Έξοδος από τη "Χώρα των Θαυμάτων"

Eμείς οι "απλοί άνθρωποι", the people, οι φυλακισμένοι, οι εκτοπισμένοι, οι διωγμένοι από καριέρες με πιστοποιητικά φρονημάτων και QR codes , οι εμμονικά ανεμβολίαστοι και ατσιπάριστοι, αυτοί που ξυπνάνε από το λήθαργο, αυτοί που αρνούνται τις διδαχές του παραλόγου, αυτοί που δεν συζητούν καν την ανάγκη για σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους και δεν διαπραγματεύονται ούτε ένα επιπλέον χιλιοστό της ελευθερίας τους. Αυτοί που προτιμούν να γριπιαστούν, να ανεβάσουν ίσως πυρετό και να επανέλθουν δριμύτεροι και αισιόδοξοι μέσα σε περιβάλλον μη απανθρωποίησης και ακατάπαυστων ριπών φόβου.  Αυτοί που δεν φοβούνται να συνυπάρξουν ελεύθεροι με τα μικρόβια όπως έκανε αιώνες η ανθρωπότητα τώρα, περνώντας μέσα από συμπληγάδες που κάνουν το παραχαραγμένο σήμερα, παραδομένο στην προπαγάνδα και την παραφιλολογία μιας τόσο αποτυχημένης όσο κι απογοητευτικής ως προς το καθήκον της επιστήμη, να μοιάζει στις συγκρίσεις με παιδική χαρά. Αυτοί που δεν παραλείπουν να συμβουλεύουν τις ευπαθείς ομάδες συνανθρώπων τους να παίρνουν όλα τα μέτρα αυτο-προστασίας και δεσμεύονται και οι ίδιοι να βοηθήσουν όπως μπορούνε σε αυτό με τη στάση τους, χωρίς να χρησιμοποιείται όμως αυτή η ανάγκη προστασίας ως δικαιολογία μίας πρωτοφανούς κι επονείδιστης επιβολής τεχνοφασισμού. Αυτοί που δεν ξεπουλάνε τον ίδιο τους τον εαυτό για σχιζοφρενική προστασία από επικίνδυνα άτομα, που απροκάλυπτα μας βλέπουν ως αναλώσιμες μάζες για πειραματισμoύς τύπου ρώσικης ρουλέτας και διαχρονικούς στόχους εκφυλιστικών mind games. Αυτοί όλοι που αρνούνται να εισχωρήσουν στο γλοιωδώς μασκοφορεμένο μέλλον. Το αναβαπτισμένο στις κολυμπήθρες της COVID-19 και αύριο COVID-21 "μέλλον", που ετοιμάζεται εν μία νυκτί γι' αυτούς ερήμην αυτών: μόνιμοι περιορισμοί στις μετακινήσεις, στην ίδια την επιλογή και άνεση της κίνησης και σημεία αυστηρών ελέγχων μεταξύ πόλεων κι ολόκληρων περιφερειών, επιβολή μαζικού βασικού -εξευτελιστικού- εισοδήματος και ολοκληρωτική απώλεια αυτοδιάθεσης και στοιχειώδους έστω ιδιωτικότητας και μόνιμη στάθμευση στρατιωτικών δυνάμεων μέσα σε μητροπόλεις-φυλακές. 

Εμείς κάνουμε τον πλανήτη να γυρίζει ακόμη, εμείς παλεύουμε να γίνουμε τα αφεντικά του χρόνου και όχι τα υποζύγιά του, εμείς μοιραζόμαστε δίχως να απαιτούμε ανταλλάγματα κι απλόχερα τις ιδέες και τις έγνοιες μας και υψώνουμε τα μυαλά και ενίοτε τα κορμιά μας φράγμα στην επίθεση της ασχήμιας και τη φρίκης, εμείς χύνουμε το αίμα μας, κι εμείς λοιδωρούμαστε και δαιμονοποιούμαστε και εξοριζόμαστε -τι τιμή για εμάς!- από το στημένο βήμα του δημόσιου λόγου. Μπορεί και να μας προβάλλουν στις οθόνες τους μερικές φορές, αλλά πολύ βιαστικά και με ανάποδες ερμηνείες και υπό λανθασμένες οπτικές γωνίες. Για να μας χαζεύουν  ανθρώπινες σκιές από τους καναπέδες τους και να νιώθουν θυμό για εμάς και όχι για τους λόγους που μας θυμώνουν και ξεσηκώνουν και μας ματώνουν. Ένα θυμό πού και πού μπορεί ανάμεικτο με κάποια, διαυγή ίσως για λίγο, αισθήματα ενοχής. 

Αλλά εμείς, we the people, the alive όχι the living deads, εμείς αποφασίσαμε από την πρώτη στιγμή πως δεν είμαστε οι επαίτες, οι ζητιάνοι στα ψίχουλα, στα ευτελή ανταλλάγματα, σε ελευθερία με δελτίο και ψηφιακό πιστοποιητικό με τίμημα τη σταθερότητα της ίδιας της υγείας μας. 

Εμείς οι ονειροπόλοι, οι αποτραβηγμένοι συνειδητά ως τώρα και οι ανένταχτοι που ξαφνικά συγκλίνουν και ανακαλύπτουν τα τόσα κοινά που τους ενώνουν με τους επαναστάτες και με αιτία και δίχως "επαγγελματικές περγαμηνές" ή μυστικές εντολές από το πανταχού παρόν πολυπλόκαμο Σύστημα. Όλοι εμείς και οι άλλοι που θα συνδιαλεχθούμε και θα μάθουμε, αν δεν το ξέραμε καλά, ν' ακούμε ο ένας τον άλλο. Ανταλλάζοντας απόψεις, ιδέες και πολύτιμες γνώσεις, απαλλαγμένοι από την προκατάληψη και τη μικροψυχία των εαυτούληδων της ζωούλας του θλιβερού μικρόκοσμου. 

Δεν παύσαμε ούτε στιγμή να αναπνέουμε ελεύθερα! Με όλους τους πόρους μας διαφωνούμε στον "σωτήριο", για το καλό της ψυχοπλακωμένης υγείας και χυδαίας φυλάκισης, εξανδραποδισμό. Οι νόμοι αποδείχτηκαν ότι χρειάζονται επειγόντως οφθαλμίατρο και oι νομοθέτες  ψυχολόγο για να τους εξηγήσει τη διαφορά του φυσιολογικού από το αφύσικο.

Είναι παράνομο να σκεφτόμαστε και μόνο πως υπάρχει ζωτική ανάγκη διάρρηξης όλων των παραπετασμάτων, υπονόμευσης από τα θεμέλια των διαχωριστικών τειχών που έχουν τεχνηέντως τοποθετηθεί μέσα στις κοινωνίες; Τι θα συνέβαινε αν πέταγαν οι υπάκουοι "άγριοι" στη σοφία των ενστίκτων και του τρεχούμενου νερού της ζωής, συμβαδίζοντας και με τη διαίσθησή τους, τις χάντρες και τα ευτελή "δωράκια" πίσω στα μούτρα μιας "πολιτισμένης" εξουσίας; 

Εξουσία ανθρωποβόρα συγκοινωνούντων δοχείων, λογοδοτούσα σε καμιά εκατοστή οικογένειες και σκοτεινές σέκτες λίγων μισάνθρωπων και αδίστακτων δισεκατομμυριούχων και παρασιτικών αιμοβόρων αρπαχτικών. 

Τα θέλουμε όλα! Είμαστε οι φορείς της μη φιλολογικής, στα χαρτιά και κινηματογραφικά σενάρια,  δύναμης! Είμαστε και οι αρνητές της ύπνωσης που μας στερεί τις δυνατότητες να ενεργοποιήσουμε το αστείρευτο δυναμικό του νου μας και να υποταχθούμε με τη βούληση της διάνοιας του πνεύματός μας στους μόνους αφέντες που αναγνωρίζουμε: το φως μιας χαμογελαστής καρδιάς και τη φωνή μιας πανανθρώπινης συνείδησης. 

Δεν μας επιτρέπουν αυτοί οι απαιτητικοί αφέντες να είμαστε "καλά παιδιά". Τα θέλουμε όλα, αρνούμενοι τις βολικές για τους εκμεταλλευτές μας μονολιθικές ετικέτες και αποπροσανατολιστικές στάμπες, βλέπουμε καθαρά ότι το αφήγημα των ιδεολογιών μετατράπηκε σε μεζεδάκι μέσα στην παγκοσμιοποιημένη βλαβερή τους σούπα. Ζητάμε τα πάντα γιατί σ' εμάς ανήκουν όλα! Συγγνώμη Billyboy Gates, Sleepy Joe & bosses behind, WHO, WEF, Chinese Big Brother and 5G C.O. , Angela, Emmanuel, Benjamin και Koulis, αλλά δεν γίνεται να παγιδευτούμε για πάντα σαν την Αλίκη μέσα σε μια απωθητική χώρα "θαυμάτων". Eξάλλου κι εκείνη βρήκε την έξοδο από τη σουρεαλιστική δυστοπία, το παραμύθι παρατράβηξε κι εμείς μεγαλώσαμε για να μένουμε με το στόμα ανοιχτό και το μυαλό αλυσοδεμένο..

Ο Ένοικος...