας δείχνουν τον (ομαδικό) δρόμο... Στην εποχή της Παραφροσύνης, της συντριβής των δικαιωμάτων κι ελευθεριών, του στυγνού υγειονομικού τζιχαντισμού...

ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! 
"ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΕΧΩ 5 ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΕΤΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΜΒΟΛΙΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ..ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!"

Υπάρχουν μέσα πάλης…Το νοσοκομείο του Montélimar στη Γαλλία κήρυξε απεργία διαρκείας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού εναντίον των υγειονομικών.ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ.

Και κάποιες προσωπικές απόψεις...εφ' όλης γενικά της ύλης:

Ζήτω η "νέα ευγενής τέχνη διαστροφής της επιστήμης¨, της ίδιας της εννοιολογικής νοηματοδότησης του τεχνο-φεουδαρχικού, αηδιαστικά διχαστικού, δικτατορικού υπο-κόσμου μας...Αυτού του "πολιτισμού της χέστρας", ενός διαχρονικά, όποτε το έκρινε "αναγκαίο μέτρο", επαίσχυντου εκμαυλιστή νέων  ανθρώπων και γεννήτορα νοσηρών "προτύπων" μιας σιχαμερής "αναβαπτισμένης" στην προπαγάνδα των δυναστών κοινωνίας....Εκεί όπου αν δεν ανατραπεί, εκ βαθέων κι εκ θεμελίων, η "μεγάλη αρρώστια", ίσως και να μην αξίζει να βλέπει το αρρωστημένο φως της "ύπαρξης" η νέα ζωή ενός (άτυχου) παιδιού...
Η υιοθέτηση των προτύπων, η διαμόρφωση της "ορθής αντίληψης" μέσα στην (κατευθυνόμενη από τις "κεφαλές" της) κοινωνία, η εκδήλωση επιθυμητής (για το σύστημα) συμπεριφοράς, δεν δημιουργούνται εκ του μηδενός...Υιοθετούνται από την ΕΞΟΥΣΙΑ και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της: ΜΜΕ, τέχνη, εκπαίδευση. Ζούμε σε τόσο σκοτεινούς πια καιρούς που η φράση "pure evil" ("αγνό ή καθαρό κακό" σε μετάφραση), βγαλμένη μέσα από δυνατές ταινίες κινηματογραφικού τρόμου, φαντάζει ως λίαν ταιριαστή...Δυστυχώς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου