Aναδημοσιεύουμε κάποιους στίχους που είχαν ανεβεί εδώ πριν μερικά χρονάκια, με απόσπασμα της μικρής εισαγωγής που τα συνόδευαν:
Το παρακάτω το αφιερώνω σε όλες τις γυναίκες, σε όλα τα μήκη και πλάτη της ταλαίπωρης ετούτης γης. Στην πηγή της Ζωής, που τη δαιμονοποίησαν θρησκείες-κρεματόρια του ανθρώπινου πνεύματος, που την κυνήγησαν και έκαψαν άπειρες φορές (από παλιά μέχρι τις ημέρες μας) ως "μάγισσα", που την εξευτέλισαν, την υποβίβασαν, την κακοποίησαν και συνεχίζουν να κακοποιούνοι "πνευματικοί ταγοί", οι "αγάδες", ο καθημερινός υφέρπων φασισμός, οι "καθωσπρέπει" νοικοκυραίοι, οι τύραννοι και μυριάδες τυραννίσκοι...
Τα μάτια σου άλλοτε δυο καταπράσινες λίμνες
που βυθίζεται κανείς μέσα τους
ακόμα κι αν δεν ξέρει να κολυμπά.
Άλλοτε δυο ορίζοντες γαλανοί
που στα όνειρα χαρίζουν σάρκα και οστά.
Πότε δυο μαύρες μελαγχολικές υποσχέσεις
και πότε δυο σπινθηροβόλες παιχνιδιάρικες ριπές.
Το σώμα σου η γέφυρα που ενώνει
τη σκοτεινή άβυσσο με το Φως της Ύπαρξης.
Του ενστίκτου σου το μεγαλείο και η ευθύνη είναι το καράβι
που στο μεγάλο ωκεανό ταξιδεύει τη γενιά.
Το γάλα σου χόρτασε την πρώτη πείνα.
Τα χάδια σου απάλυναν τους πρώτους καημούς.
Στις αγκαλιάς σου το λιμάνι
κατέφυγαν τόσο και τόσα θαλασσοδαρμένα πλεούμενα.
Η γλύκα σου έχει ζεστάνει τόσα παγωμένα βράδια.
Και τα φιλιά σου έχουν αναστήσει ακόμη κι άψυχα κορμιά.
Κι όμως!
Ποιοι σε εξοβέλισαν από του παραδείσου τους θρόνους;
Ποιοι να σε πείσουν πάσχισαν
ότι σύ ήσουν ο γεννήτορας για όλους τους πόνους;
Με ποιου σαδιστή θεού την άδεια
ποιοι σε σύλλησαν, ποιοι σε εκπόρνευσαν;
Ποιοι δαίμονες σε καίνε ακόμα στην πυρά;
Γυναίκα, αναρωτήθηκες αλήθεια ποτέ
γιατί οι Μοίρες ήταν κι αυτές γυναίκες;
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου