ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021

ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ ΑΝΟΧΗΣ!

("ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΑΝ ΤΙΣ ΜΥΓΕΣ " - ΟΙ ΠΛΑΣΙΕ ΤΡΟΜΟΥ KAI OΔΥΝΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ "ΚΑΜΠΑΝΙΑ" ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΦΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ "ΨΗΦΙΑΚΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ", ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΣΤΑ ΖΑΡΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΕΝΩ H BIG PHARMA ΘΗΣΑΥΡΙΖΕΙ!!!!!!!!!

Μια 37χρονη εκπαιδευτικός πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία 12 ημέρες μετά τον πρώτο εμβολιασμό της με AstraZeneca.

Η δασκάλα Zelia Guzzo άφησε την τελευταία της πνοή μετά από μια μάχη 12 ημερών …

Τα νέα για τον τραγικό θάνατο της Ζέλια προέρχονται από το κρατικό ινστιτούτο πολλαπλών χρήσεων “S. Quasimodo” στη Γέλα.

Είναι το πολυδύναμο Ινστιτούτο « S. Quasimodo » της Gela που δίνει την είδηση για τον τραγικό θάνατο της Zelia.

«Με ατέλειωτη θλίψη και μια μεγάλη συντριβή η σχολική μας κοινότητα έμαθε τον αιφνίδιο και πρόωρο θάνατο της καθηγήτριας Zelia Guzzo. Ενθυμούμαστε και κλαίμε μια συνάδελφο κι ένα πρόσωπο πάντα ευγενικό, στοργικό, εξυπηρετικό, χαμογελαστό, αφοσιωμένο στη δουλειά του, επαγγελματία. Η I.C.S. ‘Quasimodo’ συμμερίζεται τη θλίψη της οικογένειας και όλων όσων είχαν την τύχη και την τιμή να την γνωρίζουν. ».

Η εκπαιδευτικός, μετά τη χορήγηση του εμβολίου AstraZeneca, νοσηλεύθηκε σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο Sant’Elia de Caltanissetta,λόγω μιας εγκεφαλικής αιμορραγίας μέχρι που δηλώθηκε σε καθεστώς εγκεφαλικού θανάτου.
reseauinternational 30.3.21, .sicilia24h

Το γεγονός του θανάτου της επέρχεται καθώς στην Ελλάδα φουντώνουν οι πιέσεις για εμβολιασμό εκπαιδευτικών!!!

ΕΠΙΣΗΣ από την ίδια πηγή άλλα τρία "καραμπινάτα" περιστατικά με το "προϊόν" της Οξφόρδης και τα οποία αφορούν νεότατους (στα δύο) και υγιέστατους (και στα τρία) συνανθρώπους: 

α) Υγιέστατος 23χρονος Έλληνας φοιτητής Ιατρικής πέθανε από θρόμβωση μετά από εμβολιασμό με AstraZeneca στη Σόφια. Στις 24/03/2021 αναφέρεται” ο θάνατος Έλληνα φοιτητή ιατρικής στη Βουλγαρία, λίγες ημέρες μετά τον εμβολιασμό του. Ο 23χρονος είχε κάνει το εμβόλιο της AstraZeneca στις 22 Φεβρουαρίου και δέκα μέρες μετά, έπειτα από θρομβωτικό επεισόδιο, κατέληξε στη ΜΕΘ του Pirogov Hospital στη Σόφια” σύμφωνα με το focusfm.

β) Μια 38χρονη γυναίκα πέθανε τη Δευτέρα στην Τουλούζη της Γαλλίας από θρόμβωση, 14 ημέρες μετά τον εμβολιασμό της με μια δόση της AstraZeneca. Δεν υπέφερε από συγκεκριμένα προβλήματα υγείας. Αυτή η περίπτωση θα αναλυθεί μεταξύ άλλων από τα κέντρα ANSM και φαρμακοεπαγρύπνησης.
Η franceinfo έμαθε την Τρίτη από τις αντίστοιχες πηγές του νοσοκομείου το γεγονός, επιβεβαιώνοντας πληροφορίες από την Actu Toulouse. Αυτή η κοινωνικός λειτουργός είχε εμβολιαστεί λίγο πριν την προσωρινή αναστολή της AstraZeneca στα μέσα Μαρτίου. Δεν υπέφερε από κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα υγείας, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.

γ) O Joël Crochet, 63 ετών πέθανε στο νοσοκομείο στην πόλη Annecy της Γαλλίας την Πέμπτη 17 Μαρτίου 2021 υποκύπτοντας σε πολλαπλές θρομβώσεις σε ζωτικά όργανα 10 μέρες αφότου δέχθηκε την πρώτη δόση του εμβολίου AstraZeneca στο εφήμερο εμβολιαστικό κέντρο au centre éphémère που έχει εγκατασταθεί στο Pâquier στις αρχές του μήνα. Αν και καμιά συσχέτιση δεν αποδόθηκε αναφορικά με εμβόλιο και θάνατο ως είθισται ( σσ. ο νόμος της σιωπής) , ο Jean-Luc Crochet καταθέτει την μαρτυρία του για την καλπάζουσα επιδείνωση της υγείας του αδερφού του κι αναρωτιέται για τους κινδύνους του μαζικού εμβολιασμού και δηλώνει εξ ονόματος της οικογένειας , την αναγνώριση της περίπτωσης του Joël μεταξύ των θρομβοεμβολικών γεγονότων στην εθνική υπηρεσία ασφάλειας Φαρμάκων (ANSM) και τη συμπερίληψής της στην έκθεση φαρμακοεπαγρύπνησης σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις του εμβολίου AstraZeneca. ledauphine 30/3/21
Σύμφωνα με την μαρτυρία του αδερφού του θύμα αισθάνθηκε πόνους 30′ μόλις λεπτά μετά τον εμβολιασμό!!!
Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ στον Καναδά αναστέλλεται προσωρινά η χορήγηση του εμβολίου της AstraZeneca στους ενήλικες κάτω των 55 ετών.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου