ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020

Η απόσταση από τη Νιγηρία ως και την Ελλάδα (ή και την υπόλοιπη Ευρώπη) φαντάζει πολύ μακρινή; Υπερβολές...

 

To παραπάνω φοβερό βίντεο από τη Νιγηρία, όπου κι εκεί η COVID-19 δεν παρέλειψε να τους επισκεφτεί (άραγε όλοι αυτοί οι δυστυχισμένοι δεν αποτελούν εστία μαζικής ιικής διασποράς ή δεν τους νοιάζει καθόλου πια;), το βρήκαμε στο twitter. Μέσω αυτού του διαφωτιστικού άρθρου, από όπου και η φωτογραφία: 'Suffering and starving': In Nigeria, citizens raid warehouse full of undistributed aid  

Ας μην φαντάζουν πολύ μακρινές από τη χώρα που εμείς βρισκόμαστε οι παραπάνω εικόνες, ας μη νομιστεί ότι ούτε στο ελάχιστο δεν μας αφορούνε...ή δε θα έπρεπε να μας προβληματίσουν έστω και ως παράδειγμα...(Δείτε και το βίντεο του επιλόγου από "τα δικά μας")

Από την περασμένη κιόλας άνοιξη, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μεγάλων αφεντικών και "αξιωματούχοι", όπως μέσα στον ΟΗΕ, κι  αναλυτές, προειδοποιούσαν όλο και πιο ηχηρά για την μεγάλη - πολύ μεγάλη επισιτιστική κρίση που έρχεται σαν παγκόσμιος οδοστρωτήρας. Ως συνέπεια της "πανδημίας" και των πρωτοφανώς σκληρών μέτρων "προστασίας της δημόσιας υγείας"...! Όπως έλεγε και ο Μπρεχτ, οι χορτάτοι μιλούν σε αυτούς που θα πεινάσουν (ή πεινάνε ήδη) για τις δύσκολες εποχές που έρχονται. Απαισιόδοξα πολύ σενάρια μιλούσαν από την άνοιξη, για πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενους (και με την επιβολή του 1ου κύματος lockdown παγκοσμίως) που θα πορευθούν στον γολγοθά της ανεργίας...Μάλιστα έχει από επίσημα χείλη ειπωθεί και η φράση "βιβλική πείνα"!


Starving = πεινώνας ή ...λιμοκτονώντας...Κρατήστε, εδώ, αυτές τις λέξεις...δυστυχώς!...Και ανατρέξτε και σε αυτό το εξαιρετικό άρθρο: 
Το μικρομάγαζο θ΄αφανιστεί, οι απολύσεις θα πυκνώνουν και το εισόδημα ΟΛΩΝ θα πέφτει συνεχώς...

Τι να πούμε κι εμείς για τον ιό που δεν κολλάει σε φουρνάρικα, φαρμακεία και ειδικά σούπερ-μάρκετς, όπου τηρούνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα, αλλά προτιμά να στήνει παγανιά μέσα στις μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις, στα μικρά μαγαζιά όπου θα μπορούσαν κι εκεί να ακολουθηθούν με συνέπεια τα μέτρα προστασίας (και πολύ καλύτερα από τα σούπερ-μάρκετς, λόγω μικρότερου εσωτερικού χώρου και επίτευξης αποφυγής συγχρωτισμού), σωστά; Ο sars-cov-2 που όλως τυχαίως ευνοεί τα (κυρίως ιντερνετικά-ακούγεται πώς θα έρθει και η Amazon στην Ελλάδα;) ολιγοπώλια της αγοράς....Ακόμα πιστεύετε (αν όχι όλοι, ωστόσο, πολλοί...;) ότι όλα όσα τερατώδη συμβαίνουν είναι λογικά και θέλουν το καλό της κοινωνίας, ΑΚΟΜΑ;  Οι λέξεις, οι ερμηνείες, οι απόπειρες εξήγησης, οι ιδέες μας εγκαταλείπουν...

Και καλά οι "ρεαλιστές" ενήλικες...οι εθελοτυφλούντες...οι με σκυμμένο το κεφάλι και το βούρδουλα να χαρακώνει την πλάτη....

Αλλά τα παιδάκια, τα ζωηρά, ανέμελα (όπως θα έπρεπε) παιδάκια... που δεν αναπτύσσονται φυσιολογικά χωρίς την κοινωνική επαφή, χωρίς τη βολτίτσα και το παιχνίδι με τα άλλα παιδάκια...Και βέβαια δεν γίνεται να μεγαλώσουν υγιώς χωρίς επαρκή τροφή, με τον υποσιτισμό να αρχίζει να ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω σε αυτούς που "μένουν ασφαλείς" αλλά κατεστραμμένοι...Τα παιδιά ΤΙ ΦΤΑΙΝΕ και οφείλουν να "ζήσουν" και να προσαρμοστούν σε έναν βαθιά άρρωστο κόσμο, γαμώτο;

ανιχνευτής

Κι ένα πολύ καλό βίντεο για τον επίλογο, όσον αφορά την περίπτωση της Ελλάδας και περί της "υπευθυνότητας" των αρμοδίων, καθώς και τραγικών ειδήσεων που αποφεύγουν τα μέσα μαζικής ύπνωσης, όπως ο διάβολος το λιβάνι κατά τις λαϊκές δοξασίες...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου